621 | نگاهی به سبک ادبی آثار عبدالبهاء * هوشمند فتح اعظم آیـد. مثـا تکـرار فعـل ربـط «اسـت» ای برنمی کاربردنـش از هـر نویسـنده داننـد. در لوحـی خطـاب بـهگروهـی کـه معمـولا ادیبـان آن را فصیـح نمی نویســد: انــد، می از زرتشــتیانی کــه بــه آییــن بهائــی ایمــان یافته چـراغ یـزدان روشـن 67 ای بنـدگان دیریـن خسـرو چـرخ بَریـن! بخش گلــزار و گلشــن. اســت و پرتــو مهــر آســمان روشــنی ی پــر جــوش بانــگ ســروش اســت کــه بلنــد اســت و مــژده بخــش هــر ارجمنــد و مســتمند. و خــروش اســت کــه جان بخشـش یـار مهربـان اسـت کـه نمـودار اسـت و ریـزش ابـر بهــاران اســت کــه گوهربــار اســت. دریــای دانــش و هــوش اسـتکـهگوهرفشـان اسـت و آتـش جهـان دل و جـان اسـت ی آسـمان اسـت. پـس ای یـاران یزدانـی اش تـا دامنـه کـه زبانـه و دوسـتان جانـی، سـتایش پـاک یـزدان را کـه از کشـور ایـران چنیـن آفتابـی آشـکار نمـود و از خـاک پـاک پارسـیان چنیـن پـر بـاری نمـودار فرمـود. دسـت نیـاز بـه درگاه خداونـد 68 دار انبــاز دراز کنیــد کــه: ای پــروردگار، آمــرزگار، نیکــوکار، بی سـتایش و نیایـش تـو را سـزاوار اسـتکـه ایـنکشـور خاموش را پرآتـش نمـودی و ایـن افسـردگان بیهـوش را بـه جـوش و خـروش آوردی. ناامیـدان را نویـد امیـد دادی و مسـتمندان را نوایــان را پرنوایــان نمــودی و بــه گنــج روان راه نمــودی. بی 69 بیچـارگان را سـر و سـامان بخشـیدی... فرماییــد کــه تکــرار فعــل ربــط «اســت» در ایــن عبــارات ملاحظــه می افزایــد. شــاید هــا می آهنــگ چقــدر بــر تأثیــرش در دل مــوزون و خوش ای کـه از عربـی وارد زبـان جـای آن دارد کـه بگوییـم در لـوح بـالا کلمـه خسرو چرخ بَرین: خداوند افلاک. 67 دار: درخت. 68 .۱۰ ، بهائیان پارسی عبدالبهاء، 69
RkJQdWJsaXNoZXIy MTA1OTk2