Goriz Nakhasteh

- ﯿﺮﺧﺑﻪ ﯽﺣﺎﺟ ﮔﺬﺷﺖ . - ؛ﯿﺮ ﻫﻨﻮز ﺧ ﭘﺎﺳﮕﺎه اﺻﻠ ﯽ ﻫﻨﻮز در ﺟﻠﻮﺳﺖ . آراﻣﺶ ﯿﺸﯿﻦ ﭘ ﺑﺎز ﺗﺒﺪ ﯾﻞ ﺑﻪ اﺿﻄﺮاب ﺷﺪ . ﺑﻪ ﺟﺎ ﯾﻢ ﺑﺮﮔﺸﺘﻢ و ﻧﺸﺴﺘﻢ. ﺑﺎران ﺳ ﯿﻞ و ﯾﺪ ﺑﺎرﯽﻣ آﺳﺎ ﯿﻦ ﻣﺎﺷ ﻫﻤﭽﻨﺎن در ﺣﺮﮐﺖ ﺑﻮد . از ﺷﺎﻧﺲ ﺑﺪ ﺧﻮد در ﺷﮑﻮه و ﺷﮑﺎ ﯾﺖ ﺑﻮدم ﮐﻪ ﭼﺮا ﺑﺎ ﯾﺪ ﺑﺎران ﺑ و ﯿﺎﯾﺪ اﻣﮑﺎن ﺳﺮﻋﺖ ﺑ ﯿﻦ ﻣﺎﺷ ﯿﺸﺘﺮ ی و اداﻣﻪ ﺳﻔﺮ ﭘﺮ ﺧﻄﺮ را ﻣﺎﻧﻊ ﺷﻮد داﻧﺴﺘﻢ ا ﯽﻧﻤ ﯽوﻟ ، ﯾﻦ ﺑﺎران ﺳ ﯿﻞ آﺳﺎ و رﻋﺪ و ﺑﺮق و ﻃﻮﻓﺎن ﺑﺎﻋﺚ ﺷﻮد ﮐﻪ ژ ﯽﻣ اﻧﺪارم ﺑﻪ ﻫﻨﮕﺎم ﻋﺒﻮر اﺗﻮﺑﻮس در اﺗ ﺎﻗﮏ ﺧﻮد ﺑﻤﺎﻧﺪ و ﻣﻘﺎﺑﻞ آن ﻧﺎﯾﺴﺘﺪ و ﺑﻪ ﺑﺎ ﯽﭘﺮﺳ و ﺑﺎز ﯽرﺳز ﻧﭙﺮدازد . ﻦﯿ و ﭼﻨ ﺷﺪ ﮐﻪ از ﭘﺎﺳﮕﺎه اﺻﻠ ﯽ ﻫﻢ ﺑﺎ ﻫﻤﺎن ﺳﺮﻋﺖ ﯿﻢ ﮔﺬﺷﺘ و راه اداﻣﻪ ﯾﺎﻓﺖ . ﺑﻪ ﺷﻬﺮ ﺧﺎش ﻧﺰد .ﯾﻢﺷﺪ ﯾﮏ ﺑﺎران آرام ﺗﺮ ﺷﺪ . از دور ﺳﻮﺳﻮ یﻫﺎ ﭼﺮاغ ی ﺷﻬﺮ ﺧﺎش ﭼﺸﻤﮏ زﻧﺎن ﻣﺴﺎﻓﺮان ﺟﺪ را ﯾﺪ . ﮔﻔﺘﻨﺪ ﯽﻣ ﺧﻮﺷﺎﻣﺪ ی راﻧﻨﺪه اﺗﻮﺑﻮس از ﻣﺮد و زن ﻫﻨﺪ ﺳﺆال ی ﮐﺮد ﮐﺠﺎ ﭘ ﯿﺎده و ﻧﺪ، دﺑﺮ ﻧﺎم را ﯽﻣﺤﻠ ﻫﺎ آن . ﺷﻮﻧﺪ ﯽﻣ ی راﻧﻨﺪه اﺗﻮﺑﻮس راﻫ آن ﯽ ﻣﺤﻞ ﯿﺮ ﻣﺴ ﺷﺪ. در از ﭘﻨﺠﺮه ی اﺗﻮﺑﻮس و ﺑﻪ ﮐﻤﮏ ﻧﻮر ﺗ ﯿﺮﻫﺎی یﻫﺎ ﺧﺎﻧﻪ ، ﭼﺮاغ ﺑﺮق ﻣﺤﻘﺮ و یﻃﺒﻘﻪ ﯾﮏ اﻃﺮاف ﺧ و ﯿﺎﺑﺎن یﻫﺎ ﮐﻮﭼﻪ ﻣﺤﻞ ﻋﺒﻮر را ﻧﮕﺎه ﮐﺮدم. ﺷﻌﺎرﻫﺎی ﻣﺘﺪاول روز و ﮐﻠﻤﺎت ﻗﺼﺎر ﺑﺰرﮔﺎن ﻗﻮم ﺑﺎ ﺧﻂ ﺎی ﻫ ﺧﻮب و ﺑﺪ ﻧﻘﺶ د ﯾﻮارﻫﺎ . ﺑﻮد ﭘﺲ ﻫﻨﻮز در ا ﯽوﻗﺘ . ﯾﻢ ﺑﻮد ﯾﺮان آن ﻃﺒ یﻫﻨﺪ ﯿﺐ و ﻫﻤﺴﺮش از اﺗﻮﺑﻮس ، ﺷﺪﻧﺪ ه ﯿﺎدﭘ اﺗﻮﺑﻮس در ﺧ ﯿﺎﺑﺎن یﻫﺎ ﺷﻬﺮ ﺑﺎ ﺳﺮﻋﺖ ﺑ ﻪ ﺣﺮﮐﺖ در آﻣﺪ و از ﭼﻨﺪ ﺧ ﯿﺎﺑﺎن ﺑﺎ . ﮔﺬﺷﺖ ﻪ ﮐ ﯾﻦا وﺟﻮد ﺷﺐ و ﻫﻮا ﺗﺎر ﻫﺎ نﺎﯿﺎﺑ و ﺧ ﯾﮏ ، ﺧﻠﻮت ﺑﻮد ﺑﺎ ﺧﺎﻣﻮش ﻧﮕﺎﻫﺪاﺷﺘﻦ ﭼﺮاغ یﻫﺎ اﺗﻮﺑﻮس ، اﺣﺴﺎس ﮐﺮدم ﯽﻣ ﯽﺳﻌ راﻧﻨﺪه دارد ﺗﺎ آﻧﺠﺎ ﮐﻪ ﻣﻘﺪور اﺳﺖ از د ، ﯾﺪ ﮐﺴﺎن در اﻣﺎن ﺑﻤﺎﻧﺪ . ﺑﺎﻻﺧﺮه ﯾﯽﺟﺎ ﺗﻮﻗﻒ ﮐﺮد «. ورﻧﺪ آﯽﻣ ﻫﺎ را ﺳﺎ ک .ﯾﺪﺷﻮ ﯿﺎده ﭘ یﻓﻮر» : ﮔﻔﺖ ﯽﺣﺎﺟ . ﺎ ﻣﺎ ﭼﻬ ر ﻧﻔﺮ ﺑﻪ ﺳﺮ .ﯾﻢﺷﺪ ﯿﺎده ﻋﺖ ﭘ ﺑﺎران ﯽﻣﺤﻠ یرو ﯿﺎده و ﭘ ﯾﺪ ﺑﺎرﯽﻣ ﮐﻪ اﺗﻮﺑﻮس ﺗﻮﻗﻒ ﮐﺮده ﺑﻮد ، ﭘﺮ از آب و ﮔﻞ ﺎﻧ ﺑﻮد. ﯾﺴﺖ ﭼﺎر ﺑﺎ از آﻧﺠﺎ ﻋﺒﻮر ﻪ ﺑ ﯽوﻗﺘ . ﯾﻢ ﮐﺮدﯽﻣ دﻧﺒﺎل راﻫﻨﻤﺎ وارد ﮐﻮﭼﻪ ،ﯾﻢﺷﺪ ﯾﮏﺗﺎر ی آﻧﺠﺎ ﻫﻢ ﭘﺮ از ﮔﻞ ﺑﻮد . در ﺗﺎر ﻣﯽ ،ﺷﺐ ﯾﮑﯽ ﯿ ﺷﺪ ﺗﺸﺨ ﻣﻮﺗﻮرﺳ ﺺ داد دو ﯿﮑﻠﺖ یﻗﻮ و ﺑﺰرگ در آن ﮐﻮﭼﻪ ا ﯾﺴﺘﺎده اﺳﺖ . در اﻧﺘﻬﺎ ی ﮐﻮﭼﻪ ، از در ی ﯾﻢ ﻋﺒﻮر ﮐﺮد و از ﮐﻨﺎر ﺣ ی ﻣﺎﻧﻨﺪ ﯿﺎط ﯿﻢ ﮔﺬﺷﺘ و ﺑﻪ اﺗ ﯽ ﺎﻗﮑ ﯾﯽ روﺳﺘﺎ وارد ﺷﺪ ﯽﺟﻮاﻧ .ﯾﻢ ﻫﺠﺪه، ﻧﻮزده ﻣﺴﻨ و ﻣﺮد ﺳﺎﻟﻪ ﯽ ﺑﺎ رﯾﺶ و ﺳﺒﯿﻞ ﺳﯿﺎه و ﺳﻔ ﯿﺪ ﻫﺮ دو ﺑﺎ ﻟﺒﺎس ﻫﺎی ﻣﺤﻠﯽ آﻧﺠﺎ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ ﮐﻪ ﯾﻦا ﻣﺜﻞ . در اﻧﺘﻈﺎر ﻣﺎ ﺑ ﻪﺟﺎﺑ یﻗﺪر ﻮدﻧﺪ. ی و ﺑﺮا ﺟﺎ ﺷﺪﻧﺪ ﻧﺸﺴﺘﻦ ﻣﺎ ﺟﺎ ﺑﺎز ﮐﺮدﻧﺪ . ﻣﺎ ﺧﺴﺘﻪ و ﯿﺲﺧ از ﺑﺎران ، در آن اﺗ ﺎﻗﮏ ﺗﻨﮓ ، ﻫﺮ ﮐﺪام در ﮔﻮﺷ یاﻪ ﻧﺸﺴﺘ اﺗ .ﯿﻢ ﺎﻗﮏ ﻏ ﯿﺮ از در ورود ﹺ ﯽ ﮐﻮﺗﺎﻫ ی ﮐﻪ ﻣﻘﺎﺑﻞ آن ﭘﺮد ﯿﻢﺿﺨ یاه و ﮐﻬﻨﻪ و ﮐﺜ ﯿﻒ ﻧﺼﺐ ﺑﻮد ، ﯿﭻﻫ ﭘﻨﺠﺮه و ﻣﻨﻔﺬ د ﯾﮕﺮی ﻧﺪاﺷﺖ . در ﮐﻨﺎر د ﯾﻮارﻫﺎی اﺗﺎق ﮔﻮﻧﯽ ، ﻫﺎﯾﯽ ﹰ از ﺟﻮ ﭘﺮ ﺑﻮد دﯾﺪه ﮐﻪ ﻇﺎﻫﺮا .ﺷﺪ ﻣﯽ آن دو ﻧﻔﺮ رو آن ی ﻫﺎ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ شﻓﺮ یﺟﺎ ﻪ ﮐﻬﻨﻪ ﺑ ﯽﻤﯿﮔﻠ . ﮐﻒ اﺗ ﺎﻗﮏ را ﭘﻮﺷﺎﻧﺪه ﺑﻮد. یﮐﺘﺮ یا ﮐﻬﻨﻪ ﯿﻨﯽﺳ یرو یا دودزده ﻗﺮار داﺷﺖ. د ﯾﻮارﻫﺎی اﺗﺎق ﺑﺎ دوغ آب ﺳﻔ ﺷﺪه ﯿﺪ ﺑﻮد و ﯾﮏ ﻻﻣﭗ ﭼﻬﻞ ﯽﺷﻤﻌ ﺑﻪ آن ﻓﻀﺎ ﻧﻮر .داد ﻣﯽ ۱۳۷