آئین بهائی – جامعه، سیاست

30 آیین بهائی جامعهوسیاست گذارد، سبک این مقاله عمدتاً روایی است. ‌ باقی نمی مقدمه کیلومتری شمال شیراز) قرار ۲۹۰ کیلومتری جنوب تهران و ۳۴۰( شهر اصفهان در مرکز ایران دارد. این شهر در دوران سلسلۀ صفویه پایتختکشور بود و در دوران قاجار همچنان مرکز اصلی روحانیت شیعه در ایران باقی ماند. اصفهانکه در فلات مرکزیِ مرتفعِ نیمه خشک ایران قرار دارد بعضی از زیباترین آثار معماری ایران اسلامی را در خود جای داده و منسوجات و صنایع آن ، اصفهان سومین شهر بزرگ ایران بود و شصت هزار نفر ۱۸۶۸ شهرت فراوانی دارد. در سال به ۱۹۱۴ زیستند. جمعیت این شهر در سال ‌ یهودی) در آن می ۱۵۰۰ مسیحی و ۲۰۰۰ (شامل ((( های دینی این شهر مطالعاتی صورتگرفته؛ ‌ دربارۀ دیگر اقلیت ((( هشتاد هزار نفر رسیده بود. های دینی از جمله مسیحیان و یهودیان ( و ‌ میان تعداد بهائیان اصفهان و دیگر اقلیت ‌ مقایسه زرتشتیان این شهر کهکم تعداد بودند) از موضوع این مقاله خارج است. دورۀ بابی الله ‌ ) مَن یُظهره ۱۸۱۷ ـ ۱۸۹۲( جامعۀ بهائی زمانی پدید آمد که اکثریت بابیان پذیرفتند بهاءالله ) به ظهورش بشارت داده بود. بنابراین لازم است ۱۸۱۹ ـ ۱۸۵۰( یا همان موعودی استکه باب در اصفهان ۱۸۴۷ تا مارچ ۱۸۴۶ به اختصار از جامعۀ بابی هم سخن بگوییم. باب از اکتبر ترین اقشار جامعه، بابی شدند و ‌ بود. در نتیجه بعضی از مسلمانان، از جمله برخی از بانفوذ اصفهان و بعضی از روستاهای اطراف آن به پایگاه بابیان بدل شد. حدود هشت تا ده درصد ها نشان داده که گسترش آیین بابی در ‌ تحلیل ((( از نخستین بابیان ایران اهل این ناحیه بودند. الشهدا (تهران، موسّسۀ ملّی مطبوعات امری، ‌ الشهدا و محبوب ‌ خاطرات مهاجری از اصفهان در زمان شهادت سلطان ) و نیز تاریخ اصفهان در این دوره: ۱۳۴۹ H. Walcher, In the Shadow of the King: Zill al-Sultan and Isfahan under the Qajars , London, I. B. Tauris, 2008 3. R. Thomson, cited in C. Issawi, The Economic History of Iran 1800–1914, Chicago, Chicago Uni- versity Press, 1971; 28. L. Adamec, Historical Gazetteer of Iran , 4 vols., Graz: Akademische Druck-u. Verlagsanstalt, 1: 251, 1976 . به ویژه ر.ک: 4 D. Tsadik, Between Foreigners and Shi‘is: Nineteenth Century Iran and its Jewish Minority, Stanford , StanfordUniversity Press, 2007; J. KestnebergAmighi, Zoroastrians of Iran: Conversion,Assimilation, or Persistence, New York, AMS Press, 1990 5. M. Momen, “Social Basis of the Babi Upheavals in Iran (1848–1853): A Preliminary Analysis,” International Journal of Middle East Studies 15, 1983, p.164; P. Smith and M. Momen, “The Babi Movement:AResource Mobilization Perspective,” in In Iran , edited by P. Smith, LosAngeles, Kalimat