عبدالبهاء در انجمن عالم

183 عبدالبهاء درانجمنعالم ها مبلغی دریافت نکرد. وقتی ‌ ایران بود و قبل از سفر به غرب یا طی آن هرگز از آمریکایی ها کوشیدند به عبدالبهاء اعانه دهند، او نپذیرفت و از آنها خواستکه آن مبلغ را به ‌ آمریکایی ی ‌ نگاری با مشاهده ‌ خیریه بدهند. عبدالبهاء به فقرای «بوئری میشن» مبلغی اهدا کرد. روزنامه های مالی به آمریکا ‌ آوری کمک ‌ این ماجرا نوشتکه دیگر مبلغان مذهبی آسیایی برای جمع 18 های مالی به آنجا رفته است. ‌ آمدند اما عبدالبهاء برای اهدایکمک ی طبقات بالا ‌ کرده ‌ موزومدار، دارماپالا و ویوکاناندا اغلب برای سفیدپوستان تحصیل تبار، ‌ های آفریقایی ‌ کردند. برخلاف عبدالبهاء، آنها نه با آمریکایی ‌ و متوسط بالا سخنرانی می های خدمات اجتماعی و مراکز رسیدگی به ‌ ها یا مهاجران دیدار کردند و نه در سازمان ‌ ژاپنی فقرا سخنرانیکردند. آنها تأثیر محسوسی بر فرهنگ آمریکایی داشتند اما علتش نه ایجاد جوامع های دینی-فرهنگی گسترده و ‌ ماندگاری متشکل از پیروانشان بلکه این بود که منادیان سنت علت استعمار، تقویت ‌ اش به ‌ کهنی بودند. آنها جزء کوچکی از کل ماجرایی بودند که بقیه ی نظامی در آن منطقه، گردشگری، مهاجرت، بریزوبپاش ‌ پیوندهای تجاری با آسیا، مداخله هایگسترده در ‌ های مالی برای فعالیت ‌ های دانشگاهی و اهدایکمک ‌ برای تخصیصکرسی - و حتی امروز - آیین ۱۹۱۲ فهم بود. برعکس، در سال ‌ ی ترجمه، بیش از پیش قابل ‌ حوزه ی ‌ ی دینیکوچکی (با شش میلیون پیرو در سراسر جهان) است؛ اقلیتی در همه ‌ بهائی جامعه مناطق دنیاکه هنوز منابع ثانویه و وجوه فرهنگی آن توسعه نیافته است. در نتیجه، هیچ نیروی ای وجود نداشتکه نیروی ایجادشده توسط سفر عبدالبهاء را حفظ ‌ سیاسی، فرهنگی و تجاری کند؛ فقط پیروانش بودند و بس. دیگر مبلغان مذهبی آسیایی در رویداد بسیار مهمی در تاریخ دینی آمریکا حاضر بودند: طور علنی ‌ ؛ جاییکه برای نخستین بار به ۱۸۹۳ «پارلمان جهانی ادیان» در شیکاگو در سپتامبر در آمریکا از آیین بهائی سخنگفته شد. حضور این مبلغان مذهبی در موقعیتی برابر با همتایان ایکه در آن زمان ‌ معنای برابری مسیحیت و دیگر ادیان بود؛ ایده ‌ طور ضمنی به ‌ مسیحی خود به پذیرفتند. این مبلغان ‌ وجه نمی ‌ هیچ ‌ کرد یا آن را به ‌ یا به ذهن اکثر مسیحیان آمریکایی خطور نمی های مربوط به «ادیانکفرآمیز» ‌ انگیز -کلیشه ‌ انگیز و بحث ‌ هایی هیجان ‌ مذهبی -گاهی به شیوه را از بین بردند و انقلابی در آرا و افکار را رقم زدند که مسیحیت را از «یگانه حقیقت مطلق» به «دینی» مثل دیگر ادیان تبدیلکرد. های لیبرال به ارزش و اهمیت دیگر ادیان پی بردند. ‌ بهکمک آنها شمار زیادی از پروتستان 18 Carew, K. (1912) New York Tribune, p. 1.