آئین بهائی – جامعه، سیاست

234 آیین بهائی جامعهوسیاست ) در آن زمان نظرات بسیار متفاوتی وجود داشت، اما شمار فراوانی از مردم خواهان ۱۹۹۹ مشخصی از گرایش معنوی و اخلاقی و امید بودند و برای مدتی این ترکیب در طرح ملی ‌ آمیزۀ ، رفاه عمومی به همسانی نظری ۱۹۸۰ تا دهۀ ۱۹۶۰ بازسازی پس از جنگگنجانده شد. از دهۀ سازی به طورکامل عملی نشد ‌ ها وانتظارات مردم از زندگی انجامید، هر چند این یکسان ‌ گرایش ؛۱۹۸۲ های زندگی مصداق نداشت. (ر.ک: ایشیکاوا ‌ و در مورد امنیت شغلی واقعی و سبک )۱۹۶۳ ؛ وُگِل ۲۰۰۲ ،۱۹۹۳ کِلی اکنون ضربۀ مضاعفِ حاصل از ترکیدن حباب و بحران مالی جهانی نه تنها اقتصاد را پناه رها ‌ ناپذیرتر از دیگران بودند، بی ‌ متزلزل ساخته بلکه بسیاری از کسانی را که قبلاً آسیب های جدیدی از بلاتکلیفی ‌ است. این افراد نه تنها در کار بلکه در خانه و مدرسه هم با دوره ‌ کرده ها ‌ آمیز رسانه ‌ )گفتمان هراس ۲۰۰۶ ؛کِلی و وایت ۲۰۰۴ ؛ هوندا ۲۰۰۷ اند. (اَلِکسی ‌ روبرو شده ) به نظر ۲۰۰۴ گرداند. (ر.ک: یامادا ‌ و اتهام زدن دولت، ثبات را به زندگی این افراد بازنمی طبقۀ متوسط جدید» ‌ بسیاری از مردم، مبانی اخلاقی و پایه و اساس اجتماعیِ آنچه زمانی «تودۀ شد، در حال فروپاشی است. ‌ خوانده می در واکنش به این امر، برخی از افراد سرگرم آنند که در چارچوب نهادهای معاصرِ مروّج های «جدید»ی به زندگی خود بدهند. در گفتمان دانشورانه و عامیانه از هر دو ‌ اخلاق، جهت کنند ‌ پردازیم با عنوان شین شوکیو (دین جدید) یاد می ‌ سازمانی که در این مقاله به آنها می تر و مفیدتر استکه هر دو را «نهادهای مروّج ‌ ). اما به نظرم درست ۱۹۹۶ (اینوئه و همکاران های مدرن ‌ اخلاق» در ژاپنِ پس از جنگ جهانی دوم بخوانیم. از این رو در این مقاله بر ویژگی ؛ اینوئه ۱۹۸۰ کنم. (ر.ک: دیویس ‌ آور خاصِ نهادهای دینی معاصر تأکید نمی ‌ و وجوه شگفت جهانی» ‌ سوابق «منافع این ‌ ؛ همچنین دربارۀ ۲۰۰۴ ،۲۰۰۱ ؛ شیمازونو ۱۹۹۷ ؛ مَک وِی ۱۹۹۷ ؛ دربارۀ تلاش برای مشخصکردن ابهامِ انواع متأخرِ ۱۹۹۸ در ادیان ژاپنی، ر.ک: ریدِر و تانابه و تسوجیمورا ۲۰۰۷ های معنوی جدید» یا «رونق معنویت»، به ترتیب ر.ک: شیمازونو ‌ «جنبش گویند مشارکت آنها در این نهادها ‌ پذیرمکه می ‌ ام را می ‌ ) در عوض، توصیف منابع خبری ۲۰۰۸ بخش است زیرا به زندگی آنها جهت وهدف ‌ از نظر معنوی، بامعنا و از نظر شخصی، رضایت گرا و حمایتیِ این نوع نهادها ‌ دهد. منابع خبری در هر دو سازمان با تأکید بر ماهیت شمول ‌ می گرا) ‌ محور یا سنت ‌ المللی ‌ شمول (خواه بین ‌ جهان ‌ به تمایز پیوندهای محکمِ انسانی و گفتمان محوری و گاهی سیاسی بودن نهادهای دینی ‌ ی آنها از شعائرگرایی، انحصارطلبی، ایدئولوژی