آئین بهائی – جامعه، سیاست

24 آیین بهائی جامعهوسیاست بار دولت در ‌ زنجان و نبریز، علما و حکمرانان قاجار را به چالش کشیدند. پاسخ خشونت م.) در تبریز انجامید. ۱۸۵۰( . هـ.ق ۱۲۶۶ ها سرانجام به اعدام باب در سال ‌ سرکوبی بابی جویی از ‌ م.) گروه کوچکی از مبارزان بابی به قصد انتقام ۱۸۵۲( . هـ.ق ۱۲۶۸ وقتی در سال تر و شدیدتر از ‌ اعدام باب به جان ناصرالدین شاه سوءقصد کردند، واکنش حکومت سریع هایی ‌ عام، گاه به روش ‌ قبل شد. در بسیاری از شهرها و روستاها بابیان را زندانی و در ملاء شدۀ باب بود ‌ کردند. بهاءالله نیز که در آن زمان یکی از پیروان وفادار و شناخته ‌ هولناک اعدام برای چند ماه در تهران زندانی شد. او احتمالاً به علت شهرت و احترام خانوادگی، از اعدام اش به بغداد در امپراتوری ‌‌ م.) با خانواده ۱۸۵۳( . هـ.ق ‌۱۲۶۹ نجات یافت، اما در زمستان سال عثمانی تبعید شد. م.) شور و هیجان اولیۀ انقلابی فرونشست و ۱۸۵۲( . هـ.ق ۱۲۶۸ بعد از سال ها شکل دیگری به خود گرفت. یکی از دلایل این تغییر، مشکلات داخلی ‌ های بابی ‌ فعالیت بابی بود که در پی از دست دادن رهبر خود، باب، و مواجهه با موجی از آزارهای ضدّ ‌ جامعۀ بابی به وجود آمده بود. اما یکی دیگر از دلایل تفاوتِ دورۀ دوم با دورۀ اول، ترویج و بسط رغم تبعید به بغداد، منزلت بهاءالله ‌ های نوین فکری از سوی بهاءالله بود. به ‌ ها و روش ‌ ویژگی ها برایکسب راهنمایی و مشاوره به او روی ‌ در بین جامعۀ بابی ارتقاء یافت و بسیاری از بابی م.) بهاءالله عملاً آشکارا خود را موعود ۱۸۶۰ ‌ دهه ‌ هـ.ق. (میانه ۱۲۷۰ آوردند. تا شروع دهۀ ‌ آسایی از آثار خود پیام جدید آیین بهائی را مطرحکرده ‌ آثار باب خوانده بود، و در مجموعۀ سیل های بابی ریشه داشت، اما کاملاً با آن متفاوت بود. ‌ در اندیشه ‌ بودکه ویژه برای سیاست و اقدامات سیاسی چه ‌ خطوط اصلی پیام نوین بهایی چه بود؟ به اهمیتی داشت؟ بعضی از تعالیم بهاءالله قوانین جوامع مذهبی پیشین را منسوخ کرد. از منظر سیاسی، یک مثال مهم لغو اصل جهاد بود. به طور کلی، بهاءالله پیروان خود را به رغم تمایل آشکار او به سلطنت مشروطۀ پارلمانی، نشانۀ ‌ فراخواند، که به ‌ اطاعت از حکومت کند ‌ پذیرش حکومت سکولار است. بهاءالله در بسیاری از آثار خود نهاد سلطنت را تقدیر می داند. بهاءالله در ‌ های بلوغ بشر می ‌ میلی به سلطنت کردن را یکی از نشانه ‌ حال بی ‌ اما درعین کند که حامی فقرا و رفاه ‌ رانان جهان آنها را نصیحت می ‌ هایش به حکم ‌ ای از نامه ‌ مجموعه سو و فقر ملت ‌ روی حاکمان از یک ‌ دهد که تضاد بین ثروت و زیاده ‌ عمومی باشند و هشدار می ها به علت مشورت ‌ از سوی دیگر به سقوط آنها خواهد انجامید. بهاءالله از بعضی از حکومت