آینده‌ی روحانیت

یﻨﺪە ﯾآ روﺣﺎﻧ � ﺖ ١٩٢ ﺑﺮ اﺳﺎس دادە ، ﺳﻠﺴﻠﻪ � �� ﻫﺎی ﺗﺎر ﭽگﺎە بﻪ ﻃﻮرکﺎﻣﻞ � ی دراز ﻓﻘﯿﻬﺎن ﻫ ﮑﺪﺳﺖ و ا � ً ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ ﻧﺒﻮدە و � ش و رﻓﺘﺎری در ﺗﻤﺎم اﻣﻮرکﺎﻣ � ز ﻧﻈﺮ ﺑﯿن ﺸﺎن از ﻫﺮ � ف ﻓﻘﯿﻬﺎن بﺎ دﮔﺮاﻧﺪ � ﺴتﻨﺪ. از ﻣﻨﻈﺮ رواداری و ﻧﺎرواداری، ﺑﺮ � ﻧ ﻦ ﻣﺪارا � ت ف کﻤ ی � ت ی داﺷﺘﻪ و دارﻧﺪ و ﺷﻤﺎری ﻧ � ﺸ � ﮔﺮوە و ﻓﺮﻗﻪ، رواداری ﺑ � را ﺑﺮ ﻧ � ﻫﻢ دﺳﺖ زدە و �� ف ی ﺗﺎﺑﻨﺪ وگﺎە بﻪ ﺧﺸﻮﻧﺖ ﻓ ﻧﻨﺪ. ز ﺪگ � د � آﻧﺎن ﺑﺮ � ف بﻪ دﺳﺘگﺎە اﻋﺘﻘﺎدی و کﻼ ی � ی ی اﯾﻨﺎن ﻧ � ﺎە ﺗﮑﻔ ﮔﺮدد. ﻢ ﮐﻪ ﻫﺮﭼﻨﺪ ﺷﯿﻮە ��� ﺴﺖ بﮕ � ﮔﺰاف ﻧ ﻫﺎی ﺑﺮﺧﻮرد ﻓﻘﯿﻬﺎن بﺎ ﻣﺨﺎﻟﻔ ﺎن و ﮏ � ﺪﺋﻮﻟﻮژ � ت و ا ﺎدﻫﺎی ﻣﻌﺮﻓئ � ﺑن � ﺸﺎن ﻣﺘﻔﺎوت ﺑﻮدە و � دﮔﺮاﻧﺪ ﺷﺎن کﻢ و ﺶ ﺛﺎبﺖ اﺳﺖ. � ﺑ � ﻞ � ﺸﮑ � اﻋﺘﻘﺎدی �َ ﺪگﺎە ﻓﻘﯿﻬﺎن، ﻫِﺮ � در د ﺷﻮدﮐﻪ در رأس آن ﺧﺪاوﻧﺪ ﺴﺘﻪ � � ی � ﺖ ﻫﻤﻪ ﭼ � ش وﻋ � ﺑﺮ ﻋﺎﻟﻢ و آدم دارد و ﻣ � ﺖک � ﻗﺮار داردﮐﻪ وﻻ � ب ﺧﺎﺗﻢ ﻣﻨﺘﻘﻞ � ﺎﻣ � بﻪ ﭘ � ﺲ از او، اﯾﻦ ﻣﻘﺎم بﻪ اذن اﻟ � ؛ بﻪ اوﺳﺖ ﺷﻮد؛ ﺖ و � ش وﻋ � در اﺳﺘﻤﺮار ﻧﺒﻮت اﻣﺎﻣﺖ اﺳﺖ و اﯾﻦ ﻣﻘﺎم اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣ ﻏﯿبﺖ، ﻋﺎﻟﻤ � دارد؛ و درﻋ گ � ﺴﺘ � بﻪ او � ی � ﺖ ﻫﻤﻪ ﭼ � ﻣﻘﺒﻮﻟ ﺎن و ﻓﻘﯿﻬﺎن و ﻣﺠﺘﻬﺪان ﺎبﺖ ﻋﺎﻣﻪ � اﻧﺪ ﮐﻪ دارای ﻧ ﺎر اﻋﺘبﺎر و ﺻﺤﺖ � ت و ﻣﻌ � اﻧﺪ و ﻣ ﺪ و اذن اﯾﻨﺎن ﻧﻪ دﯾﻦ اﺳﺘﻮار � ﺎ ﻫﺴتﻨﺪ و بﺪون ﺗﺄﯾ � اﻣﻮر دﯾﻦ و دﻧ � ﺗﻤﺎ � � ﺎی ﻣﺮدم ﺳﺎﻣﺎن � ﺷﻮد و ﻧﻪ دﻧ ﺖ � ﺸﻪ، وﻻ � اﻧﺪ � ﺎبﺪ. از درون اﯾﻦ � ﺖ ﻣ � ﺖ بﻪ وﻻ � ﻓﻘﯿﻬﺎن اﺳﺘﺨﺮاج ﺷﺪە و در ﻧﻬﺎ � ﺎ � ﺳ ﺎ ی ﻓ ﻄﻠﻘﻪ � ﻪ � ﻘ ﻫﻤﺎن ﺳﻠﻄﻨﺖِ ﻣﻄﻠﻘﻪ ﻨﻪ �� ی آﺷﻨﺎ و دﯾ ﺷﺪە اﺳﺖ. � ن ﻣﻨﺘ ﺳﺎل اﯾﺮای در روزگﺎر ﺷکﻞ � ﻓﺮدو ﺸﻪ � ن اﻧﺪ ی ی ی ﭼﻨن � ﮔ ود: � ای ت ی � ﮏ اﻧﮕﺸ � ب ی/ دوﮔﻮﻫﺮ ﺑﻮد در � ﻐﻤ � و ﭘ � ﭼﻨﺎن دانﮐﻪ ﺷﺎ ﺑﻮدﻧﺪ �� اﯾﻦ ﻓﻘﯿﻬﺎن ﺷ � در دﺳﺖ پﺎدﺷﺎە ﺑﻮد و � ت رﺳﻤﺎ � اﻟﺒﺘﻪ اﯾﻦ اﻧﮕﺸ ﮐﻪ بﻪ ﻣﺜﺎبﻪ ﺖ � ش وﻋ � ن ، ﻣ ﺳﺎﺳﺎی � ﺪان ﻋ �� ن ﻣ ی ﺸن � ی ﺟﺎ ت و � بﺨﺶ اﻧﮕﺸ ﺑﻮدﻧﺪ. � ﻣﺪدکﺎر ﻣﻘﺎم ﺷﺎ