آئین بهائی – جامعه، سیاست

161 آیین بهائی جامعهوسیاست قائمیت) نیست. ب. تعامل دین و سیاست صحّه گذاشتن بهاءالله بر حاکمیت دنیوی خدا، از طریق مظاهرش، در آثار آیین بهائی به این توانند و باید با یکدیگر تعامل داشته باشند. ‌ صورت بازتاب یافتهکه دین و سیاست می بر اساس تعالیم بهائی، دین جزء لاینفکِ همۀ وجوه زندگی بشری، از جمله زندگی گوید: ‌ عمومی است. عبدالبهاء می اعظم منقبتِ عالم انسانی اطاعت پروردگار است و شرف و عزّتش در متابعت اوامر و نواهی خداوند يکتا. نورانيّت امکان به ديانت است و ترقّی و فوز و سعادت خلق در متابعت احکام کتب مقدّسۀ الهيّه. فی الجمله ملاحظه شود مشهود گردد که در عالمِ وجود ظاهراً و باطناً اعظم اساسِ متينِ رصين و اکبر بنيانِ قويمِ رزين که محيط بر آفرينش و کافل کمالات معنويّه و صوريّه و ضابطِ سعادت و مدنيّتِ هيئت عموميّۀ ((6( بشريّه است، ديانت است. افزاید: ‌ عبدالبهاء می اين معلوم و واضح استکه اعظم وسائطِ فوز و فلاحِ عباد و اکبر وسائلِ تمدّن و نجاحِ مَن فی البلاد، محبّت و الفت و اتّحاد کلّی بين افراد نوع انسانی است و هيچ امری در عالم بدون اتّحاد و اتّفاق متصوّر و ميسّر نگردد و در عالم، اکمل وسائلِ الفت و ((6( اتّحاد، ديانت حقيقيّۀ الهيّه است. گوید که آیین بهائی «همۀ ‌ در جای دیگری، عبدالبهاء با تأکید بر ضروری بودن دین می ((6( امور روحانی و دنیوی را دربرمیگیرد.» دهد که رابطۀ درست نهادهای دینی ‌ تأیید نقش اساسی دین به این پرسش پاسخ نمی ۸۴ ، ص ۱۹۸۴ ، ، لانگنهاین، آلمان، لجنۀ نشر آثار امری به لسان فارسی و عربی رسال مدنیه . عبدالبهاء، 64 ۸۷-۸۶ . همان، صص 65 به آن اشاره شد. ۱۱ العدلکه در پانوشت شمارۀ ‌ . . نامۀ بیت 66