| 614 عبدالبهاء فرزند ایران خوانــده و از 31 از جانـب دیگـر، بهــاءاللّه زبـان فارســی را زبـان نــورا جملــه فرمــوده است: و پارســی هــر دو 32 ی زبــان نوشــته بودیــد. تــازی دربــاره اند پـی بـردن بـه نیکوسـت، چـه کـه آن چـه از زبـان خواسـته آیـد و امـروز چـون گفتـار گوینـده اسـت و ایـن از هـر دو برمی آفتـاب دانـش از آسـمان ایـران آشـکار و هویـدا اسـت، هرچـه 33 ایـن زبـان را سـتایش نماییـد، سـزاوار. هــا/ از ســوی دیگــر، اکثــر آثــار عبدالبهــاء بــه صــورت مکاتیبــی (نامه اند و از هایی) اسـت کـه بـه افـراد -بهائـی و غیـر بهائـی- نوشـته نوشـته ایـن روی بدیهـی اسـت کـه تفـاوت مَشـرب مخاطبـان و ذوق و اسـتعداد شـده کـه تنوّعـی بسـیار در طـرز خطـاب و درجـات علمـی آنـان سـبب می بـه وجـود آیـد و «مکاتیـب عبدالبهـاء» عبـارات و سـیاقکلامـش متناسـب بـا حـال و اسـتعداد مخاطبانـش باشـد. مثـا بـه تاجـری بـازاری چنیـن نویســد: می ی الهــی! بــازرگان ربانــی شــو و از اقلیــم امــکان بــا ای بنــده متاعـی مقبـول در سـاحت رحمـن بـه کشـور لامـکان حرکـت 34ِ پایـان شـود و هـر خُسـران، رِبـح نمـا، تـا هـر زیـان، سـود بی ی رضـوانگـردد، زیـرا عالـم امـکان، بـه پایـان سـودش روضـه زیــان اســت و رِبحــش خســران. امــا در جهــان الهــی چــون نگـردی و بــه بــازار رحمانـی درآیـی، مظهــر فضـل و احسـا گــردی. لَئالــی 35 بــری و از جوهریــان بــه متــاع خســروان پی بــه دســت آری و یاقــوت و مرجــان مبــذول داری. 36 لَئــاء نورا: نورانی، درخشان، تابناک. 31 عربی. 32 .۲۶۲ ،)۱۹۲۰ ، ی سعادت (مصر : مطبعهمجموعه الواح مبارکهاللّه، بهاء 33 ربح: سود و بهره. 34 جواهرفروشان. 35 لئالی: جمع لولوء. لولوء لالا: مروارید رخشان. 36
RkJQdWJsaXNoZXIy MTA1OTk2