آئین بهائی – جامعه، سیاست

123 آیین بهائی جامعهوسیاست بهائی و تعریف بنیادگرایی ‌ جامعۀ هایی دارد که هم با بنیادگرایی سازگار است و هم با لیبرالیسم. این تردید ‌ آیین بهائی ویژگی شناس ‌ توان در متون پژوهشی هم دید. مارگیت واربورگ، جامعه ‌ موضع این دین را می ‌ درباره ) دریافتکه به طورکلی، بهائیانیکه در تحقیق او شرکتکردند دیدگاهی ۱۹۹۹( دین دانمارکی وطن و لیبرال داشتند. برعکس، دو پژوهشگر آمریکایی و بریتانیاییِ مطالعات خاورمیانه، ‌ جهان خوانند. ‌ بهائی را بنیادگرا می ‌ ) جامعۀ ۱۹۸۶( ) و دنیس مکیون ۲۰۰۲( خوانکول مدیریت جامعۀ بهائی ‌ بهائی بودند. کول با نحوۀ ‌ کول و مکیون هر دو قبلاً عضو جامعۀ جامعۀ ۱۹۹۶ اختلاف داشت و پس از مدتی فعالیت به عنوان یک دگراندیش لیبرال، در سال شناس ‌ بهائی را ترککرد. از آن زمان او نقش «مرتد» را بازیکرده است. دیوید بروملیِ جامعه ) مرتد را چنین تعریفکرده است: «زیرگروهی از جداشدگانکه با منازعه از ۵ : ، الف ۱۹۹۸( اندکی با نظراتکول موافقند؛ این افراد به قولکول، ‌ شوند.» تنها عدۀ ‌ گروهی دینی خارج می ای «مجازی» استکه در ‌ )که در واقع پدیده ۱۹۷ ، ص ۲۰۰۲( درگیر «جنگی فرهنگی» هستند بهائی ‌ جامعۀ ‌ دهد. اکثریت عظیم بهائیان باکول موافق نیستند و نظرشان دربارۀ ‌ اینترنت رخ می 2007 ، ام. (مؤمن ‌ درجه با او فرق دارد. در مقالۀ دیگری به این امر پرداخته ۱۸۰ ً واقعی تقریبا خواهد کهگروه قبلی خود را نوعی «کیش» و در ‌ الف) همین قدرکافی استکه بگویم مرتد می ). به این منظور، مرتد به طور ۲۵-۲۱ ، ب: صص ۱۹۹۸ ، تنش با جامعه جلوه دهد. (بروملی شخصی ‌ رابطۀ ‌ کوشد تا گروه قبلی خود را متصلّب و بنیادگرا جلوه دهد. تاریخچۀ ‌ خاص می مکیون با جامعۀ بهائی شبیهکول است. های ‌ اما در ابتدا باید همچون کول و مکیون پذیرفت که در جامعۀ بهائی میان ویژگی لیبرالی و بنیادگرایانه تا حدی تنش وجود دارد- چنین تنشی در گروهی به این بزرگی عجیب بهائی، ‌ طور که در ادامۀ مقاله خواهید دید پویایی اجتماعیِ جامعۀ ‌ نیست. با وجود این، همان رساند. خوب است در آغاز آیین بهائی را با نُه ویژگی ‌ تضاد حاصل از این تنش را به حداقل می ) و نظر کول دربارۀ هر یک از ۴۰۷-۴۰۵ الف، صص ۱۹۹۵ ، بنیادگرایی (اَلموند و دیگران آنها بسنجیم. . واکنش علیه به حاشیه راندنِ دین در جامعه. بهاءالله علیه به حاشیه راندنِ دین در ۱ جامعه واکنش نشان داد و گفتکه اینکار سرانجام به تضعیف اصول اخلاقی و نظم اجتماعی