245 | رساله مدنیّه عبدالبهاء * نادر سعیدی تمـدّن صـوری بـدون تمـدّن حقیقـی اخلاقـی سـبب آسـایش الهیسـت 17 مرضـات 16 و راحـت عمومـی و وسـیلۀ اجتـاب ارکان آسـایش و 18 و یـا خـود مُخَــرب بنیـان انسـانیّت و مدمـّـر 19 سـعادت اسـت؟ از همدلـی فرهنـگ اصیـل ایـران ی مدنیّــه رسـالهبـه عـاوه، عبدالبهـاء در گویـد و، در نتیجـه، حرکـت و اسـام بـا اصـول تمـدّن و تجـدّد سـخن می زدگی، در جهـت اصـاح و تجـدّد را نـه بـه معنـای ازخودبیگانگی یـا غرب شـمارد؛ فرهنگـی کـه کـه تکاپـو در مسـیر روح بـارور فرهنـگ ایرانـی می در دوران پیـش از اسـام خـود را بـه شـکل بزرگتریـنکانـون تمدّن بشـری های نُــه تـا دوازده میـادی، ی سـده آشـکار سـاخت و آنـگاه، در فاصلـه ترین فرهنـگ اسـامی را بـه بـار آورد. از نظـر عبدالبهـاء آنچـه درخشـان ی فرهنــگ ایرانــی در ســتیز اســت حرکــت در جهــت بــا روح آفریننــده فرهنـگ تقلیـد و سـوگیری دینـی و تبعیـض حقـوق میـان اهالـی بـه نـام گرایــی مــدّت بــه واپس دیــن اســت. بــه بــاور عبدالبهــاء، آنچــه در بلند (و دوام آن) در ایــران انجامیــد و عظمــت ایــران را در مقــام کانــون تم ـدّن و فرهن ـگ، چ ـه پی ـش از اس ـام چ ـه پ ـس از آن، ناب ـود ک ـرد و آن گـرا، خـوار و ضعیـف و مقهـور غـرب فروکاسـت، را بـه کشـوری واپس اسـتیلای فرهنـگ نابردبـاری، تقلیـد و تعصّــب بـود؛ همـان جریانـی کـه روح آفرینشـگر فرهنـگ ایرانـی را افسـرده سـاخت و بـا سـرکوب دینـی و تعـرّض هـر چـه بیشـتر بـر آزادی وجـدان، بنیـان آفرینندگـی فرهنگـی، علمـی، اقتصـادی و اجتماعـی ایـران را در هـم شکسـت. ی اصولــی بــا ایــن حــال، عبدالبهــاء تمــدّن و پیشــرفت را بــر پایــه کنــد کــه عبارتنــد از: رویکــردی ویــژه شــمول) تعریــف می کلّــی (جهان آوردن. اجتلاب: جلب، به دست 16 مرضات: رضایت. 17 کننده. مدمّر: ویران 18 .۷۰-۷۳ ، رساله مدنیّه عبدالبهاء، 19
RkJQdWJsaXNoZXIy MTA1OTk2