| 56 عبدالبهاء فرزند ایران گرفــت. در کشــوری کــه محافــل بهائــی مــورد بحــث و گفتگــو قــرار می ای بــه وســایل ارتبــاط جمعــی امــری ناشــناخته بــود ایــن الــواح دریچــه بینـی گیری جهان گشـود و منبعـی بـرای آگاهـی و شـگل جهـان خـارج می گرفـت. بهائیـان قـرار می بهاءاللّــه در لــوح خطــاب بــه ســلطان عثمانــی، عبدالعزیــز، او را از انتخـاب وزرای فاسـدی کـه منافـع مـردم را فـدای منافـع و امیـال خـود از اهمیّــت «مشـورت» کـه کردنـد برحـذر داشـت. در همیـن لـوح وی می در مفهومــی کلّــی تشــکیل مجلــس شــورا و حکومــت قانــون از آن اراده شـود سـخن گفـت و بـه سـلطان توصیـه نمـود در مـورد تصمیمـات می خ ـود ابت ـدا مش ـورت کن ـد و س ـپس بهتری ـن راه را انتخ ـاب نمای ـد. تمجیـد از حکومـت پارلمانـی پرداخـت هـای دیگـر، بهاءاللّــه به در نامه و بـه مخاطبـان آن الـواح توصیـهکـرد بـا ایجـاد نظامـی جهانـی و اسـتقرار هــای «صلــح اکبــر»، از مخــارج جنگــی و در نتیجــه تحمیــل مالیات سـنگین بـر مـردم بکاهنـد و بـه بهبـود حـال فقـرا و درمانـدگان بپردازنـد. وی پیشـنهاد نمـود اگـر صلـح جهانـی و عمومـی میسّــر نشـد بـه ایجـاد ای) همّــت گمارنـد. هـای ناحیـه «صلـح اصغـر» (صلح دســت در لــوح ملکــه ویکتوریــا از او کــه کار مشــورت در امــور را به داری را لغـو کـرده ابـراز رضایـت نمـود، و نماینـدگان مـردم سـپرده و بـرده 52 وظایـف نماینـدگان مجلـس شـور راکـه همـان پارلمان باشـد، برشـمرد. ش. از زنــدان عــکّا بــرای ۱۲۴۸/. م ۱۸۶۹ در لوحــی کــه در ســال هایـی کـه شـاه ارسـال شـد، بهاءاللّــه ضمـن دادخواهـی از ظلم ناصرالدّین رفــت از او خواســت کــه دســت علمــاء را از در ایــران بــر پیــروان او می دخالـت در امـور کشـور کوتـاه کنـد و شـخصا بـه امـور کشـور رسـیدگی چنیـن تقاضـا نمـود کـه شـاه مجمعـی بـا حضـور علمـاء نمایـد. وی هم ، (طهــران: الــواح نازلــه خطــاب بــه ســاطین و ملــوکای از بهاءاللّــه، مجموعــه 52 (از ایـن پـس: 131-41 ،. ش 1335/ بدیـع 102 ، ی ملّــی مطبوعـات امـری مؤسّسـه ).مجموعــهبهاءاللّــه،
RkJQdWJsaXNoZXIy MTA1OTk2