| 120 عبدالبهاء فرزند ایران معنــا اســت کــه روزگاری ســتایش او از مفاخــر ایــران باســتان بدین هـای بشـری سـرزمین ایـران زادگاه یکـی از نخسـتین و بارورتریـن تمدّن ی روزگار و همســایه هــای هــم هــای گوناگــون بــر تمدّن بــود و در زمینه خـود تأثیـری مانـدگار گـذارد. از چنیـن دیدگاهـی آگاهـی هرچـه بیشـتر را سـرانجام بـه همّــت و توانسـت آنـان مـردم ایـران بـه ایـن واقعیـت می تلاشـی تـازه بـرای خودیابـی و بالندگـی برانگیـزد. کسـان دیگـری نیـز در دوران قاجـار بودنـد ماننـد آخونـدزادهکـه توجّــه بـه تاریـخ باسـتانی و تمـدّن کهـن ایـران را عاملـی مؤثـّـر در تحـوّل فکـری پنداشـتند ایرانیـان و آمادگـی ایشـان بـرای سـاختن ایرانـی آزاد و آبـاد می ولــی تفــاوت عبدالبهــاء بــا ایشــان مقــام رهبــری او در آیینــی بــود کــه داد و بـه تعالیمـی سـازنده و روشـن بـرای رسـیدن بـه ایـن هـدف ارائـه مـی کـه بـه اعتقـاد بهائیـان سرنوشـت مقـدّر کـرد. سـوای آن شـعار اکتفـا نمی ایـران سـربلندی و عظمـت ایـن «خـاکگهـر ریـز» اسـتکـه سـرانجام بـه آن خواهـد رسـید. شــمول و بــرای دیــن بهائــی ماننــد دیگــر ادیــان خــود را آیینــی جهان دانــد، ولــی بــر خــاف دیگــر ادیــان ارتباطــی تنگاتنــگ تمــام عالــم می شــمار بــرای آبادانــی و ســعادت زادگاهــش ایــران دارد. و آرزوهایــی بی گامــی بــا خواســت مــردم ایــران بــرای دســتیابی چنیــن دیدگاهــی در هم و تثبیـت هویّــت تاریخـی و ملّــی ایرانیـان اسـت. ایـن دیـدگاه درسـت در ی گذشـته بـرای هایی اسـت کـه در چنـد ده ی کوشـش جهـت عکـس همـه گــون تاریــخ پیــش از اســام ایــران و هــای درخشــان و گونه محــو جلوه خـوار شـماردن ابعـاد و دسـتاوردهای تمـدّن باسـتانی ایرانیـان صـورت رســد کــه افتخــار بــه هویّــت ایرانــی در نظــر می گرفتــه. امّــا اینــک به های تاریخـی ایـن معنـای گسـترده و جامـع آن و میـل بـه آشـنایی بـا ریشـه صورتــی بیشــتر از گذشــته خــود را نمایــان هویّــت در میــان ایرانیــان، به ســازد. می
RkJQdWJsaXNoZXIy MTA1OTk2