| 266 عبدالبهاء فرزند ایران از سیاسـت تسـلیحات، جنـگ و تجـاوز دسـت بـردارد و بـه سـوی صلـح و دوسـتی حرکـت کنـد. دوّم، عبدالبهـاء در عیـن سـتایش جدایـی دیـن ســتیز غــرب نیــز بایــد کنــد کــه فرهنــگ دین از حکومــت، ســفارش می در مسـیر رویکـردی معنـوی بـه هسـتی دگرگـون شـود. بـه بیـان دیگـر، او بـاور دارد کـه نفـی ماهیّــت روحانـی انسـان، در بلندمـدّت بنیـان خـرد شـکند و بـا فروافتـادن آدمـی بـه هـای اخلاقـی را نیـز در هـم می و ارزش مانـد. ی حیوانـی، جایـی بـرای تقـدّس انسـان باقـی نمی رتبـه ی چهارم: از تعصّب، جنگ و استعمار لایه به سوی بلندهمّتی، صلح و امنیّت جمعی دیدیــم کــه عبدالبهــاء، هــم ترویــج دیــن از راه شمشــیر و تبعیــض طلبــی و کشورگشــایی ی تســلیحاتی، جنگ را نقــد کــرد و هــم مســابقه ی چهـارم گفتمـان عبدالبهـاء غربـی را نکوهیـد. ایـن مطلـب محـور لایـه اسـت. در اینجـا، او بـر ایـن بـاور اسـتکه موعـد ورود ی مدنیّــه رسـالهدر ی نوینـی از تکامـل و کنـار نهـادن جنـگ، جهـان گشـایی بشـر بـه مرحلـه ی رفـاه، و خونخـواری فرارسـیده. از آنگذشـته، از نظـر عبدالبهـاء، لازمـه ی دنیـا، برقـراری صلـح و آشـتی ی راسـتین در هـر نقطـه تجـدّد و توسـعه هــای کــه باشــد، از جملــه جنگ ای ، از هــر گونه جهانــی اســت. جنــگ اسـتعماری، بـا مقتضیـات برابـری حقـوق آدمیـان، خردگرایـی و منافـع بلندمــدّت مــردم جهــان در ســتیز اســت. از همیــن رو، عبدالبهــاء بــرای دسـتیابی بـه تمـدّن حقیقـی، در ایـران و یـا در سراسـر جهـان، از لـزوم گویـد. از دیـد عبدالبهـاء امنیّــت جمعی سـخن می صلـح و امنیّــت دسـته ی تســلیحاتی و نهادینــه کــردن دادن بــه مســابقه جمعی و پایــان دســته ی سیاســت جهانــی بــه گســترش ی کشــورها در پهنــه حقــوق برابــر همــه عــدل در جهــان؛ تلــف نکــردن ثــروت مــردم در ســاخت ابزارهــای کنکـردن فقـر و درماندگـیکمـک چشـمگیری جنایـت و کشـتار، و ریشـه هـای کنـد. توجّــه بـه ایـن بُعـد جهانشـمول تمـدّن و تجـدّد، از ویژگی می
RkJQdWJsaXNoZXIy MTA1OTk2