| 268 عبدالبهاء فرزند ایران اوقــات خــود را دائمــا در اصطنــاع آلات مضــرّه کــه شــواهد درّندگـی و خونخـواری و منافـی موهبـت کلّیّــۀ عالـم انسـانی اسـت صـرف ننماینـد بلکـه در آنچـه سـبب آسـایش و حیـات و زندگـی جهانیـان اسـت کوشـیده سـبب فـاح و نجـاح نـوع بشــر گردنــد و عمــوم دول عالــم بکمــال عــزّت بــر ســریر قبایـل و امـم در مهـد آسـایش و 74 تاج ـداری مس ـتقر و کافّــۀ 75 راحــت آرمیــده و مسـتریح شــوند. جویـی و تهاجـم نظامـی کشـورهای غربـی شـامل نفـی طـرد قاطـع جنگ شــود. در پایــان قــرن نوزدهــم ی اســتعمار و امپریالیســم نیــز می فلســفه کــه کشــورهای غربــی اســتعمار کشــورهای ضعیــف را مجــاز و عــادّی کوشــیدند، عبدالبهــاء تأکیــد دانســته و بــا جنــگ و خونریــزی در آن می توانــد و بایــد از ای رســیده کــه می کنــد کــه اکنــون بشــر بــه مرحلــه می دوســتی هــای یــک فرهنــگ پرخاشــگر رهایــی یابــد و وطن ایــن ویژگی ی مـردم جهـان بیامیـزد و از فرهنـگ را بـا احتـرام بـه حقـوق برابـر همـه کشورگشـایی و غـارت دیگـران بـه سـمت فرهنـگ صلـح، مشـورت و حقـوق برابـر حرکـت نمایـد. اینسـت ی مدنیّــه رسـالهیکـی از چشـمگیرترین کارهـای عبدالبهـاء در گـردد و سـاطین متجـاوز و غارتگـر را کـه تنهـا در کـه بـه تاریـخ بـر می انــد در برابــر زمامــداران فکــر تســخیر، ویرانــی، تــاراج و اســتعمار بوده دهــد؛ گــروه نخســتین را از حیــث نادانــی و جــو و آبادگــر قــرار می صلح هـای کنـد و، در عـوض، گـروه دوّم را چونـان جلوه توحّــش نکوهـش می سـتاید. از بـاب نمونـه، در بیهودگـی، زیانمنـدی و نابخردی خـرد و داد می نـگارد: اسـتعمارگران، عبدالبهـاء چنیـن می شــرف و بزرگــواری انســان بخونخوارگــی و تیزچنگــی و کافّه: همه. 74 .۷۵-۷ ، رساله مدنیّه عبدالبهاء، 75
RkJQdWJsaXNoZXIy MTA1OTk2