113 | عبدالبهاء و نهضت روشنفکری ایران * فریدون وهمن کــه بــه گرمــی مــورد اســتقبال نمــود تعطیــل کردنــد؛ اقدامی تحمیــل می جهانیـان قـرار گرفـت. زده چنیــن سیاســتی را از کــه برخــی بــا قضاوتــی شــتاب عجــب این سـوی عبدالبهـاء بـه طرفـداری بهائیـان از اسـتبداد تعبیـر کردنـد و تهمتـی هـای پیشـین افزودنـد. از دلایـل ایـن سـوءتفاهم ممکـن تـازه بـر تهمت هــای عبدالبهــاء باشــد کــه در مــورد اســت ســبک و ســیاق آثــار و نامه ی شــیوه خواهان و طرفــداران اســتبداد- به هــر دو جنــاح -مشــروطه هـا ی نـگارش روزنامه آمیـز، بـا وقـار و متفـاوت بـا شـیوه همیشـگی احترام کــه از ســلطنت شــاه تــا زمانی های آن زمــان بــود. محمّدعلی نامه و شــب شـد. اتّهـام طرفـداری خلـع نشـده بـود پادشـاه قانونـی ایـران شـناخته می هـم پوشـیدن بـر حقایـق تاریخـی اسـت آن انصافـی و چشم از اسـتبداد بی هـا و رسـالاتش سراسـر در مـورد آزادی وجـدان، که نامه در مـورد کسـی تسـاوی حقـوق زن و مـرد، لـزوم تشـکیل مجلـس مشـورت، و اهمّیـت حقـوق مدنـی همـگان اسـت. گرفتــن نســبی اوضــاع و تســلّط شــاه و آرام بــا فــرار محمّدعلی تقاضـای برخـی از بهائیـان خواهان بـر امـور، عبدالبهـاء ظاهـرا به مشـروطه ی بهائـی بـه ی جامعـه ایـران موافقـت کـرد کـه چندتـن از افـراد برجسـته مجلـس راه یابنـد. ایـن واقعیـت کـه بنـد دوّم متمّــم قانـون اساسـی مبنـی بــر نظــارت گروهــی از مجتهدیــن بــر قوانیــن مجلــس عمــا بــه کنــاری ی در پایــان نامــه 195 توانــد در ایــن تصمیــم مؤثــر باشــد. نهــاده شــد می جلیـل آن شـهید عزیـز عبدالبهـاء»، (ظاهرا 196ِ مفصّلـی خطـاب بـه «سـلیل شـاه بـه شـهادت عزیزاللّــه ورقـا کـه پـدر و بـرادرش در زنـدان ناصرالدّین نویســد: رســیدند) پــس از گفتگــو در مباحــث گوناگــون می اسـت در خصـوص عضویـت در مجلـس، احبّــای الهـی لازم این مادّه در متمّم قانون اساسی باقی ماند ولی هرگز اجرا نشد. مجلس خبرگان که 195 پس از انقلاب اسلامی تشکیل شد محصول آن است. سلیل: فرزند. 196
RkJQdWJsaXNoZXIy MTA1OTk2