123 | عبدالبهاء و نهضت روشنفکری ایران * فریدون وهمن ی ساســانیان را نیــز در از آداب و رســوم اعتقــادی یــا فولکلوریــک دوره لبـاس اسـامی تـا امـروز ادامـه دادیـم. در کنـار اعتقـادات دینـی خـود بــا سرســختی در حفــظ زبــان فارســی نیــز کوشــیدیم وگرنــه زبــان مــا بایسـت امـروز یـا عربـی باشـد یـا ترکـی و یـا یونانـی.کار بدانجـاکشـید می کـه برخـی از مـا بـرای دیـوان حافـظ، بـا آن همـه اشـعارش در سـتایش سـین و یـا مراسـم عقـد ی هفت مـی و معشـوق، مقامـی ویـژه در سـفره کـه از کودکـی دیـده بودیـم بـزرگان مـا هنـگام فـال قایـل شـدیم. مگرنـه آن کردنـد. الغیب» و «کاشـف اسـرار نهـان» خطـاب می گرفتـن او را «لسـان شـمولی مثـل بهائـی کـه از ترتیـب عجبـی نیسـتکـه دیـن جهان بدین ایـران برخاسـته، ابتـدای تاریـخ تأسـیس خـود را نـه از تاریخـی در رابطـه گــذاران آن دیــن، بلکــه از تاریــخ باســتانی ایــران آغــاز بــا زندگــی بنیان عنــوان ابتــدای ســال بهائــی، ایــن عیــد نمــوده و بــا قــرار دادن نــوروز به باسـتانی ایـران را جشـنی جهانـی سـاخته اسـت.
RkJQdWJsaXNoZXIy MTA1OTk2