| 66 عبدالبهاء فرزند ایران ش. در تبریــز، در ۱۲۳۴/. م ۱۸۳۴ متولّــدعبدالرحیــم طالبــوف ســالگی بــرای رهایــی از ظلــم و خفقــان سیاســی و دینــی دوران هفده ســال داشــت کــه بــه وپنج قاجــار بــه تفلیــس مهاجــرت کــرد. پنجاه هــای دینــی، فلســفی و اجتماعــی هــا و مقالاتــی در زمینه نگاشــتن کتاب رسـید، پرداخـت. ایـن آثـار کـه عمومـا در خـارج از ایـران بـه چـاپ می المحســنین (یــا از جملــه دو کتــاب او «کتــاب احمــد» و «مسالک ی طالبــی»)، بــر افــکار روشــنفکران ایــران تأثیــر فــراوان گــذارد. ســفینه کتـاب اخیـر داسـتان گروهـی اسـت کـه بـرای تحقیقـات علمـی بـه کـوه شـوند و در مراحـل گوناگـون ایـن سـفر بـا اجتماعـی دماونـد فرسـتاده می غ ـرق در خراف ـات و اوه ـام و عقای ـد باط ـل ک ـه در لب ـاس دی ـن ب ـر آن ـان گردنــد. ایــن اثــر در ایــران مشــهور گشــت و رو می تحمیــل گشــته روبــه هــا نســبت داده شــد. شــهرت و محبوبیــت انتشــار و توزیــع آن بــه بابی طالبــوف در زادگاهــش چنــان بــالا گرفــت کــه مــردم تبریــز در غیابــش را او را بــه وکالــت مجلــس اوّل مشــروطه انتخــاب کردنــد ولــی وی آن خواهانــه و پرطرفــدار طالبــوف او را بــه های تجدّد نپذیرفــت. نوشــته بابی/بهائـی بـودن مشـهور سـاخت تـا آنجـا کـه مجتهدیـن معروفـی مثـل اللّــه نــوری او را تکفیــر نمودنــد و خوانــد آثــارش را تحریــم شــیخ فضل نفـر را بلنـد کـرده و چکمـه پوشـیده، دیگـری هزینـه تحصیـل بـه کسـی داده، یک دار بـه آخوندهـا زده و بـا معلّــم مدرسـه معاشـرت داشـته و غیـره. هـای کنایـه حرف طــور اســت دیگــر چــه گویــد: «اگــر این و آخونــد پــس از شــنیدن هــر جملــه می در شـده،کارش کسـی از امّــت مـن در ایـن ولایـت مانـده. ایـن لعنتـی هـم از راه بـه قلّابــی اســت و رفتــه بابــی شــده.» صابــر پــس از شــورش مــردم کــه بــه تحریــک ی بالاخانلـو، کـه چندیـن ملّایـان قصـد جـان او را داشـتند مجبـور شـد بـه قصبـه خانـوار از بهائیـان در آنجـا زراعـت داشـتند فـرار کنـد. در آنجـا سرپرسـت و معلّــم یــاد و افتخــار صابــر دو مجسّــمه برپــا ی ده شــد. امــروزه در آذربایجــان به مدرســه شــده اســت، یکــی در باکــو و دیگــری بالاخانلــو. بــرای شــرح حــال صابــر نــگاه . (تهــران: شــرکت ســهامی ۱. ، جاز صبــا تــا نیمــاپــور، یحیــی. کنیــد بــه: آرین ای بــه بابی/بهائــی بــودن کــه البتّــه اشــاره ۴۶-۶۰ ،)۱۳۵۲ ، هــای جیبــی کتاب نامــه در بــالا آمــده نــدارد. که در هــوپ هوپ صابــر و شــرحی
RkJQdWJsaXNoZXIy MTA1OTk2