آئین بهائی – جامعه، سیاست

195 آیین بهائی جامعهوسیاست شعائر و وحدت شناسان اجتماعی نظیر امیل دورکیم، اجرای شعائر عامل اصلی تحکیم وحدت ‌ به نظر انسان توانیم از پیش مطمئن باشیمکه رسومِ کیش [یعنی شعائر] هرچه ‌ گروه است: «به این دلیل می تأثیرند. چونکارکرد ظاهری آنها تقویت ‌ اهمیتو رفتارهایی بی ‌ باشند، چیزی بیش از حرکاتی بی اش را واقعاً ‌ پیوندهای میان مؤمن و خدای اوست، در همان حال پیوندهای میان فرد و جامعه ((( کنند، زیرا خدا تنها ترجمانی نمادین از جامعه است.» ‌ تقویت می با توجه به اینکه دورکیم اجرای دسته جمعی شعائر را عامل اصلی حفظ همبستگی دانست، غیبت شعائر در زندگی اجتماعی بهائی بیش از پیش ‌ اجتماعی و کنترل اختلافات می گوید ‌ آور است، زیرا پیام محوری و اصلی آیین بهائی وحدت است. مثلاً بهاءالله می ‌ شگفت که رسالت او متحد ساختن جهان است: «ای اهل عالَم! فضل اين ظهور اعظم آنکه آنچه سبب است ‌ اختلاف و فساد و نفاق است از کتاب محو نموديم و آنچه علّت الفت و اتّحاد و اتّفاق ((1( ثبت فرمودیم.» منابع وحدت در جامعۀ بهائی اگر تحلیل دورکیم درست باشد، نه شعائر بلکه کارکرد شعائر (ایجاد وحدت و تقویت حس یگانگی) جزء ذاتی دین است. جایگزین اینکارکرد در آیین بهائی چیست؟ چه چیز این وحدت کند؟ ‌ آفریند و حفظ می ‌ را می ویژه آموزۀ عهد و میثاق اشارهکرد. این آموزه به ‌ ای و به ‌ توان به عوامل آموزه ‌ نخست، می دهد که متون مقدس این آیین را بخوانند و فهم خود را از آنها داشته باشند، ‌ بهائیان اجازه می اما نباید ادعاکنند که فهم آنها تنها فهم درست است یا بخواهند دیگران را به پذیرش نظر خود آوری از متون ‌ های جدید یا تفاسیر الزام ‌ وادار کنند. نهادهای اداری بهائی حق ندارند که آموزه ای آیین بهائی را به ‌ مقدس بهائی ارائه دهند. اگر آموزۀ عهد و میثاق نبود، این آنارشی آموزه دهد که از نهادهای ‌ شود، تعهد می ‌ کرد. هر فردی که بهائی می ‌ های گوناگونی تقسیم می ‌ فرقه 9. Durkheim, 1976, p. 226 برای مروری بر بسط این طرز فکر دربارۀ شعائر به مثابه سازوکاری برای همبستگی وکنترل اجتماعی، ر.ک: Bell, 1992, pp. 171-181 ، لانگنهاین، آلمان، لجنۀ ای از الواح جمال اقدس ابهیکه بعد از کتاب اقدس نازل شده ‌ لوح دنیا، مجموعه . بهاءالله، 10 ۵۴-۵۳ ، صص ۱۹۸۱، نشر آثار امری به لسان فارسی و عربی