آئین بهائی – جامعه، سیاست

172 آیین بهائی جامعهوسیاست بر اساس آن بتوان دربارۀ الگوی نهادی ذاتی رابطه دین و حکومت، نتایجی قطعی گرفت. از گرایانه یا مدافع رهیافت ‌ ای از متون فرعی- خواه حامی رهیافت ادغام ‌ این نظر، بخش عمده یک از آثار بهائی جزئیات نحوۀ تعاملِ ‌ اند. هیچ ‌ طلبانه- اشتباه مشابهی را مرتکب شده ‌ جدایی کند. شواهد مبنی بر ‌ ساختاری نهادهای بهائی و مدنی و حدود اختیارات آنها را مشخص نمی گلین ناکافی ‌ محو کامل نهادهای مدنی سکولار و شواهد مبنی بر الگوی انگلیسی مورد نظر مک های ‌ است. هرچند همۀ آثار بهائی نقشی برای دین در زندگی عمومی قائلند و در آنها عبارت صریحی مبنی بر نقش مشروع نهادهای بهائی در امور عمومی، و حتی اتحاد اقتدار روحانی المنافع جهانی آیندۀ دوردست وجود دارد، اما هیچ الگوی نهادی ‌ و مدنی در جامعۀ مشترک طور که در بخش بعدی خواهیم دید، دلیل این ‌ کنند. همان ‌ مشخص و خاصی را تجویز نمی امر آن است که تعالیم اساسی بهائی دربارۀ وحدت و بلوغ اجتماعی مستلزم نگرشی باز و ای در آینده است. ‌ اندیشانه به چنین اصلاحات اجتماعی ‌ غیرجزم ج. بلوغ و وحدت اند. ‌ طورکه پیشتر گفتیم اکثر نویسندگان با قاطعیت از این نقش نهادی آینده سخنگفته ‌ همان اند، که با تعالیم اساسی بهاءالله و عبدالبهاء، از ‌ گرایانه درغلتیده ‌ به همین دلیل در مواضع ذات جمله دربارۀ وحدت و بلوغ اجتماعی، ناسازگار است. های تکاملی را به کار ‌ طور مکرر استعاره ‌ آثار بهائی در توصیف زندگی جمعی بشر به برند. این آثار برای تحلیل شرایط فعلیِ زندگی سیاسی و اجتماعی از مفهوم بلوغ اجتماعی ‌ می گوید که به نظر آیین بهائی ‌ العدل در توضیح این ایده می ‌ کنند. برای مثال، بیت ‌ استفاده می نوع بشر، به عنوان یک واحد زندۀ ممتاز، که مراحلی تکاملی مشابه مراحل نوزادی و تک اعضایش را سپریکرده و اکنون در پایان دورۀ نوجوانی ‌ خردسالی در زندگی تک ((10( شود. ‌ برد، به بلوغ موعود نزدیک می ‌ سرکش خود به سر می این نگرش به بلوغ اجتماعی مبتنی بر ایدۀ وحدت است، که محور وجودشناسی بهائی ای منتشر شده ‌ طورگسترده ‌ به وعدۀ صلح جهانی ). این نامه با عنوان ۱۹۸۵ العدل به مردم جهان (اکتبر ‌ . نامۀ بیت 104 است. Universal House of Justice, The Promise of World Peace , Assn. Baha’i Stud, 1985 (available at http:// info.bahai.org/article-l-7-2-1.html )