407 یئاهب تناید هب یباب نییآ زا 42˝ و خود را در مقام ایشان نهاده... پس باب در ابتداء که حتّی نامش فاش نشده بود و پیروان چندانی نداشت، دعوت به جهاد کرد. ولی در زمانی که صدها و شايد هزاران بابی از سرتاسر کشور آماده به جنگ بودند، دیگر ذکری از جهاد ننمود و قتل را ترین اثر خود، ّ مهم بیان فارسی، منع کرد. در باب پنجم از واحد چهارم نویسد: می حرام شده در بیان حكم قتل به اشدّ از هر شئی كه هیچ شئی به مثل آن نهی نشده كه هر كس بر قلب او خطور كند قتل نفسی از دین گردد مادامی كه خداوند خواهد و رود و معذّب می الهی بیرون می شود آنچه بر او حلال بوده در بیان حتّی نفس او بر او بر او حرام می و خداوند اذن نفرموده كه كسی در بیان فتوای قتل كسی را دهد در 43 هیچ حال و در هیچ شأن و در هیچ مورد. تا 18۴8 های با وجود این بيانات صريح، شماری از بابیان که در سال در سه نقطۀ ایران (زنجان، نیریز و مازندران) به تحریک علمای محلّی 18۵2 مورد اذیّت و آزار قرار گرفته بودند و مقابله به مثل کردند تا سرانجام گرفتار دهد یک جنگ ناخواسته با نیروهای دولتی گشتند. شواهد تاریخی نشان می ای در برابر ظلم از خود دفاع کردند، عدّه دیگری هم ظاهراً با باور که عدّه دانستند. امّا هیچ به نظریّه جنگ آخرالزّمانی خود را عضو لشکر قائم می دلیلی وجود ندارد که بابیان انگیزه براندازی و دستيابی به حکومت کشور و بلکه در هر سه مورد اقدامشان دفاعی 44 اند. ای از آن را داشته یا حتّی منطقه بود. امّا آموزه باب دربارۀ جنگ و خشونت چه بوده؟ برخی از آیات باب در ظاهراً دالّ بر آن است که باید یک سلطان بابی حکومت را به بیان فارسی . برای آ گاهی بيشتر ن. www.alabrar.info ، نسخه الکترونکی در سايت رساله تير شهاب 42 سفينۀ عرفان ،˝ ارتباط کريم خان کرمانی با اديان بابی و بهائی ˝ ، ک. به اشراقی، آرمین .۴۶-۷۴۰ ، دفتر نهم باب پنجم از واحد چهارم 43 برای آ گاهی بيشتر ن. ک. به فصل ششم. همبن مجلد 44
RkJQdWJsaXNoZXIy MTA1OTk2