115 | عبدالبهاء و نهضت روشنفکری ایران * فریدون وهمن بخش پنجم - عبدالبهاء و فرهنگ جهانی دین گـذاران آییـن بهائـی سراسـر احتـرام بـه تمـام ادیـان پیشـین و آثـار بنیان ویـژه در مـورد اسـام بیشـتر پیامبـران آن ادیـان اسـت. چنیـن احترامـی به کــه دیــن بهائــی در محیــط فرهنگــی و تمدّنــی خــورد چه بــه چشــم می یکشــوری اســامی هســتند و گذارانــش زاده اســام ظهــور کــرده، بنیان زبـان آثـارش دو زبـان غالـب در فرهنـگ اسـامی یعنـی فارسـی و عربـی اسـت. هــای گوناگــون کــه خصمانــه رو در روی فرهنــگ بهائــی از دین گویــد کــه کنــد بلکــه از دیــن واحــدی می اند گفتگــو نمی هــم ایســتاده یابــد، کنــد، رشــد و بالندگــی می مقتضــای زمــان و مــکان ظهــور می به آفرینـد و سـپس -بـاز بـه اقتضـای زمـان و مـکان- از احتمـالا تمدّنـی می اسـتکـه دیـن جدیـدی، گاه افتـد. و آن ی تمـدّن جهـان عقـب می قافلـه هــای کــه نیــروی ذاتــی و قــدرت رشــد و بالندگــی آن بتوانــد بــا چالش ی ایــن کنــد. همــه خوانــی داشــته باشــد ظهــور می دنیــای جدیــد هم ،198 الاقــداس» را «قدس کــه او آن ی عبدالبهــاء، در اصولی ادیــان بــه گفتــه نامــد شــریک هــا) و یــا «جوهــر شــریعت» می تریــن تقدّس (مقدّس هسـتند،کـه شـاید بتـوانگفـت در سـه اصـل جاودانـی «پنـدار نیـک،گفتار شـود. دیـن جدیـد حقایـق بـالا را ادامـه نیـک وکـردار نیـک» خلاصـه می دســت و دهــد ولــی تعالیــم ســنّتی و مندرســی را کــه چــون زنجیــر به می را بــا مبانــی پیشــرو و گــذارد و آن پــای دیــن کهنــه بســته شــده کنــار می سـازد. دوازده تعالیـم آهنـگ می ای کـه نیـاز زمانـه اسـت هم جویانـه ترقّی مفاوضــات، النورالابهــی فــی مفاوضــات عبدالبهــاء، گفتگــو بــر ســر عبدالبهــاء، 198 . (از ۳۶ ،)۱۹۰۸ ، اهتمــام کلیفــورد بارنــی. (لیــدن: مطبعــه بریــل . بهناهــار معنــای مقــام الاقــداس در لغــت به .) قدسمفاوضــاتپــس: عبدالبهــاء، این بخـش معبـد یهودیـان در اورشـلیم تریـن تقدیـس و تنزیـه و در اصـل نـام مقدّس کردنــد. بــود کــه تابــوت عهــد را در آنجــا نگاهــداری می
RkJQdWJsaXNoZXIy MTA1OTk2