آئین بهائی – جامعه، سیاست

47 آیین بهائی جامعهوسیاست کل، به احتمال زیاد تعداد بهائیان اصفهان در آن زمان، با احتساب زنان و کودکان، حدود از جمعیت شهر) بوده است. ۴٪ نفر (یعنی حدود ۳۰۰۰ نتیجه طورکه شرح دادم، جامعۀ بهائی اصفهان دو دورۀ اصلی رشد داشتکه هر یک با آزار و ‌ همان بود که با اعدام برادران نهری ۱۸۷۰ تا دهۀ ۱۸۵۰ اذیتی شدید پایان یافت. دورۀ اوّل از دهۀ توان دریافت که در ‌ پایان یافت. مقاومت جامعۀ بهائی را از این واقعیت می ۱۸۷۹ در سال این جامعه دوباره گسترش یافت. این دوره با واقعۀ کنسولگری روسیه در سال ۱۸۹۰ دهۀ به پایان رسید. هر یک از این آزارها موجی از مهاجرت بهائیان نامدار را در پی داشت ۱۹۰۳ های بهائیان به سطح ‌ که جامعۀ بهائی اصفهان را تضعیفکرد و مدّتی طول کشید تا فعّالیّت آباد و عکا مهاجرتکردند، اما اکثر آنها ‌ پیشین برسد. برخی از بهائیان به خراسان، آباده، عشق تا سال ۱۸۵۲ از سال ((6( البته شمار آزارها بسیار بیشتر از این دو مورد بود. ((6( به تهران رفتند. هر دو سه سال یک بار بهائیان اصفهان و روستاهای اطراف به شدت آزار دیدند و در ۱۹۲۰ موارد متعدد دیگری اذیت شدند. های دینی در ایرانِ دوران قاجار را ‌ تاریخ جامعۀ بهائی اصفهان بعضی از مشکلات اقلیت دهد. در بخش عمدۀ این دوره، جامعۀ بهائی به طور مرتب تحت آزار و اذیت شدید ‌ نشان می های خود بود. با استفاده از ‌ قرار داشت امّا قادر به تجدید قوا، بازسازی و از سرگیری فعّالیّت فنون بقا نظیر توسل به افراد و نهادهای قدرتمند یا گریز موقتی از شهر، جامعۀ بهائی توانست به رغم دشمنی و مخالفت مراجع دینی و دولتی شهر دوام آورد و حتّی رشد کند و گسترش پوشیکند. ‌ آنکه از هویت یا اصول خود چشم ‌ یابد، بی 66.M. Momen, “The Baha’i Community of Iran: Patterns of Exile and Problems of Communication,” in IranianRefugeesandExilesSinceKhomeini, editedbyA.Fathi,London,MazdaPublications,1991,p.34 ؛۲۵۴ ، ص ۵ ، ج مصابیح ؛ سلیمانی، ۶۶ ـ ۶۷ ، صص تاریخ نام، ‌ .برای مثال، ر.ک: بی 67 Momen, Babi and Baha’i Religions , pp. 437-39