| 94 عبدالبهاء فرزند ایران ی بغــداد، در جمعــی از نزدیکانــش، خــود را «موعــود بیــان» در حومــه ش. از تبعیــدگاه خــود در ۱۲۴۵ /. م ۱۸۶۶ و در ســال 156 اعــام داشــت شـهر ادرنـه بـا ارسـال آثـار و الواحـی بـه بابیـان ایـران و نیـز بـه سـران گــذار آیینــی طــور علنــی و رســمی بنیان برخــی از کشــورها، خــود را به اللّــه» نامیـد. تقریبـا جملگـی بابیـان ایـران و جدیـد و ظهـور «مـن یظهُره ی بهائـی را تشـکیل دادنـد. میـرزا عـراق بـه بهاءاللّــه پیوسـتند و جامعـه یحیـی صبـح ازل ایـن ادّعـا را نپذیرفـت و خـود را کمـاکان وصـی بـاب پـس انـدک طرفـداران او بـه «ازلـی» موسـوم گشـتند. دانسـت. از آن کـه بـر اسـاس اسـناد، و مکاتبـات دولتـی قاجار در در جدیدتریـن اثری نویسـد: رابطـه بـا بابیـان تبعیـدی در بغـداد منتشـر شـده عبـّـاس امانت می روشــنی او [بهاءاللّــه] را مرکــز و مقامــات دولتــی ایــران به شــناختند و شــگفتا کــه در رهبــر جامعــهی بابیــان بغــداد می ایـن مکاتبـات حتّــی اشـارهی مختصـری بـه نابـرادریکوچـک او یعنــی میــرزا یحیــی نــوری مشــهور بــه صبــح ازل نیامــده اسـت. ی بهاءاللّــه در جمـع بابیـان ایـران، و بـا مقـام برجسـته امانـت بـا توجّــه به توجّــه بـه شکسـت بابیـان در نبردهـای دولتیـان بـا ایشـان و کشـته شـدن سـازد کـه: اغلـب رهبـران بابـی ایـن امـکان را مطـرح می شــاید نیــز انتصــاب میــرزا یحیــی صبــح ازل [بــه وصایــت همّــت و وسـاطت بهاءاللّــه صـورت پذیرفتـه باشـد. بـاب] به کــه در ســال بســیار بعیــد اســت کــه میــرزا یحیــی، نوجوانی ســال نداشــته توانســته ش.) بیــش از هیجده ۱۲۲۹(. م 18۵0 باشــد مســتقیما محــل توجّــه ســیّد بــاب واقــع شــده باشــد، ایـن موضـوع در گـزارش کنسـول ایـران در بغـداد خطـاب بـه میـرزا سـعیدخان 156 اســت. بنگریــد بــه: امانت-وهمــن وزیــر امــور خارجــه مــورد تأییــد قــرار گرفته ،کـه در آنکنسـول ایـران در بغـداد بـر اسـاس ۱۴۲-۴۵ ،۱۵ ، سـند شـماره ۲۰۱۶ دانـد. آنچـه از «محـارم» خـود شـنیده بهاءاللّــه را «مقنّــن بـه قانـون جدیـدی» می
RkJQdWJsaXNoZXIy MTA1OTk2