| 590 عبدالبهاء فرزند ایران قمــری، خــود عامــل 1308 بــار در ســال یــزد بــود، اشــاره کــرد. او یک ی هفـت نفـر از بهائیـان شـد و بـار دیگـر در بـه قتـل رسـاندن وحشـیانه قمـری در زمـان حکومتـش قتـل عـام بهائیـان در یـزد رخ داد. 1321 سـال ی خـود عذرخواهـیکـرد و طلـب الدولـه از عبدالبهـاء بابـت گذشـته جلال عفـو و بخشـش نمـود. فـرد سرشـناس دیگـری کـه در لنـدن بـه ملاقـات عبدالبهـاء رفـت، «دوسـت محمّدخـان»، ملقّــب بـه معیرالممالـک، دامـاد دانســت. عبدالبهــاء در ناصرالدّیــن شــاه، بــود کــه خــود را بهائــی می هایـی دوران اقامتـش در انگلسـتان در آکسـفورد و بریسـتول نیـز خطابه زاده داشـت و سـپس بـه فرانسـه بازگشـت. در پاریـس افـرادی چـون «شـاه ی زاده اکبــر مســعود»، نــوه شــاه، «شــاه الســلطان»، فرزنــد ناصرالدّین ّ ظل زاده» از رهبـران جنبـش مشـروطه و ناصرالدّیـن شـاه، «سـیّد حسـن تقـی از رؤسـای مجلـس سـنای ایـران، «میـرزا محمّدخـان قزوینـی» پژوهشـگر خـان سـردار اسـعد» از سـران قلی تاریـخ و فرهنـگ ایـران و «حـاج علی ایـل بختیـاری بـه ملاقـات عبدالبهـاء رفتنـد. عبدالبهـاء مجـدّدا بـه مصـر تـر بـه امریـکای شـمالی آمـاده بازگشـت تـا خـود را بـرای سـفری طولانی کنـد. ی اوّل چــون دوره ی دوّم اقامــت عبدالبهــاء در مصــر نیــز هم دوره سرشــار از گردهمایــی، ملاقــات و مصاحبــه بــود. عبدالبهــاء در ســه سـخنرانی بزرگتـری کـه بـا گروهـی از ایرانیـان و اندیشـمندان در اواسـط ی نــوروز، خورشــیدی داشــت، در بــاره ۱۲۹۱ و نــوروز ۱۲۹۰ اســفند آییـن زرتشـت و اسـام سـخنرانی نمـود و در هـر سـه سـخنرانی سـعی در نشـان دادن سرشـت واحـد و ارتبـاط متقابـل ادیـان بـا یکدیگـر نمـود کـه ی بهاءاللّــه در رابطـه بـا «وحـدت ادیـان و پیامبـران» انعکاسـی از آمـوزه 55 بـود. برای مطالعه تأثیر عبدالبهاء بر مخاطبانش در سفر اروپا و آمریکا بنگرید به: 55 Earl Redman, Abdu’l-Baha in Their Midst (Oxford: George Ronald, 2011).
RkJQdWJsaXNoZXIy MTA1OTk2