باب و جامعۀ بابی ایران 406 باب در آثار اوّلیّۀ خود، نظر به انتظارات شیعیان در این باره، به نزدیکی (اجازه از طرف امام یا نماینده او به جهاد) ˝ یوم إذن ˝ فرارسیدن جهاد و اشاره نمود. امّا اندکی پس از آن، در زمانی که گروهی از بابيان در انتظار آمدن باب در کربلا جمع شدند، وی سفر خود به کربلا را لغو کرد، آنان را های به متفرّق شدن تشويق نمود و حکم جهاد هم اعلام نکرد. بعداً در نامه خود علّت این اقدام را مخالفت علماء و جلوگیری از خونریزی احتمالی ذکر به دنبال این تصمیمِ باب، تعدادی از بابیان که منتظر شرکت در 40 کرد. کارزاری در رکاب قائم بودند از ایمان به او دست کشیدند امّا وی حاضر نشد که مطابق توقّعات و تصوّرات آنان عمل نمايد. این بهترین گواهی است که هدف باب جنگ و خونریزی نبوده، بلکه اش به جهاد شده، نظر به همراهی با مخاطبان اشاراتی که تنها در آثار اوّلیّه خود بوده تا اعلام فرارسيدن روز موعود را مطابق افق فکری آنان و با استفاده از اصطلاحات آشنا بيان گردد. گرفت که چرا به ناحقّ حکم جهاد باب از یک سو مورد اعتراض قرار می گرفتند که چرا از اجرای را اعلام کرد، و از سوی دیگر برخی بر او خرده می جهاد خودداری نموده و وظیفه خود را به عنوان نایب امام به جای نیاورده امّا همانطور که گفتيم انگیزه واقعی باب از دعوت به جهاد در آثار 41 است. اوّلیّه خود، تنها برای تثبیت مشروعیّت دینی خود در برابر فقهای شیعه بود که دانستند. ظاهراً نخستین کسی که به اين واقعيّت پی خود را نایبان امام می و مخالف سرسخت بابیان ˝ شیخیّه ˝ برد، محمّد کریم خان کرمانی رهبر مکتب ﮬ. ق. یعنی یک سال پس از 12۶1 بود که نخستین ردّیه به باب را در سال اظهار امر باب نوشت. وی دریافته بود که چون مطابق عقاید اکثریّت علمای شیعه، اجازه (اذن) دعوت به جهاد تنها به خود امام غایب اختصاص دارد، غصب مقام اهل بیت را نموده ˝ بنا بر این باب با اعلام فرارسیدن روز جهاد و انّك لَتعلم ˝ : نويسد . باب می 18۴ ، عهد اعلی نامه به ملاّ عبد الخالق يزدی در افنان، 40 حكمَ ما قد سمعتَ فی امّ القُری من جحدِ العلماء و ردّ عبادك المبعدين من اهل ارض المقدّسة و لذلك رجعتُ مِن قصدی ولم اسافرْ مِن هذا السّبيل لئلاّ يقعَ فتنةٌ ولا يذلّ اهلُ ˝.ٍ طاعتك ولا يرفع احدٌ مِن رأسٍ شعراً بظلم ، نوشته ابوطالب اسرار العقائد نمونه چنين استدلالی از سوی يک روحانی شيعی، کتاب 41 ). در ميان پيروان اوّليّه باب نيز اين مسئله مطرح بوده، 10۴-8۴ .2 شيرازی است (ج آيد. ّ از آثار اوّليۀ باب بر میصحيفه ذهبيهچنانچه از
RkJQdWJsaXNoZXIy MTA1OTk2