| 562 عبدالبهاء فرزند ایران های جدیـد بـود. در ابتـدای اقامـت در هـا و مسـئولیت همـراه بـا چالش خورشـیدی بـود کـه بهاءاللّــه بـه تنهایـی و ۱۲۳۳ بغـداد، یعنـی در سـال او دوســال را در ســلیمانیه و 9 بــدون اطّــاع قبلــی، بغــداد را تــرک کــرد. بـه درخواسـت عبدالبهاء ۱۲۳۵ سـر بـرد و در سـال هـای اطـراف آن به کوه ی ی بابــی ضایعــه و دیگــر بابیانــی کــه فقــدان رهبــری وی را در جامعــه ی دوری، کردنـد بـه بغـداد بازگشـت. ایـن دوران دوسـاله بزرگـی تلقّــی می بــرای عبدالبهــاء کــه از نظــر عاطفــی بــه پــدر خــود نزدیــک بــود ایّامــی دشـوار بـود؛ چنـان دشـوار کـه تـا پایـان عمـر هـر گاه صحبـت از دوران شـد در عبدالبهـاء آثـار تأثّــر و انـدوه مهاجـرت بهاءاللّــه بـه سـلیمانیه می 10 شــد. نمایــان می عنـوان دوسـال پـس از بازگشـت بهاءاللّــه از سـلیمانیه، وی خـود را به یــا همــان ظهــور بزرگتــری کــه بــاب آمــدن 11 اللّــه» موعــود «مَــن یُظهِرُه ی های سلیمانیه، ممانعت از ایجاد اختلاف در جامعه علّت مهاجرت بهاءاللّه به کوه 9 ترین رهبران جامعه بابی بود. پس از تیرباران باب در تبریز، بهاءاللّه از برجسته ها بود که افراد زیادی از بابیان، ادّعاهای گوناگونی را بابی بود. در همین سال ای کردند. بهاءاللّه، که خود خواهان مقام و رتبه برای زعامت جامعه بابی طرح می گیری که ی بابی و هرگونه موضع نبود، برای جلوگیری از اختلاف بیشتر در جامعه توانست به افزایش شکاف موجود منجر شود، بدون اطّلاع قبلی راهی سلیمانیه می نویسد: «این مهاجرتم را خیال مراجعت باره می در اینکتاب ایقانشد. بهاءاللّه در نبود و مسافرتم را امید مواصلت نه و مقصود جز این نبود که محل اختلاف احباب نشوم و مصدر انقلاب اصحاب نگردم و سبب ضر احدی نشوم و علّت حزن قلبی نگردم غیر از آنچه ذکر شد خیالی نبود و امری منظور نه اگرچه هر نفسی محملی ی ملّی (آلمان: مؤسّسهکتاب ایقانهوای خود خیالی نمود».بهاءاللّه، بست و به .۱۶۶ ،)1988 ، مطبوعات بهائی های سلیمانیه اشاره هر چند برخی از تحقیقات به آرامش نسبی بهاءاللّه در کوه 10 ی بهاءاللّه و تأثیرگذاری وی بر دارند، برخی دیگر از فعّالیت و ارتباط گسترده اند. برای مطالعه ای از صوفیان ساکنین آن مناطق نوشته های قابل ملاحظه گروه ، به ۴ ، جلدظهورالحقبیشتر در این رابطه بنگرید به: اسداللّه فاضل مازندرانی، ؛۱۴۸-۶۳ ،)۲۰۱۱ ، ی ملّی مطبوعات بهائی آلمان کوشش موژان مومن (مؤسّسه .) که خداوند او را ظاهر خواهد ساخت. اللّه»: آن اللفظی «من یظهره معنای تحت 11
RkJQdWJsaXNoZXIy MTA1OTk2