Goriz Nakhasteh

، ﺗﻬﺮان یﺳﻮ ﺧﻮد را ﺑﻪ د ﯾﮕﺮان ﻧﺸﺎن دﻫﺪ ﮐﻪ زﻣﺎن ﻏﯿﺒﺘﺶ در ﻣﺤﻞ ﮐﺎر، دزﯾﺎ ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﯿﺎﯾﺪ ﻧ و ﺑﺎﻋﺚ ﺣﺮف و ﺷﺎ . ﻧﺸﻮد ﯾﻌﺎت ﺳﻔﺎرش ﮐﺮد ﯾﻢ زودﺗﺮ ﺑﺮﮔﺮدد ﺗﺎ ﺑ اﺗﻔﺎق ﻪ او را ﻫﻤﺮاﻫ ﯿﻢﮐﻨ ﯽ و از آﻧﺠﺎ ﺑﺎ اﺗﻮﻣﻮﺑ ﯿﻞ ﯿﺸﺘﺮ ﺑ . ﻋﺎزم ﺷﻮد ﺳﺎﻋﺎت ﺻﺒﺢ ﺑﺎ . ﯾﻢ ﺑﻮد رﻋﻨﺎ ، ﻓﺮاﻣﺮز ﻧﺎآرام و ﭘﺮ ، ﯾﺸﺎن ﺑﺎ ﺣﺮﮐﺎﺗ ﯽ ﺳﺮﺷﺎر از ، ﯿﺠﺎن ﻫ ﺳﺎ ک ﺑﺰرﮔ ﯽ را ﻣﻘﺎﺑﻠﺶ ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﺑﻮد و ﺗﻦ ﭘﻮش ﻻزم را ﺑﺮا ی ﺳﻔﺮش درون آن ﻗﺮار .دادﯽﻣ ﺣﺪود ﺳﺎﻋﺖ ،ﺻﺒﺢ ﯾﺎزده . آﻣﺪ ﻣﺴﻌﻮد ﺑﺎ ﻋﺠﻠﻪ ﺳﺎ ک ﮐﻮﭼﮑ ﯽ را ﮐﻪ ﻣﺤﺘﻮ ﻟﺒﺎس ی ﺑﻮد ﯾﺶﻫﺎ ﺑﺮداﺷﺖ و ﺑﻪ وارﺳ یﻫﺎ ﯿﺐﺟ ﯽ ﮐﺖ ﻣﺸﻐﻮل ﺷﺪ . ﭘﺎﺳﭙﻮرت یﻫﺎ ﻣﺎ را در آن ﻫﺎ ﻗﺮار داد . یﻫﺎ ﺷﻨﺎﺳﻨﺎﻣﻪ ﻫﻤﺴﺮ و ﻓﺮزﻧﺪش را ﻧ ﯿﺰ در ﺳﺎ ک ﻗﺮار داد . ﹺ ﺑﺎ ﭼﺸﻤﺎن ﺣﺎﻟﺖ و ﺳ ﯿﺎﻫﺶ و ﯿﺠﺎن ﻫ اﺿﻄﺮاﺑﺶ را و ، یﺧﻨﺪه ﻟﺒﺎﻧﺶ آﻣﺎدﮔ ﯽ و ﺟﺴﺎر ﺗ .اددﯽﻣ ﺶ را ﻧﺸﺎن ﺑﺎﻻﺧﺮه ﮔﻔﺖ : - ، ﺧﻮب ﭘﺴﺮﻋﻤﻮ ﺟﺎن ، در زاﻫﺪ ا ن ﻣﻨﺘﻈﺮﺗﻢ . ﺣﺎﻟﺖ ﺿﻌﻒ و ﺳﺮدرد ﺷﺪ ﯿﺶﭘ رﻋﻨﺎ یﺑﺮا یﯾﺪ آﻣﺪه ﺑﻮد ﯿﻢ داﻧﺴﺘ ﯽﻣ . ﮐﻪ از ﺷﺪت ﻧﺎآرا و ﯽﻣ اوﺳﺖ ﯿﺠﺎن ﻫ ﺴﺖ ﯾﺑﺎ . ﺑﺎ ﻣﺼﺮف دارو ﺑﻪ ﺧﻮاب ﯽﻣ رﻓﺖ و ﺑﺮا ی ﺧﻮدش رﻣﻖ و ﻗﻮت ﻓﺮدا ی ﺳﻔﺮ و یﻫﺎزرو ﻧﺎﻣﻌﻠﻮ را ﯽﻣ ﮐﻪ در ﭘ . ﮐﺮدﯽﻣ ﯿﺮه ذﺧ ، ﺑﻮد ﯿﺶ او را ﺳﻔﺎرش ﺑﻪ اﺳﺘﺮاﺣﺖ ﮐﺮد ﯾﻢ و ﺑﻪ ﭘﻨﺎه ﺧﻮد ﺑﻪ یﺧﺎﻧﻪ ﻣﺤﻞ اﺧﺘﻔﺎ رﻓﺘ .ﯿﻢ ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﺑ ﻪ آن ﻇﺎﻫﺮ ﺷﺐ ﯾﺴﺖ ﻫﻢ ﺑﺎ در آن ﻣﺤﻞ و ﯾﻢ، ﻣﺎﻧﺪﯽﻣ ﺑﻌﺪازﻇﻬﺮ روز ﺑﻌﺪ ،ﯾﻢﺷﺪﯽﻣ ﻋﺎزم ﯽوﻟ ﻣﻦ و ﮔ ﯿﺘﯽ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﮐﺴﺎﻧ ﯽ ﮐﻪ ﺗﺎ ﻟﺤﻈﺎﺗ ﯾﮕﺮ د ﯽ ﻋﺎزم ﻫﺴﺘﻨﺪ، دو ﺳﺎ ک را ﺑﺴﺘﻪ و درﮔﻮﺷ یﻪ اﺗﺎق ﻗﺮار داده ﺑﻮد . ﯾﻢ ﺧﺎﻧﻪ و آﺷﭙﺰﺧﺎﻧﻪ وﺿﻪ ﺑ ﯿﻦ ﻊ اوﻟ روز ﺣﻀﻮر درآﻣﺪه ﺑﻮد . یﻫﺎ ﭘﺮده . ﺑﻮد ﯽ ﻫﻮا آﻓﺘﺎﺑ ﺳﺒﺰ رﻧﮓ اﺗﺎق را ﮐﻨﺎر زد ﯾﻢ، و در ﮔﺮﻣﺎ ی آﻓﺘﺎب ﮐﻨﺎر ﭘﻨﺠﺮه ﻧﺸﺴﺘ ﯿﻢ؛ ﻫﺮ ﮐﺪام اﻧﺪ ﻏﺮق ﺧﻮد یﻫﺎ ﯾﺸﻪ .ﯾﻢ ﺑﻮد ﻪ ﺑ ﯽوﻗﺘ ، ﺧﻮد آﻣﺪم ﻧﻘﺶ اﻧﺪوه ﻋﻤ ﯿﻘﯽ را ﺑﺮ ﺻﻮرت ﺑﻪ ﻇﺎﻫﺮ ﻫﻤ ﯿﺸﻪ آرام ﮔ ﮐﻪ ﯾﻦ ﺑﺎ ا . ﯾﺪمد ﯿﺘﯽ ﯾﮕﺮی د ﯾﺴﺖ ﺑﺎ ﻣآﯽﻣ ﺪ و ﻣﻮﺟﺐ ﺗﺴﻼ ی ،ﺷﺪﯽﻣ ﻣﺎ ﯾﺸﺎن ﺧﺎﻃﺮ ﭘﺮ ﭼﻮن ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻮد ،ﯾﻢ از او ﭘﺮﺳﯿﺪم ﺑﻪ » : «؟ﯽﮐﻨﯽﻣ ﭼﻪ ﻓﮑﺮ ﯽ ﻧﮕﺎﻫ ﺑﻪ ﻣﻦ ﮐﺮد و : ﮔﻔﺖ ﯿﻦ ﻏﻤﮕ ﺣﻮﺻﻠﻪ و ﯽﺑ - ﯿﭽﯽﻫ - ﺧﻮب ، ﻓﮑﺮ ﮐﻦ ﺗﺎ ﭼﻨﺪ ﺑﻪ د ﯾﮕﺮ د زرو ﺑﭽﻪ ﯾﺪار ،ﯾﻢروﯽﻣﻫﺎ و ﺑﻌﺪ از ﭼﻨﺪ ﺳﺎل یدور و رﻧﺞ و آن ﯾﺪار د یﺷﺎد ، ﻣﺤﻨﺖ ﻫﺎ ﺟﺒﺮان ﻏﻢ ﻫﺎ . ﮐﻨﺪﯽﻣرا ﯾﻤﺎن - ﯿﻨﯽ؟ ﺑﯽﻣ ﺧﻮاب - ﯿﺪارم ﺑ ،ﻧﻪ ﯿﻨﻢﺑﯽﻣو ﮐﻪ ﺣﺎﻻ ﺑﻪ آﻣﺮ .ﻢﯾاهﯿﺪ رﺳ ﯾﮑﺎ در ﻓﺮودﮔﺎه ﺟﮕﺮ ﮔﻮﺷﻪ ﯿﻦ ﻧﺎزﻧ یﻫﺎ را در آﻏﻮش ﮔﺮﻓﺘ .ﻢﯾاﻪ اﺷﮏ ﺷﻮق ﺑﻪ ﭼﺸﻢ آورد .ﻢﯾاه ۱۱۲