| 46 عبدالبهاء فرزند ایران تعلیم و تربیت دختران و پسران اســت کــه رحمانــی آن 26 اوّل تکلیــف یــاران الهــی و امــاء در تربیــت و تعلیــم اطفــال از ذکــور و 27 بــاَی وَجــه امــکان کوشــند. دختـران ماننــد پســرانند ابــدا فرقــی نیســت 28 انــاث ...30 و نادانـی، هـر دو نـوع مبغـوض. 29 جهـل هـر دو مذمـوم ی حقیقـت نظـر گـردد تربیـت و تعلیـم دختـران دیـده اگـر به وقتـی آیـد کـه مـادر 31 تـر از پسـران اسـت زیـرا ایـن بنـات لازم 32 گردنــد و اولادپــرور شــوند و اوّل مربّــی طفــل مــادر اســت. ی اوّل قــرن بیســتم ی ایــران در قــرن نوزدهــم و نیمــه بــرای جامعــه گانــه تریــن اصلاحــات اجتماعــی دو بخــش از تعالیــم دوازده ضروری بــود: یکــی ســواد آمــوزی و ایجــاد مــدارس بــرای دســتیابی بــه علــم، و دیگـر ارتقـاء پایـگاه اجتماعـی بانـوان تـا رسـیدن بـه تسـاوی حقـوق بـا مــردان. آمــوزی و هــای وســیع مــردم از ســواد و دانش محــروم داشــتن توده تریـن عامـل تبدیـل بخشـی از آنـان بـه «ضعیفـه و ناقـص عقـل» بزرگ موفقیــت ملّایــان و دولتیــان عهــد قاجــار در بنیــان حکومتــی مســتبد و جــا کــس و هیچ ی دیــن و قــدرت بــه هیچ یاغــی بــود کــه بــه پشــتوانه درصــد مــردم آن ۹۰ کنیــم کــه گو نباشــد. از اجتماعــی گفتگــو می پاســخ سـواد بودنـد و تنهـا منبـع ایشـان بـرای آگاهـی از جهـان منبـر ملّایـان بی هـای آن جهانـی خـوش بـود. در پـای همیـن منابـر بـود کـه دل بـه وعده اماء: زنان، بانوان. 26 هر صورتکه ممکن باشد. وجه امکان: به 27 ذکور و اناث: پسر و دختر. 28 مذموم: ناپسند. 29 مبغوض: زشت و نادرست. 30 بنات: دختران. 31 ، (دهلی: مطبوعات بهائی هند پیام ملکوتآورنده)، خاوری (گرد عبدالحمید اشراق 32 .) پیام ملکوتخاوری، . (از این پس: اشراق ۲۱ ،)۱۹۸۵
RkJQdWJsaXNoZXIy MTA1OTk2