265 ها: آمریکا، ایران و اروپا ی موسیقی در دانشگاه رشته کارمند وزارت دارایی بود. من با او صحبت کردم تا ببینم آیا حاضر است وقت به دانشگاه بیاید و او هم موافقت کرد. روند انتقال او از صورت تمام به وزارت دارایی به دانشگاه تهران، با درنظرگرفتن جزئیات و حقوق مربوط به باره از رئیس دانشگاه، آقای دکتر عالیخانی،کمک آن، پیچیده بود. من دراین خواستم و او باکمال میلکمککرد و، در نهایت، با تالش و پشتکار فراوان، عنوان استادیار به دانشگاه تهران منتقل کنم. او موفق شدم آقای صفوت را به ی دانشیاری ارتقا یافت. چند سال بعد به درجه ی تئوری و تاریخ موسیقی ایران را به آقای صفوت من مسئولیت دوره های من ازپیش آشکار شد که فرضیه سپردم. متأسفانه، باگذشت زمان، بیش ی تخصص او ــ صرفا بر اساس تألیف مشترک او در کتابی که در درباره تنها چیزی برای ارائه به فرانسه منتشر کرده بود ــ کامال نادرست بود. او نه اش در دانشگاه شدت از حضور و انجام وظیفه شاگردانش نداشت، بلکه به عنوان رئیس صورت موازی به کرد. همچنین مشخص شد که او به کوتاهی می وقت سازمان رادیو - تلویزیون ملی مرکز حفظ موسیقی ملی، کارمند تمام ی ایران نیز هست. هربار که موضوع استخدام او از سوی من یا رئیس دانشکده شد و هنرهای زیبا (دپارتمان موسیقی بخشی از این دانشکده بود) مطرح می وقت باشد، تواند در دو جای مختلف کارمند تمام شد که نمی به او گفته می داد کهکارش را کرد و به ما اطمینان می او از سر التفات یا اجبار موافقت می کرد و در رادیو-تلویزیون ملی ایران رها خواهد کرد؛ اما بعد هیچکاری نمی دانم، وقتی برای آخرین امیدوار بودکه موضوع فراموش شود. تا جاییکه می ، که ایران را ترک کردم، داریوش صفوت هنوز هم دو ۱۳۵۷ بار در تابستان وقت بخش موسیقی ایرانی گرفت. خالصه، استادان تمام وقت می حقوق تمام کدام واقعا جایی در محیط در دپارتمان موسیقی این دو آقا بودند که هیچ آبرومند دانشگاهی نداشتند. صورت یک را به ی درجه برای آموزش سازهای موسیقی ایرانی، چند نوازنده ای خوب، متواضع و وقت استخدام کردم. آقای اصغر بهاری که نوازنده پاره
RkJQdWJsaXNoZXIy MTA1OTk2