عبدالبهاء فرزند ایران

پیشگفتار ی عبدالبهاء ‌ سخنی کوتاه درباره آزادی تنهــا رهایــی از زنجیرهایــی کــه بــر پــای مــا بســته بنــدی مــا بــه گشــودن زنجیــر از ‌ شــده نیســت، بلکــه پای پــای دیگــران و احتــرام بــه افــکار و عقایــد ایشــان اســت. نلسُن ماندلا م. بهائیــان در سراســر جهــان ۲۰۲۱ ش./نوامبــر ۱۴۰۰ در آذر مــاه صدمیـن سـالگرد درگذشـت عبدالبهـاء را گرامـی داشـتند. کتـاب حاضـر ی ایـن سـالگرد تاریخـی و کوششـی ناچیـز در شناسـاندن بخشـی ‌ یادنامـه ی تاریـخ معاصـر ایـران اسـت. ‌ از زندگانـی و افـکار ایـن شـخصیت یگانـه کنیــم نبایــد تعجّبــی ‌ ایــن کــه از او بــه «شــخصیتی یگانــه» یــاد می برانگیــزد. زندگانــی پــر تلاطــم او کــه از کودکــی در تبعیــد گذشــت؛ ی ‌ ی سـنگینی کـه پـس از پـدرش بهاءاللّــه، در مقـام رهبـر جامعـه ‌ وظیفـه آور ‌ اش نهـاده شـد؛ دانـش ژرف و تسـلّط حیـرت ‌ نوپـای بهائـی بـر عهـده او بـر متـون دینـی و فلسـفی و عرفانـی؛ مکاتبـات پُرشـمار او بـا رهبـران ی خــود؛ هــزاران بــرگ ‌ ی زمانــه ‌ های برجســته ‌ فکــری و شــخصیت آث ـار گرانق ـدری ک ـه از قل ـم توان ـای او ص ـادر گش ـت؛ نف ـوذ اف ـکار او ب ـر ی خــود در شــرق و غــرب ماننــد نهضــت ‌ هــای فکــری زمانــه ‌ نهضت روشـنفکری و جنبـش مشـروطیت ایـران؛ سـفر پـر ثمـر او بـه غـرب پـس ها، معابــد و ‌ در دانشــگاه ‌ از رهایــی از زنــدان و ایــراد صدهــا ســخنرانی مجامــع گوناگــون، کــه او را بــه عنــوان پیامبــر صلــح شــهره ســاخت؛ و تــر از آنچــه بــر شــمردیم عشــق فــراوان او بــه زادگاهــش ایــران و ‌ مهم هــا هــر یــک ‌ آرزوهــای او بــرای ســربلندی و آبادانــی آن مــرز و بــوم، این

RkJQdWJsaXNoZXIy MTA1OTk2