آئین بهائی – جامعه، سیاست

73 آیین بهائی جامعهوسیاست یا درمانده باشد که بخواهد با مادربزرگی ازکارافتاده و دو فرزند خردسال از کشور بگریزد؟ از یکی از بستگان، مبلغ زیادی قرضکردیم تا بتوانیم به کمک دو راهنما از بیابان عبور کنیم. با دوستان و خویشاوندانیکه اکثر آنها را دیگر هرگز ندیدیم، وداعکردیم و به راه افتادیم. فرسا به آن سوی کرۀ زمین بود. سوار بر شتر از بیابان گذشتیم، ‌ این آغاز سفری طاقت پشت کامیون مخفی شدیم، در اردوگاه پناهندگان ماندیم و سرانجام از فراز اقیانوس پرواز ها سپردیم؛ تنها به این امید ‌ کردیم. در طول این سفر بارها و بارها همۀ زندگی خود را به غریبه ها و مهربانی عدۀ ‌ که به خاطر انسانیت مشترکمان به ما شفقت ورزند. سرانجام، به لطف تلاش بها برخوردار شدیم: حق تحصیل در مدرسه و حق ‌ زیادی به آمریکا رسیدیم و از دو هدیۀگران ای ‌ ای ارزشمند بوده، هدیه ‌ آزادی عقیده و دین. دسترسی به تعلیم و تربیت مادی و معنوی هدیه که بسیاری از آن محرومند؛ این امر ارتباط نزدیکی با فهم من از عدالت دارد. ترین چیز» ‌ اندوزی دارد. عدالت «محبوب ‌ در آثار بهائی، مفهوم عدالت پیوند تنگاتنگی با دانش از نظر خدا توصیف شده است: «أحَبُ الأشياء عندي الإنصاف؛ لاتَرْغَبْ عنه ان تکنْ إليّ راغباً و لا تَغفُلْ منه لتکون لی أميناً. و انت توفَقُ بذلک أنْ تُشَاهِدَ الأشياءَ بِعَينک لا بعين العباد، و تَعْرِفَها بمعرفتک لا بمعرفة احد فی البلاد. فَکّر فی ذلککیف یَنبغی ان تَکون. ذلک من عَطیتی )۱۹ علیک و عنایتی لک. فاجعله امامَ عینیک. (همان، ص ای ابداعی است و نه چیزی سامان داده شده برای ‌ های بالا عدالت نه سازه ‌ در عبارت حفظ نظم اجتماعی؛ بلکه حقیقتی است روحانی. از این منظر، عدالت یا انصاف صفتی دهد ‌ روحانی مکنون در روح انسان است؛ صفتی لازم برای بررسی واقعیتکه به ما اجازه می توانیم از تقلید کورکورانه در قالب خرافات یا ‌ «با چشم خود ببینیم.» به کمک عدالت می جزمیات دینی، پیروی از الگوهای تعصب و نفرت قومی- نژادی یا دینی، و اسارت در دام گرایی یا منافع سیاسی حزبی رهایی یابیم. ‌ مادی افراد وظیفه دارند در زندگی روزانۀ خود عدالت را بسط دهند و اجرا کنند: «در سطح سازد حقیقت را از کذب تمییز ‌ فردی، عدالت همان قوۀ روح انسان استکه هر فرد را قادر می غرضی در داوری، و انصاف در رفتار با دیگران است، و بنابراین ‌ دهد... عدالت مستلزم بی )۱۹۹۵ ، المللی بهائی ‌ گیر در زندگی روزانه است.» (جامعۀ بین ‌ مصاحبی همیشگی و سخت