عبدالبهاء در انجمن عالم
165 عبدالبهاء درانجمنعالم رغم آنکه ی ایرانِ زمانِ خود نبود، به الفارق بود. او نماینده قیاس حقیقت نداشت و حتی مع شده و منحط. ی ایرانِ آینده و نه ایرانِ تهی ی ایران، اما نماینده فرزندِ ایران بود و بالطبع نماینده ی ایرانِ روزگار خود نبود. بین او و آن ایران مَغاکی روی نتیجه و ثمره هیچ عبارت دیگر، او به به ها و افکار ی او را یافتیم تا با ایده ژرف بود. ما در این مجال تنگ فقط امکان تحلیل دو خطابه ساز آل آشنا شویم که در نزد دیگر ایرانیان سابقه نداشت. انحطاط، ایده های بیانی و آن شیوه ای انتزاعیکه هیچ پایی در پردازی پردازی شایسته هم نیست، مگر ایده نیست، آن را توان ایده اش انتزاعی نبود،گو آنکه پردازی آلی به اسم عبدالبهاء واقعی بود و ایده عالم واقع ندارد. اما ایده ای از آن در نزد ایرانیان فاضل نبود و خود بر این حقیقت انگشت نهاده است: «این هیچ سابقه ای از آن در ایران مسموع نشده بود. این را تحقیق بفرمایید تا تعالیم پیش از ظهور بهاءاللّهکلمه ها و سپس اهل غرب در اروپا ی بیستم، پاریسی در ابتدای سده 30 بر شما ظاهر و آشکار شود.» های رو شدند که افکار و ایده سره متفاوت روبه ای یک آل و چهره و آمریکا با انسانِ ایرانیِ ایده کشید. او همانا خوانِ با انسان مدرن به تصویر می ی هم ترین شیوه بدیع خود را به درخشان انسانی بودکه توان حضور در «انجمن عالم» را داشت. از این حیث او را مثل و مانندی نبود. .۱۱۴ ، ص 3 ، جلد مکاتیب عبدالبهاء 30
Made with FlippingBook
RkJQdWJsaXNoZXIy MTA1OTk2