155 | عبدالبهاء و نهضت روشنفکری ایران * فریدون وهمن کـرد. کردنـد کـه عبدالبهـاء گاه از ایشـان دیـدن می ایرانـی نیـز زندگـی می ویـژه بـزرگان ایشـان، نویسـد اهالـی دروزی مذهـب ابوسـنان به مؤیّــد می آوردنـد شـمار می شـیخ سـعید و شـیخ سـلمان عبدالبهـاء را از مقدّسـین به های دانســتند و شــب کــرد متبــرّک می اطاقــی را کــه در آن اقامــت می 276 کردنـد. جمعـه در آنجـا شـمعی روشـن می سـفرهای پـر اهمّیـت عبدالبهـاء پـس از رهائـی از زنـدان بـه ممالـک غربـی و گسـترش دیانـت بهائـی در مناطـق مختلـف هـزاران تـن دیگـر را بـا شـخصیت بـارز او آشـنا سـاخت و لقـب پیامبـر صلـح را نصیـب از آن در سـفرهای کوتاهـی کـه بـه بیـروت داشـت، در او سـاخت. پیـش خویـش بـا رهبـران فکـری جهـان عـرب، تأثیـر فراوانـی بـر های ملاقات آنـان گـذارد. دانـش شـگرف و هـوش سرشـار عبدالبهـاء و اطّلاعـات او هـای دینـی، عرفانـی، فلسـفی و ادبیـات عـرب اعجـاب ایشـان در زمینه انگیخـت. روابـط عبدالبهـاء بـا حاکمـان عـکّا و فلسـطین چـه را بـر می از قیمومیـت انگلیـس دوسـتانه و در دوران حکومـت عثمانـی و چـه پـس 277 بـر اسـاس احتـرام متقابـل بـود. دولـت عثمانـی بـه آلمـان و اطریـش پیوسـت و علیـه ۱۹۱۴ در نوامبـر بریتانیــا، فرانســه و روســیه اعــام جنــگ داد. نبردهــای خونینــی کــه در خوش فلسـطین و سـوریه و عـراق و لبنـان در گرفـت آن مناطـق را دسـت قحطـی و گرسـنگی نمـود. فسـاد و ناکارآمـدی مقامـات دولـت عثمانـی حـال خویـش رهـا کـرده بودنـد موجـب گردیـد توانمنـدان کـه مـردم را به و مـردم خیرخـواه بـهکمـک دردمنـدان وگرسـنگان بشـتابند. امـّـاگرسـنگی کشــاند. دکتــر حبیــب کام مــرگ می از پیــش مــردم را بــه و قحطــی بیــش نویسـد: مؤیّــد در خاطـرات خـود می شــد، وضــع زندگــی روز شــدیدتر می اوضــاع جنگــی روز بــه ی مطبوعاتـی بهائـی ، (هوفهایـم: مؤسّسـه ۱. ، جخاطـرات حبیـب حبیـب مؤیّــد،. 276 (از ایـن پـس: مؤیّــد). ۱۳۷ ،)۱۹۹۸ 277 Momen, 1981, 345-47.
RkJQdWJsaXNoZXIy MTA1OTk2