آئین بهائی – جامعه، سیاست

179 آیین بهائی جامعهوسیاست های رایج به رهبری را ندارد. از بعضی ‌ نشده است. بحث او رنگ و بوی گذشته یا نگرش جهات، شکلِ آن یادآور سنت «نصایح الملوک» استکه اغلب از چگونگی حکومت عادلانۀ اماکانون توجه عبدالبهاء ((12( گوید. ‌ حاکم و نقش دین و علما نسبت به قدرت حاکم سخن می از بعضی جهات متفاوت است. او برخلاف موضع رایج در سنت نصایح الملوک، حکومت پردازد بلکه ‌ پذیرد. همچنین صرفاً به نقش حاکم در ترویج عدالت نمی ‌ استبدادی را نمی او به تفصیل ((12( های مردم برای رهبری قائلند. ‌ گوید که توده ‌ ای سخن می ‌ حال از معانی ‌ درعین از لزوم صداقت، مهارت، دانش، درستکاری، بلندهمتی و تدبیرِ حاکم در کشورداری سخن شودکه معیارهای رهبری را در ‌ همتایی رهیافت عبدالبهاء زمانی مشخص می ‌ بی ((12( گوید. ‌ می برد. بیان زیر را در نظر بگیرید: ‌ مورد اصلاحات دموکراتیک احتمالی بهکار می تشکيل مجالس و تأسيسِ محافل مشورت، اساس متين و بنيان رزينِ عالم سياست است و لکن از لوازم اين اساس، امور چندی است. اوّل آن که بايد اعضای منتخبه، النّفس باشند . ثانياً آنکه مطّلع بر دقائق ‌ متديّن و مظهر خشيةاللّه و بلندهمّت و عفيف اوامر الهيّه و واقف بر اصول مستحسنۀ مقنّنۀ مرعيّه و عالم بر قوانين ضبط و ربط مهامّ داخليّه و روابط و علاقات خارجيّه و متفنّن در فنون نافعۀ مدنيّه و قانع به مداخل ((12( ملکی خود باشند. گوید که ایرانیان باید به ‌ افزون بر اشاره به فضائل یک رهبر پرهیزکار، عبدالبهاء می ها و شخصیت رهبران خود و حکمرانی خوب توجه کنند. عبدالبهاء در ‌ ها، سودمندی ‌ مهارت کند ‌ هایی اشاره می ‌ ای دربارۀ مشکلات حکومت ‌ توضیح این مطلب به مثالکاملاً متقاعدکننده آمیزند: ‌ که فضیلت و مهارت را به هم نمی خبر از قوانين حکومت ‌ امّا اگر اعضای مجالس بر عکسِ اين قضيّه، دون و نادان و بي غيرت، جاهل و کاهل و طالب منافع ‌ و سياستِ ممالک و بلدان و پست همّت و بی ((12( ذاتيّۀ خود باشند، ثمره و فوائدی بر تأسيس مجالس مترتّب نشود. . «نصایح الملوک» به سنت نگارش راهنماهای عملی اشاره داردکه حاوی اندرزهایی دربارۀ طرز رفتار حاکم است. 124 ۳۲-۲۲ ، صص رسال مدنیه . عبدالبهاء، 125 . همان 126 . همان 127 ۲۳ . همان، ص 128