عبدالبهاء در انجمن عالم

123 عبدالبهاء درانجمنعالم های جوان» به نقاط مختلف ‌ همراه چهار تن دیگر از اعضای تأثیرگذار «عثمانی ‌ ) او را به 1876 زاده اسماعیل حقی، به عکا تبعید شدند ‌ کشور تبعید کرد. دو تن از این افراد، نوری بِی و برکت و در نتیجه بین آنها و بهائیان ساکن آنجا ارتباط برقرار شد. دهد، ‌ از زندگی خود به دست می یاد ماضی زاده اسماعیل حقی در شرحیکه در کتاب ‌ برکت ی ‌ ی او «‏ بهاءاللّه افندی» در آن دوران اداره ‌ گفته ‌ کند. به ‌ تصویری مثبت از بهائیان عکا ترسیم می گونه توصیف ‌ ی بهائی را به «عباس‏افندی» (عبدالبهاء) سپرده بود. او عبدالبهاء را این ‌ جامعه نویسد: ‌ و می 2 کند: «شخصی باوقار، فاضل، و آگاه به احوال عصر» ‌ می ی ‌ ای انتشاریافته در نشریات خارجی درباره ‌ «اگر چشمان تیزبین او به مقاله ها از وقت خود را صرف بیان فهم خود از این مطالب ‌ افتاد، ساعت ‌ ایران می برد که خواب و راحت خود را فدای ‌ قدری از اینکار لذت می ‌ کرد و به ‌ می نوشت و آنها ‌ کرد. گاهی نیز مقالاتی به زبان عربی یا فارسی می ‌ اینکار می فرستاد. کلام و ‌ شان به نشریات خارجی می ‌ ی فرانسوی ‌ همراه ترجمه ‌ را به معاشرت دلپذیر و بخشندگی و نیکویی او در حق مردم عکا چنان در قلوب تأثیر گذاشته بودکه فقیر و غنی، مسلمان و غیرمسلمان صبح و شام به محل 3 کردند.» ‌ اقامت او مراجعه می داند. ‌ ی آموزش و تربیتکودکان بهائی را نیز «حقیقتاً شایان تقدیر» می ‌ زاده شیوه ‌ برکت شد و علاوه بر ‌ ی فارسی آن آموزش داده می ‌ ی او، به کودکان قرآن همراه با ترجمه ‌ گفته ‌ به نویسد که ‌ گرفتند. همچنین، او می ‌ های اروپایی را نیز یاد می ‌ های مختلف، آنها زبان ‌ دانش ی او، عبدالبهاء به ‌ گفته ‌ ی بهائی یا به صنعت اشتغال داشتند یا به تجارت. به ‌ اعضای جامعه داد تا بنا بر ‌ یکافی می ‌ «مسافرانیکه از ایران با گدایی خود را به اینجا رسانده بودند، سرمایه 4 ای اختیار کنند.» ‌ توانایی و قابلیت خود به تجارت مشغول شوند یا پیشه کمال نیز که به قبرس تبعید شده بود با اَزَلیان و بهائیان مکاتبه و مراوده داشت و ‌ نامق ، به این ناصرالدین شاه و بابیان یکتاب ‌ وگویی با سلیمان نظیف، نویسنده ‌ عبدالبهاء درگفت علت همین مراودات، در استانبول شایع شده بود نامقکمال «بابی» ‌ به 5 کند. ‌ ها اشاره می ‌ نامه شدن ‌‌ قدری فراگیر بودکه او بعد از بازگشت از تبعید مجبور شد بابی ‌ شده است و این شایعه به 2 Bereketzade, I. H. (1915). Yad-i Mazi (Past Recollections). Istanbul: Tevsi-i Tibaat, p. 105. 3 Ibid, p. 107. 4 Ibid, p. 108. 5 Alkan, N. (2000) ‘Süleyman Nazif’s Nasiruddin Shah ve Babiler: an Ottoman Source on Babi-Baha’i History’, Research Notes in Shaykhi , Babi and Baha'i Studies, 4(2).