باب و جامعۀ بابی ایران 342 العین با تمایز بین گذشته و حال در واقع نوعی اصلاح و بهبود داند. قرّة می ای اصولا ًبا شناخت اصل داند. یک چنین نظریّه در طول زمان را محتوم می دانست ناسازگار نبوّت در اسلام متعارف که شریعت محمّدی را جاودانه می ترین اصل در شناخت ّ العین، پیشرفت انسان مهم ترتیب برای قرّة بود. بدین های باب به عنوان ظهوری جدید بود. در کنه نظریّۀباب مبنی بر قیامت بینشی از آینده قرار داشته که تنها با بریدن از میراث مذهبی پیشین 51 متوالی، آید. شاید همین آرزوی بریدن از گذشته را بتوان ریشۀ اساسی دست می به بینی بابی دانست. اختلاف فزاینده بین شیعۀ سنتّی و جهان العین نیز مکمّل موضع نظری او بود. از یک سو الزام رفتار و منش قرّة های گذشته را در زمینۀتکالیف شرعی (فروع فقه) زیر اجرای آداب نسل شمرد؛ از سوی دیگر با ها را مردود می برد و در بسیاری موارد آن سؤال می الوقوع یک دور جدید نبوّت، تمایز بین مؤمنین و تأ کید بر ظهور قریب کرد. در یک اعتراض نمادین، به پیروان خود دستور داد منکرین را تشدید می که مواد خوراکی از بازار خریداری نکنند، زیرا مردمی که باب را انکار اند کافر هستند و بنابرین خوردن غذای آنان حرام است. چنین اقدامی کرده العملی دفاعی در مقابل فشاری بود که بر بابیان از سوی او بدون شک عکس توجیه او به این ممنوعیّت به گفتۀخودش 52 آمد. به عنوان کافر و مرتد وارد می چهارده ˝ حقیقت اوّلیۀ ˝ بر اساس تصریح باب بود که در مقام ظهور مجدّد دانست، و بدینترتیب نظرش از معصوم طاهره را مظهر فاطمه دختر پیامبر می هایی را که از بازار داد خوردنی جملۀمطهّرات بود. وی به بابیان دستور می ها را تطهیر نماید. اثر نگاه خرند نزد او ببرند تا وی با نظر انداختن آن می چهارده معصوم - که طاهره در مقام ظهور مجدّد دختر پیامبر از آن برخوردار بود- نمادی بود از ارادۀ این معصومین که همان ارادةاللّه بود و حکم حلال اوّل ترک حدودی ˝ : نویسد می نقطةالکاف بود. یا حرام نیز موقوف به آن می 53˝. که درین سلسله واقع شد آن بود تنها در محدودۀروابط بابیان با مخالفانشان ˝ نقض تکالیف مذهبی ˝ امّا نقاب بر العین همانا ظاهر شدنش بدون ترین کار قرّة باقی نماند. شاید دلیرانه .30-32 ،2 /۶ بیان، 51 .1۴0– ۴۱ ، نقطةالکاف 52 .1۴0 ، همانجا 53
RkJQdWJsaXNoZXIy MTA1OTk2