آئین بهائی – جامعه، سیاست

125 آیین بهائی جامعهوسیاست ای در آن ‌ سال دارد و سنّت عمده ۱۶۰ پردازند. آیین بهائی تنها ‌ گزینشی سنّت و مدرنیته می اموری مثل ازدواج و تدفین- شوقی ‌ وجود نیامده است. در واقع، در چند مورد- مثلاً درباره ‌ به ، ص ۱۹۹۷ ، افندی با صراحت بهائیان را از ایجاد شعائر و سنن برحذر داشته است. (هورنبی ) علاوه بر این، شوراهای بهائی نه بر اساس سنّت یا ۴۷۷-۴۷۶ ، صص ۴۱۱ ،۳۸۹ ،۱۹۹ گیرند. ‌ و اصول روحانیِ مربوط تصمیم می ‌ ها ‌ سابقه بلکه بر مبنای فاکت کند که نادرست یا نامربوطند. برای مثال، ‌ یی اشاره می ‌ ها ‌ کول در این بخش به نمونه ) بررسیِ پیش از انتشار آثار بهائیان ۶۲-۶۱ ، صص ۱۹۸۶( ) و مکیون ۲۰۳ ، ص ۲۰۰۲( او که مراجع بهائی این امر را اقدامی ‌ دانند، درحالی ‌ را ابزاری برای تحمیل همسانی عقیدتی می شمارند، زیرا خوانندگان این آثار هرگونه اظهار ‌ موقتی ناشی از گمنامیِ نسبی آیین بهائی می کنند. برای مثال، اگر یک مسیحی ‌ نظرِ عمومی بهائیان را معرّف موضع آیین بهائی تلقّی می کافی از مسیحیت آگاهی ‌ کند، اکثر مردم به اندازه ‌ بگوید که مسیحیت خودکشی را تشویق می دارند که این حرف را نپذیرند؛ اما اگر یک بهائی چنین نظری را انتشار دهد، اکثر خوانندگان کنند که این حرف درست است. ‌ دانند، به احتمال زیاد تصور می ‌ که چیزی دربارۀ این دین نمی توانند بخواهند که افراد واجد صلاحیت آثارشان را بررسیکنند. تصمیم ‌ پژوهشگران بهائی می دانشگاهی و آثار ‌ های ‌ نامه ‌ العدل است، اما هم اکنون نیز پایان ‌ بیت ‌ لغو این شرط بر عهدۀ ‌ دربارۀ منتشر شده در اینترنت از این بررسی معافند. نهادهای بهائی آگاهند که درگیر فرایندِ مستمرِ گذاران این آئین ‌ های بنیان ‌ بهائی هستند، فرایندیکه دیالکتیکی است میان دیدگاه ‌ ایجاد جامعۀ دانند. ‌ و تغییراتیکه این نهادها ضروری می . مانویت (ثنویت) اخلاقی. ثنویت اخلاقی یعنی تقسیم جهان به دو گروه کاملاً ۳ متضاد: خوب و بد، بهشتی و جهنمی. در متون مقدس اکثر ادیان جهان، از جمله آیین بهائی، خورد. ثنویت اخلاقی در ادیان ابراهیمی شدید است، اما در ‌ تا حدی ثنویت اخلاقی به چشم می ) بنابراین تعیین ۳۷۷-۳۷۱ ، صص ۲۰۰۸ ، ی هندو و بودائی هم وجود دارد. (مؤمن ‌ ها ‌ آیین ‌ بنیادگرا بودن یکگروه بیش از آنکه به مندرجات متون مقدس مربوط باشد به داوری دربارۀ ی آنگروه بستگی دارد. پس ‌ ها ‌ تفسیر این ثنویت و میزان اهمیت آن در تفکّر و فعالیت ‌ نحوۀ یی از متون معتبر بهائی به عنوان ‌ ها ‌ ) مبنی بر نقل عبارت ۳۸۷ ، ص ۲۰۰۸( رهیافت مکیون توان به دیگر متون بهائی به عنوان ‌ شاهدی بر «نارواداری» این آئین ذاتاً نادرست است. می شاهدی بر عدم بنیادگرایی این آئین اشاره کرد، از جمله نفی مفهوم نجاست، عاملی مهم در