آئین بهائی – جامعه، سیاست

46 آیین بهائی جامعهوسیاست (امام جمعه)، حاجی آقا سدهی، میرزا نورالله (برادر آقانجفی)، و آقامنیر (فرزند جمال های حاجی ‌ ژوئن، دو برادر به نام ۲ بروجردیکه بهائی بود)، در این اخاذی سهیم بودند. در محمد هادی خیاط و حاجی محمد حسین خیاط، که تاجرانی سرشناس و احتمالاً ازلی بودند ۱۰۰۰ کردند، به دستور سید ابوالقاسم زنجانی پیش نماز محل که ‌ اما به مسلمانی تظاهر می تومان به آنها بدهکار بود دستگیر و توسط اوباش تکه تکه و سوزانده شدند. آقانجفی به ارتباط این دو برادر با رهبران ازلی، یعنی خانوادۀ دولت آبادی، اشاره کرد و کوشید حمله به ها را سازماندهی کند اما ناکام ماند. در جریان وقایع این سال فقط یکی از ‌ خانۀ دولت آبادی العراقین در صدد محافظت از بهائیان ‌ روحانیون مسلمان به نام شیخ محمدحسن عرب شیخ ((6( برآمد. هرچند دستور اعزام لشگری به فرماندهی ناصرالسلطنه برای برقراری نظم در اصفهان و یزد صادر شده بود، اما سرانجام فقط لشگری سیصد نفره به فرماندهی هژبرالسلطنه وارد مدخل در این بلوا صادر شده بود، ولی زنجانی ‌ اصفهان شد.گرچه فرمان دستگیری علمای ذی السلطان اجازه نداد که آقا نجفی و حاجی میرزا هاشم امام جمعه را به ‌ به عراقگریخت و ظل ترسید اولیای امور را از مجرمیت او و سودیکه از اخاذی برده بود، آگاه ‌ تهران ببرند زیرا می ((6( سازند. در کنسولگری روسیه و پس از آن، شمار زیادی از بهائیان، از جمله ۱۹۰۳ در جریان واقعۀ سال الذاکرین، میرزا محمدخان، آقا سیدمهدی، و آقا سیدهادی، مجبور به ترک اصفهان شدند. ‌ سیف نفر ۴۰۰ بر اساس یکی از منابع موجود، تعداد بهائیانیکه مجبور به ترک شهر شدند در حدود تخمین تعداد بهائیان اصفهان در آن ((6( بودکه بعضی از آنها پس از مدّتی به اصفهان بازگشتند. بهائی بهکنسولگری روسیه پناه بردند اما برخی از آنها ساکن ۴۰۰۰ زمان دشوار است. هر چند که ((6( نفر برآورد کرده ۶۰۰ آباد بودند. مجدالاسلامکرمانی شمار بهائیان در آن وقت را ‌ نجف گیردکه به بهائی بودن شهرتداشتند. ‌ کمتر از تعداد واقعی استو احتمالاً تنها افرادی را دربر می کردند. در ‌ همچنین باید توجّهکردکه مورخین ایرانی اغلب فقط به تعداد مردان بالغ اشاره می 62. Nicolas, Massacres , pp. 27-28, translated in Momen, Babi and Baha’i Religions , p. 385; ۴۰ ـ ۵۰ ، صص تاریخ نام، ‌ ؛ بی ۳۱۹ ـ ۳۲۰ ، صص ۱ ؛ دولت آبادی، حیات، ج ۲۲۰-۲۲۳ ، صص تاریخ کرمانی، Momen, Babi and Baha’i Religions , p. 364, pp. 376-85; ۹۶ ـ ۱۰۲ ، صص ۲ ، ج کواکب آواره، ۲۲۵ ـ ۲۲۶ ، صص تاریخ .کرمانی، 63 ۴۶ ، ص تاریخ نام، ‌ .بی 64 ۲۱۴ ، ص تاریخ .کرمانی، 65