Goriz Nakhasteh

ﺑﺎر د ﯾﮏ ﯾﮕﺮ ﻫﻢ اﺛﺎث ﺳﻔﺮ را ﮐﻪ ﻋﺒﺎرت از ﭼﻨﺪ ﺳﺎ ک ﺑﻮد در ﮐﻨﺎر ﻫﻢ ﻗﺮار داد یﯿﺴﻪ ﮐ .ﯾﻢ ﻟﺒﺎس ی ﻣﺤﺘﻮ ﻫﺎی ﺑﻠﻮﭼﯽ را روی آن ﻫﺎ ﮔﺬاﺷﺘﯿﻢ ، و ﺑﻪ اﻧﺘﻈﺎر ﻧﺸﺴﺘ .ﯿﻢ ﺑﺎﻻﺧﺮه ﺣﺎﺟ ﯿﺪاﯾﺶﭘ ﯽ .ﺷﺪ : ﮔﻔﺘﻢ - ﯿﻠﯽﺧ ، ﺣﺎج آﻗﺎ ؛ﯿﺪ ﻃﻮل ﮐﺸ ؟ ﭼﻪ ﺷﺪ ﻣﻌﻠﻮم ﺑﻮد ﺣﺎﺟ ﯽ ﻫﻢ در اﻧﺘﻈﺎر اﺳﺖ ﺧﻮاﺳﺖ ﯽﻣ ﯽوﻟ ، ﻧﮕﺮاﻧ ﯽ ﺧﻮد را ﻇﺎﻫﺮ ﻧﮑﻨﺪ . در ﺟﻮاب ﮔﻔﺖ : - ا ﮔﺮ ﻫﻤﺎن د ﯾﺮوز آﻣﺪه ﺑﻮد ،ﯾﺪ ﯿﺰ ﻫﻤﻪ ﭼ ﻓﺮاﻫﻢ ﺑﻮد و ﺑﻪ ﻣ و ﯿﺪ رﻓﺘﯽﻣ ﻮﻗﻊ ﺣﺎﻻ ﭘﺎ ﮐﺴﺘﺎن ﺑﻮد .ﯾﺪ یﻗﺪر ﻣﮑﺚ ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ : - .ﯿﺪ ﺻﺒﺮ ﮐﻨ ﺑﺎﻻﺧﺮه ﭘ ﯿﺪاﯾﺶ . ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ ﭘﺮﺳ : ﯿﺪم - ؛ﯽﮐ ؟ ﺣﺎج آﻗﺎ - ﯽﮐﺴ ﮐﻪ ﺷﻤﺎ را ﺑﺎ . ﺑﺒﺮد ﯾﺪ - ﻣﮕﺮ ﺷﻤﺎ ﺑﺎ ﻣﺎ ؟ﯾﯿﺪآﯽﻧﻤ - ﯿﺎﯾﺪ ﺑ ﯿﻦ ﻣﺎﺷ ﯾﺪﺑﺎ ؛ﭼﺮا .ﯾﻢ ﮐﻪ ﺑﺮو ﻣﻦ ﮐﻪ ﻣﺎﺷ . ﺑﺮمﯽﻧﻤرا ﯿﻦ وﻟﯽ ﺑﺎ ﺷﻤﺎ ﻫﺴﺘﻢ. ﺑﻌﺪ دﺳﺘ ﺶ را ﺑﻪ ﺟ ﯿﺐ ﺷﻠﻮار ﭘﺮﭼ ﯿﺎر و ﺑﺴ ﯿﻦ ﮔﺸﺎدش ﮐﺮد و ﺑﺴﺘﻪ یا را ﮐﻪ ﺷﺎﻣﻞ ﭘﺎﺳﭙﻮرت ﻣﺎ یﻫﺎ و وﺟﻮه اﻣﺎﻧ ، ﺑﻮد ﯽ ﻧﺸﺎن داد و ﮔﻔﺖ : » اﺳﺒﺎب ﺳﻔﺮ ﺷﻤﺎ ﭘ ﯿﺶ ﻣﻦ اﺳﺖ .« ﺑﺎ دﯾﺪن ﭘﺎﺳﭙﻮرت ﯾﺎدم ،ﻫﺎ آﻣﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ آن ﯾﺪ ﻫﺎ ﻣﻬﺮ ورود ﺑﻪ ﭘﺎ ﮐﺴﺘﺎن و اﺟﺎزه ی اﻗﺎﻣﺖ ﭼﻨﺪ روزه داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ از ا . ﯾﻦ ﺟﻬﺖ ﭘﺮﺳ : ﯿﺪم ﯾﺎآ» ﻣﻬﺮ ﻣﺮز ﭘﺎ ﮐﺴﺘﺎن ﺧﻮرده ﯽﺣﺎﺟ «؟ در اﻧﺘﻈﺎر ا ﯾﮑﻪ یﻗﺪر . ﻧﺒﻮد ﺳﺆال ﯾﻦ ﺧﻮرد و ﮔﻔﺖ : - ؛ﻧﻪ ﻣﻦ ﺑﻪ ﻣﺴﻌﻮد ﮔﻔﺘﻢ ﺗﻤﺎم ا ﻦﯾ ﮐﺎرﻫﺎ ﺑﻌﺪ از ﮐﻪ ﯾﻦا ﺑﻪ ﭘﺎ ﮐﺴﺘﺎن ﯿﺪﯾﺪ رﺳ . آﻧﺠﺎ ﺷﻤﺎ را ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻤﮏ ﺧﻮاﻫﻨﺪ . ﮐﺮد ﻧﺎراﺣﺖ ﻧﺒﺎﺷﯿﺪ ؛ ا ﮔﺮ ﻣﻦ رﮐﺎ ﯾﻦﻢ ا ﺧﻮاﺳﺘ ﯽﻣ اﻧﺠﺎم ﺑﺪﻫﻢ  را ﻗﺒﻼ ، ﻫﺮ ﮐﺪام ﯾﺪﺑﺎ ﭘﺎﻧﺰده ﻫﺰار ﺗﻮﻣﺎن ﺑ ﯿﺸﺘﺮ ﭘﺮداﺧﺖ ،ﯾﺪ ﮐﺮدﯽﻣ ﯽ در ﺣﺎﻟ ﮐﻪ ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ در آﻧﺠﺎ ﺑﺎ ﯿﻠﯽﺧ ﯽﻤرﻗ ﮐﻤﺘﺮ ﮐﺎر روﺑﻪ .ﺷﻮد راه داﻧﺴﺘ ﯽﻣﮐﻪ ﯾﻦ ﺑﺎ ا ﻢ ﺳﻔﺮ ﻏ ﯽ ﻗﺎﻧﻮﻧ ﯿﺮ و ﭘﺮ از ﺧﻄﺮ اﺳﺖ ، ﻣﻌﺬﻟﮏ ﮐﻪ ﯾﻦا از آن ﻗﺪر ﻪ ﺑ ﯾﻪﭘﺎﯽﺑ داﻣﺎن ﺣﻮادث ﺑﺎ ،ﯾﻢﺷﺪﯽﻣ ﯽراﻫ ﯾﺪ ﻧﺎراﺣﺖ ﺑﻮدم. وﻟﯽ دﯾﮕﺮ ﺟﺰ ﻗﺒﻮل وﺿﻌﯽ ﮐﻪ ﭘﯿﺶ راﻫﻤﺎن ﺑﻮد ایهﭼﺎر ﻧﺪاﺷﺘ .ﻢ ﯾﮏﻧﺰد ﺳﺎﻋﺖ ﭘﻨﺞ ﮐﻪ ﻫﻮا ﻫﻨﻮز روﺷﻦ و آﻓﺘﺎﺑ ، ﺑﻮد ﯽ در ﺑﺎز ﺷﺪ ﯽﺟﻮاﻧ و و ﻧﻘﺶ ﯾﺰر و ﻻﻏﺮ اﻧﺪام ﮐﻮﺗﺎه ﻗﺪ ، ﺑﺎ ﺻﻮرﺗ ﯽ ﻣﺤﺠﻮب و ﯿﻞﺳﺒ ﻧﺎزک و ﻣﻮﻫﺎ ی ﮐﻢ ﭘﺸﺖ ﭘﻮﺷ ، ﯿﺪه ﺑﻪ ﻟﺒﺎس ﺑﻠﻮﭼ ،ﯽ ﮐﺘﯽ ﺳﯿﺎه و ﺷﺎﻟﯽ ﻗﺮﻣﺰ ﺑﺮ ﯾﮏ ﺷﺎﻧﻪ اﻧﺪاﺧﺘﻪ ، داﺧﻞ اﺗﺎق ﺷﺪ. آﻫﺴﺘﻪ ﺳﻼ ﯽﻣ ﮐﺮد و ﻧﮕﺎﻫ ی ﺑﺮ رو ﯽ ﻣﺎ ﭼﺮﺧ .ﺪﺎﻧ « ؟یآﻣﺪ ،ﻫﺎن» : ﮔﻔﺖ ﯽﺣﺎﺟ ﺑﻌﺪ ﻫﺮ دو آرام ﺑﺎ ﻫﻢ ﺻﺤﺒﺖ ﮐﺮدﻧﺪ ﯽﮔﺎﻫ . ﻧﮕﺎﻫﺸﺎن ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻣﺎ ،ﺷﺪﯽﻣ ﺗﺎ ﺑﺎﻻﺧﺮه ﺣﺎﺟ : ﮔﻔﺖ ﯽ ۱۳۱