۱۲۶ ﺑ ﺭﺍ ﺧﻮﺩ ﻪ ﻧﺰ ﺟﻮﻯ ﻃﺮﻑ ﻣﻰ ﺧﻴﺎﺑﺎﻥ ﻭﺳﻂ ﺍﺯ ﮐﻪ ﺩﻳﮏ ﻣﻰ ﮔﺬﺷﺖ ﮐﺸﺎﻧﻴﺪ . ﻟﮑ ﭼﻨﺪ ﻦ ﻧﻔﺮ ﻧﺎﻧﻮﺍﻥ ﺷﺎﻃﺮ ﺍﺯ ﻧﻤﻰ ﻫﺎ ﻣﻤﺎﻧﻌﺖ ﭘﺎﺭﻭ ﺑﺎ ﻭ ﺍﻧﺪﺍﺯﺩ ﻧﻬﺮ ﺑﻪ ﺭﺍ ﺧﻮﺩ ﺟﺴﺪ ﺁﻥ ﮐﻪ ﮔﺬﺍﺷﺘﻨﺪ ﻣﻰ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻧﻤﻮﺩ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﺁﻓﺮﻳﻦ ﺟﺎﻥ ﺑﻪ ﺟﺎﻥ ﺣﺎﻝ ﺍﻳﻦ ﺑﺎ ﺁﻧﮑﻪ ﺗﺎ . ﻧ ﺁﺏ ﺩﺭ ﺭﺍ ﺟﺴﺪ ﺍﺷﺮﺍﺭ ﺁﻥ ﺍﺯ ﺑﻌﺪ ﺭﻳﺴﻤﺎﻧﻰ ﻭ ﮐﺸﻴﺪﻧﺪ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺳﭙﺲ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻨﺪ ﻬﺮ ﺑﻪ ﮐﻨﺎﺭ ﺩﺭ ﻭ ﮐﺸﻴﺪﻩ ﻫﺘﺎﮐﻰ ﻭ ﺗﻮﻫﻴﻦ ﻫﺰﺍﺭ ﺑﺎ ﺩﻭﺯﻫﺎ ﮐﻔﺶ ﺑﺎﺯﺍﺭ ﺟﻠﻮﻯ ﺍﺯ ﺑﺴﺘﻪ ﮐﻤﺮﺵ ﻗﺘﻞ ﮔﺎﻩ ﺭﻳﺨﺘﻨﺪ ﺁﻥ ﺭﻭﻯ ﺧﺎﮐﺮﻭﺑﻪ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻪ ﻣﺘﻮﻟﻰ ﺣﻤﺎﻡ ﻣﻨﺠﻼﺏ ﺩﺭ . ﺳﻴﺪ ﺧﺪﻣﺖ، ﺍﻳﻦ ﭘﺎﺱ ﺑﻪ ﻭ ﺻﺎﺩﻕ ﻣﻼ ّ ﻓﻮﻕ ﻋﻠﻰ ﺷﻴﺮ ﺩﺳﺖ ﺣﺎﺟﻰ ﭘﺴﺮﺍﻥ ﺍﺯ ﺭﻭﻏﻦ ﻣﻦ ﺑﻴﺴﺖ ﺍﻟﺬﮐﺮ، ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ ﻣﺰﺩ . ﺍﻣﺎ ﻭ ﺍﺣﺒﺎء ّ ﮔﺮ ﺭﻭﺯ ﺁﻥ ﺩﺭ ﺷﺪﻥ ﻧﺰﺩﻳﮏ ﻗﺪﺭﺕ ﮐﺪﺍﻡ ﻫﻴﭻ ﻟﮑﻦ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻣﺴﺒﻮﻕ ﭼﻪ ﻣﻰ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﺧﻮﺩ ﺍﻻ ﻭ ّﻧﺪﺍﺷﺘﻨﺪ ﮔﺮﺩﻳﺪﻧﺪ . ﻗﺎﺋﻨﻰ ﺍﺣﻤﺪ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﻣﺮﺣﻮﻡ ﻭ ﻣﺤﻤﺪ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺁﻗﺎ ﻭ ﻧﻘﺎﺵ ) ﮐﻪ ّﺩﻭﻣﻰ ﺩﺭﻋﺸﻖ ﺣﺎﻟﻴﻪ ﻣﻰ ﺁﺑﺎﺩ ﺑﺎﺷﺪ ( ﺍﺯ ﺩﻭﺭ ﻣﻨﺰﻝ، ﻧﺰﺩﻳﮏ ﺧﻴﺎﺑﺎﻥ، ﺑﺎﻻ ﺩﺭ ، ﺍﻳ ﺟﻤﻌﻴﺖ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﺑﻪ ﺷﺎﻳﺪ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺴﺘﺎﺩﻩ ﺍ ﺑﻪ ﻣﻈﻠﻮﻡ ﺁﻥ ﮐﺎﺭ ﮐﻪ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﺣﺎﺻﻞ ﺍﻃﻼﻉ ﻯ ﺍﺳﺖ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﮐﺠﺎ . ﺍﺻﻐﺮ ﻧﺎﻳﺐ ﺑﺎﻻﺧﺮﻩ ﭘﺴﺖ ﻓﺮﺍﺵ ) ﺍﺳﺖ ﻣﺸﻬﺪ ﺩﺭ ﻫﻢ ﺣﺎﻟﻴﻪ ( ﮐﻪ ، ﺗﺎﺯﻩ ﻧﻤﻰ ﺭﺍ ﺍﻭ ﮐﺴﻰ ﻭ ﮐﺮﺩﻩ ﺗﺼﺪﻳﻖ ﺩﺳﺘﻮ ﺑﺎ ﺷﻨﺎﺧﺖ، ﺑﻪ ﺍﺣﻤﺪ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺁﻗﺎ ﺭ ﻭ ﺭﻓﺘﻪ ﻗﻀﻴﻪ ﻣﺤﻞ ﻣﺎ ﻣﺮﺍﺟﻌﺖ ﺍﺯ ﭘﺲ َﻭَﻗ ﺑﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﻊ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ . ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺁﻗﺎ ﻭ ﺍﺣﻤﺪ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺁﻗﺎ ﻣﺮﺣﻮﻡ ﺑﺎﺭﻯ ﻣﺤﻤﺪ ﻗﺘﻞ ﻗﺒﺮﺳﺘﺎﻥ ﺑﻪ ﺷﺒﺎﻧﻪ ﻧﻘﺎﺵ، ﺁ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺭﺍ ﺟﺴﺪ ﺭﻓﺘﻪ ﮔﺎﻩ ﻏﺴﺎﻝ ﺩﺭ ﻭ ّﻭﺭﺩﻧﺪ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﺴﺘﺸﻮ ﺧﺎﻧﻪ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﺩﻓﻦ ﺁﻥ ﻣﻘﺎﺑﻞ . ﻣﺠﺎﺯ ﻗﺎﺗﻠﻴﻦ ﺍﺕ ﺑﺎ ﺍﻳﺎﻟﺖ ﻣﻌﺎﻣﻠﮥ ﺯﻣﺎﻥ ﺍﻳﻦ ﺩﺭ ﺑﻬﺎﺋﻴ ﻧﺒﻮﺩ ﺳﺎﺑﻖ ﻗﺮﺍﺭ ﺑﻪ ﺎﻥ . ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﺎﻩ ﺍﺯ ﺯﻳﺮﺍ ) ﻣﻈﻔﺮﺍﻟﺪﻳﻦ ﺷﺎﻩ ( ﺣﮑ ّﺗﺎ ﻗﻀﻴﮥ ﮐﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻓﻬﻤﻴﺪﻩ ﺍﻏﻠﺐ ﻭﻻﻳﺎﺕ، ﺎﻡ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﻣﺮ ، ﺍﺳﺖ ﻣﺬﻫﺒﻰ ﻭ ﺩﻳﻨﻰ ، ﻧﺪﺍﺭﺩ ﺳﻴﺎﺳﺖ ﺑﻪ ﺭﺟﻮﻉ ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻴ ﺧﻴﺮﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﻭ ﺻﺎﺩﻕ ﺩﻭﻟﺖ ﺑﻪ ﻧﺴﺒﺖ ﺎﻥ . ّٰﺣﺘﻰ ﺧﻮﺩ ﺷﺎﻩ ﻧﺎﺻﺮﺍﻟﺪﻳﻦ ﻟﺪﻭﺩ ﺧﺼﻢ ، ﺑﻬﺎﺋﻴ ﻓﻬﻤﻴﺪﻩ ﺧﻮﺑﻰ ﺑﻪ ﺭﺍ ﻣﺴﺌﻠﻪ ﺍﻳﻦ ﺣﻴﺎﺕ ﺍﻳﺎﻡ ﺁﺧﺮ ﺩﺭ ﺎﻥ، ﺑﻮﺩ . ﻣﻈﻠﻮﻣﻴﺖ ﺑﻮﺩ ﻣﻤﻠﮑﺖ ﺯﻣﺎﻣﺪﺍﺭ ﺷﺎﻩ ﻣﻈﻔﺮﺍﻟﺪﻳﻦ ﮐﻪ ﻭﻗﺖ ﺍﻳﻦ ﺩﺭ ﺑﻬﺎﺋﻴ ﺍﺯ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺎﻥ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﻭﺍﺿﺢ ﺍﻭ ﺑﺮ ﭘﻴﺸﺘﺮ ، ﻋﻼﻭﻩ ﺑﻪ ﺧﻼﻑ ﺑﺮ ﺍﻣﺮ ﺑﺎ ﻗﻠﺒﻰ ﻋﺪﺍﻭﺕ ﭘﺪﺭﺵ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻧﺪﺍﺷﺖ .
RkJQdWJsaXNoZXIy MTA1OTk2