| 38 عبدالبهاء فرزند ایران بـر ایـن اسـاس بهاءاللّــه انسـان را «طلسـم اعظـم» دانسـت کـه «عـدم و در بیانـی دیگـر هـدف 9 تربيـت او را از آنچـه بـا اوسـت محـروم نمـوده» ایــن 10 آییــن خــود را «ظهــور جواهــر معانــی از معــدن انســانی» خوانــد. شـعار انقلابـی و کوتـاه انسـان را از زن و مـرد و سـیاه و سـفید یکسـان آورد و شــمار مــی بینــد، او را معدنــی از فضایــل اخلاقــی و انســانی به می سـویکمـال و گشـاید کـه همانـا حرکـت به ای در برابـر او می جهـان تـازه روشـنفکری و تجـدّد اسـت. شناســی آن نیســت کــه در اینجــا منظــور مــا تجــدّد در مفهــوم جامعه را در نظر دارد، ی مدنـی و امثـال آن زندگـی صنعتـی و شهرنشـینی و جامعـه دانیــم کــه نوینــی می ِ بینــی ســازی و جهان معنــای انسان بلکــه تجــدّد را به پذیــر نیســت. ایــن نــوع بــدون آن رســیدن بــه آزادی و دموکراســی امکان مدرنیتـه یـا تجـدّد را ظهـور انسـان جدیـد، تسـلّط انسـان بـر طبیعـت یـا داننــد، در چنیــن تجــدّدی انســان اســت عبــارت دیگــر خردگرایــی می به نیـازی بـه گفتـن نـدارد کـه 11 آیـد. شـمار می ی هسـتی به کـه مرکـز دایـره چنیـن تجـدّدی بـا خـود مدنیّــت و زندگـی شهرنشـینی و صنعتـی را نیـز آورد. همـراه مـی کــه برخــاف باورهــای ادیانــی ماننــد زردشــتی، یهــودی، گزیــر نداریــم و آن این هــا و ها و جنگ مســیحی و اســام کــه آمــدن روز موعــود را همــراه بــا آشــوب ظهـور داننـد تـا «شـر و ظلـم و گنـاه» جـای خـود را بـرای همیشـه به هـا می خونریزی کـه طوری ملکـوت خـدا بـر روی زمیـن دهـد، در معادشناسـی بـاب (و بهاءاللّــه)، به ی ایـن نبـرد قـرار خواهیـم دیـد، ایـن انسـان اسـت کـه در جاودانگـی خـود عرصـه گیـرد، نبـردی کـه بـرای او و بـرای جهانـی کـه در آن اسـت نـه آغـازی داشـته و می نـه پایانـی خواهـد داشـت. ، (هوفهایـم: نشـر آثـار بهائـی آلمـان، منتخباتـی از آثـار حضـرت بهاءاللّــه بهاءاللّــه، 9 ).منتخباتــی. (از ایــن پــس: بهاءاللّــه، ۱۲۱ )، بخــش ۲۰۰۶ جا. همان 10 ).137۵ ، (تهـران: انتشـارات فـروزانی تجـدّد ایرانیـان و اندیشـه جمشـید بهنـام، 11 ی رونــد نوســازی و تجدّدخواهــی در ایــران در ایــن کتــاب بحثــی اســت دربــاره م. اســت. ۱۹۷۰ تــا ۱۸۲۰ های ی زمانــی ســال فاصلــه
RkJQdWJsaXNoZXIy MTA1OTk2