| 250 عبدالبهاء فرزند ایران ی ایـران و جهـان، جایـی بـرای اسـتبداد بـه بـاور بهاءاللّــه، در آینـده مذهبــی یــا سیاســی باقــی نخواهــد مانــد. امــا بهاءاللّــه، تنهــا از جدائــی ناپذیـر بـودن دو نـوع اسـتبداد/خودکامگی سیاسـی شـاهانه و خودکامگـی گویــد؛ او بــه عــاوه، بــه اولویــت منطقــی دینــی آخونــدی ســخن نمی ورزد و از همیـن ی فرهنگـی بـا اسـتبداد مذهبـی نیـز اصـرار مـی مبـارزه تــا ۱۸۵۳ های ی بهاءاللّــه، در طــی ســال های اولیــه جهــت، نوشــته ، همگــی بــر نفــی قاطــع فرهنــگ تقلیــد و اســتبداد مذهبــی و ۱۸۶۵ تأکیـد بـر ضـرورت اسـتقلال فکـری ایرانیـان و نیـز دموکراسـی دینـی، یعنـی نفـی کامـل هـر نـوع آخونـد و کشـیش، اسـتوار اسـت. بـه عنـوان گویــد تنهــا راه شناســایی حقیقــت میکتــاب ایقــاناللّــه در مثــال، بهاء کنـدن از «انقطـاع» اسـت. انقطـاع در تصـوّف بـه معنـی دل بریـدن و دل اللّــه «انقطـاع» را در قالبـی همـه چیـز در دنیـا جـز خـدا اسـت. امّــا بهاء : نفـی تقلیـد و وابسـتگی فکـری بـه دیگـران و در کنـد متفـاوت بیـان می هـای نتیجـه، بـه چشـم خـود دیـدن و بـه گـوش خـود شـنیدن و از تعصّب گروهـی فراتـر رفتـن، و خـود را انسـانی والا دانسـتن. انسـانی کـه دارای پـس از ایـن 30 هـای خـداداد بـرای خـردورزی و اندیشـیدن اسـت. قابلیت گامـی میـادی بـه بعـد، در هم ۱۸۶۰ ی مرحلـه اسـت کـه بهاءاللّــه از دهـه بـا نفـی اسـتبداد مذهبـی و فرهنگـی و از لـزوم دموکراسـی سیاسـی بـرای 31 گویــد. ایــران ســخن می ی تجدّدسـتیز اسـت ی افراطـی یـک نظریـه محـور نمونـه فرهنـگ فقیه گرایــی ایــران را انحــراف از اســام دانســته و ی واپس کــه ســبب ادامــه کلّــی در ســتیز اســت. ایــن فرهنــگ و پشــتیبانان آن بــا تجــدّد غربــی به .۴۰ ،) ش ۱۳۵۵/ بدیع ۱۳۳( .۶۱-۲ ،)۱۹۹۸ ، بهاءاللّه، کتاب ایقان (آلمان: لانگنهاین، نشر آثار بهائی 30 (ایران: مؤسّسه الواح خطاب به ملوک و روسای ارض از جمله بنگرید به: بهاءاللّه، 31 (حیفا: کتاب اقدس؛ بهاءاللّه، 131 ،) ش ۱۳۴۶/ بدیع ۱۲۴ ، ملّی مطبوعات بهائی (ویلمت: مجموعه الواح مبارکه؛ بهاءاللّه، 27 ، )، مقدّمه ۱۹۹۲ ، مرکز جهانی بهائی .۲۹۶ ،)1978 ، ایلینوی، انتشارات بهائی تراست
RkJQdWJsaXNoZXIy MTA1OTk2