آئین بهائی – جامعه، سیاست

79 آیین بهائی جامعهوسیاست خیابان تظاهرات کنند، به نافرمانی مدنی روی آورند، با مهاجمان مبارزه کنند، یا حتی در طلبانه با بعضی از تعاریف عدالت ‌ های منازعه ‌ پی سرنگونی رژیم برآیند. شاید این روش خوانی ندارد. اگر خواهان ‌ خوانی داشته باشد، اما با تعریف مبتنی بر وحدت نوع بشر هم ‌ هم ای عادلانه هستیم که همۀ اعضایش را به رسمیت بشناسد، وسیله باید با این ‌ ایجاد جامعه های ‌ عدالتی به تاکتیک ‌ دهد که در برابر بی ‌ پیوستگی به ما اجازه نمی ‌ هم ‌ هدف سازگار باشد. به توان به اصول ‌ عدالتی چگونه می ‌ جویانه روی آوریم. در مواجهه با این دشمنی و بی ‌ منازعه وحدت و عدالت پایبند ماند؟ ) این ۲۰۱۰ ، روش جامعۀ بهائی بر «استقامت سازنده» مبتنی بوده است. (کارلبرگ داری جمعی استکه پیشتر از آن ‌ ای از اجرای رهیافتی به عدالت و اصل امانت ‌ روش نمونه سخن گفتیم. در سطح فردی، عدالت رابطۀ بسیار نزدیکی با تعلیم و تربیت دارد، و در پرتو داری جمعی مستلزم حفظ حقوق همۀ اعضای خانوادۀ بشری است. بهائیان ایران، ‌ اصل امانت اندوزی ‌ اند که دسترسی همۀ افراد به منابع لازم برای دانش ‌ برای اجرای اصل عدالت سعیکرده ها و ‌ و فهم بهتر جهان را تضمینکنند. برای مثال، هر چند جوانان بهائی از دسترسی به کالج های دولتی محرومند اما جامعۀ بهائی، با استفاده از کتب و ابزار آموزشی اهدایی، و ‌ دانشگاه های دانشگاهی را به صورت آنلاین و با ‌ با کمک داوطلبانۀ مربیان و کارکنان، توانسته درس ها به جوانان ارائه دهد. این همان چیزی است که به موسسۀ آموزش ‌ تشکیل کلاس در خانه ؛ مرکز اسناد ۲۰۰۶ ، ؛ جامعۀ بین المللی بهائی ۲۰۱۲ ، عالی بهائی شهرت یافته است. (احمری )۲۰۱۰ ، ؛کارلبرگ ۲۰۰۶ ، حقوق بشر ایران گیرد. بهائیان در ایران و ‌ های آموزشی تنها جوانان بهائی را دربرنمی ‌ البته این کوشش سازیکودکان و جوانان، از جمله کودکان و جوانان ‌ مند ‌ سراسر جهان به تعلیم و تربیت و توان پردازند. این فرایند آموزشی به روی همه گشوده است و موضوعاتی ‌ محروم یا روستایی، می مثل قدرت بیان و کاربرد زبان، مسائل اجتماعی، ریاضیات و علوم، و توسعۀ چارچوبی گیرد. این امر حاصل سنت دیرپای تعلیم و ‌ اخلاقی (اما نه در قالب تلقین دینی) را دربرمی تربیت عمومی در آیین بهائی است. در واقع، بهائیان ایران اولین مدارس دخترانه را در نخستین ـ یعنی زمانیکه تعلیم و تربیت رسمی عمدتاً محدود به پسران بودـ تأسیس ‌ های قرن بیستم ‌ سال هایی از ‌ کردند. در آن زمان، الگوی آموزشی غالب عبارت بود از خواندن و حفظکردن عبارت آموختند و ‌ متون دینی. اما مدارس بهائی، با استفاده از تخته سیاه و نقشه، ریاضیات و علوم می