| 200 عبدالبهاء فرزند ایران هــم خــوردن ســت کــه در آرزوی به دســت آورنــد ناچاری به 362 باشــند تــا بــه آزادی برســند. ایــن کشــور می ای اسـت کـه نـرون امپراطـور آنچـه کسـروی نوشـته شـبیه بـه همـان جملـه م.) دو هزارســال پیــش در مــورد مســیحیان گفــت. بــر ۳۷-۶۸( روم ی مورّخـان، در روم قدیـم مسـیحیت را «موهومـات ضالّــه» اسـاس گفتـه ی آمــاده بــود کــه نامیدنــد، و بــا ایــن زمینــه می superstio exitiabilisٍ م. را کســانی دانســت کــه ۶۴ نــرون عاملیــن حریــق مهیــب رُم در ســال 363 نامنــد.» «مــورد نفــرت مــردم هســتند و آنــان را معمــولا مســیحی می همیـن حـرف مجـوّزی بـرایکشـتار و سـرکوب بسـیاری از مسـیحیان و برگش ـتگان پی ـش ش ـیران گرس ـنه، ب ـرای یـا انداختـن برخـی از آن بخـت سـرگرمی و تفریـح رومیـان شـد. افکنـی کسـروی بـا ادّعایـی بـه ایـن اطمینـان و تراشـی و تفرقه دشمن انگیـز اسـت. معلـوم نیسـت کسـروی بـدون هیـچ دلیـل و مـدرک حیرت چگون ـه «از درون دل» بهائیـان خب ـر گرفت ـه ک ـه ب ـا ای ـن جس ـارت ایش ـان کنـد. کسـروی اگـر حتّــی یـک مـورد از دشـمنی را ایـن چنیـن بدنـام می عنـوان دلیـل نقـل را به بهائیـان بـا مـردم ایـران سـراغ داشـت، ناچـار آن ی سـرکوب مسـیحیان سـازد کـرد. نـرون توانسـت حریـق رُم را بهانـه می توانــد حتّــی یــک مــورد ولــی نــه کســروی و نــه هیــچ فــرد دیگــری نمی نشــان دهــد کــه یــک بهائــی بــا ایــران و ایرانــی دشــمنی کــرده باشــد، بخشـی از خـاک یـا دریاهـایکشـور یـا ذخایـر زیـر زمینـی را بـه بیگانـگان بخشــیده باشــد، پلــی را خــراب کــرده باشــد و یــا حتّــی یــک ســیلی بــر گـوش یـک غیـر بهائـی کـه بـه او دشـنام داده زده باشـد. کسـروی کتابـی در رد بهائیگــری نگاشــته و لابــد آثــار ایــن آییــن را خوانــده اســت. امّــا .۷۲ ،)۱۳۲۲ ، چاپ دوّم ، (تهران: چاپخانه پیمانبهائیگری احمد کسروی، 362 363 Tacitus annals xx44. م.) کــه تاریــخ ۱۴-۱۲۰( مــورّخ و سیاســتمدار رومــی Tacitus تســیتوس را نگاشــت. ترجمــه انگلیســی Nero و Tiberius دوران دو امپراطــور روم تاریــخ او در اینترنــت قابــل دسترســی اســت.
RkJQdWJsaXNoZXIy MTA1OTk2