Goriz Nakhasteh

- ﯿﻠﯽ و ﺧ ﯾﺪﺷﻮ ﯿﺎده ﭘ آﻫﺴﺘﻪ ﺣﺮف ﺑﺰﻧ .ﯿﺪ ﺑﻪ رﻓﻘﺎ ﻫﻢ ﺑﮕﻮ ﯾﯿﺪ آﻫﺴﺘﻪ ﺣﺮف ﺑﺰﻧﻨﺪ و ﺳ ﯿﮕﺎر روﺷﻦ ﻧﮑﻨﻨﺪ. از ﻣﺎﺷ .ﺷﺪم ﯿﺎده ﭘ ﯿﻦ ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻋﺖ در ﻣﺎﺷ ﯿﻦ ﻧﺸﺴﺘﻦ ، و آن راه ﻧﺎﻫﻤﻮار را ﺑﺎ ﺳﺮﻋﺘ ﯽ آور ﻃ ﺳﺮﺳﺎم ﯽ ﺑﻪ ﯿﺎزﻧ ﮐﺮدن اﺳﺘﺮاﺣﺖ ﯽﺣﺎﻟﺘ ﯿﺮ و ﺗﻐ در ﭘﺎﻫﺎ داﺷﺖ ﺑﻪ ﮔ . : ﮔﻔﺘﻢ ﯿﺘﯽ - از ﻣﺎﺷ .ﺷﻮ ﯿﺎده ﭘ ﯿﻦ ﺑﻮد و ﯾﮏ ﻫﻮا ﺗﺎر ﻣﺎه ﭘﻨﻬﺎن در ز . اﺑﺮ ﯾﺮ ﺑﺎران و ﺑﺎد ی ﻧﺒﻮد وﻟ یﺳﺮﻣﺎ ﯽ ﺷﺐ ﺻﻮرت و دﺳﺘﻬﺎ را .ﯾﺪﮔﺰﯽﻣ ﯾﺪمد . ﺷﺪﻧﺪ ﯿﺎده ﻫﻢ ﭘ ﯾﯽﺪا و ﺧ ﻓﺮاﻣﺮز ﺳﻪ ﻧﻔﺮ د از ﯿﺮ ﻫﻢ ﻏ ﯾﮕﺮ اﺳﻼم در ﮐﻨﺎر ﯿﻦ ﻣﺎﺷ ا . اﻧﺪه ﯾﺴﺘﺎد آﻫﺴﺘﻪ ﺣﺎل ﯾﯽﺪا و ﺧ ﻓﺮاﻣﺮز را ﭘﺮﺳ ﯿﺪم . ﻫﺮ دو اﻇﻬﺎر رﺿﺎ ﯾﺖ ﮐﺮدﻧﺪ. : ﮔﻔﺖ ﯾﯽﺪاﺧ - ﺑﺪم آﻣﺪ ﭘﮑ ﯽﻧﻤ ﯿﮕﺎر ﺳ ﯽ ﺑﮑﺸﻢ ﮐﻪ آﻧﻬﻢ ﻣﻤﻨﻮع ﺷﺪ . ﻓﺮاﻣﺮز ﺑﻪ ﺷﻮﺧ : ﮔﻔﺖ ﯽ - آو ﯿﻒﮐﺜ ﯿﺎﺑﺎن ﺑ یﻫﻮا ﻟﻮده ﺷﻮدﯽﻣ ! ﭘﺴﺮﻋﻤﻮ ﻫﻤﺎن ﻧﻮر ﻣﺨﺘﺼﺮ ﺳ و ﺑﻪ ﯿﺎﺑﺎن ﺑ ﯾﻦ در ا ﯿﮕﺎر ی ﻓﺎﺻﻠﻪ ﯿﻠﻮﻣﺘﺮ ﭼﻨﺪ ﮐ .ﺷﻮدﯽﻣ ﯾﺪه د ﻣﺎ ﻫﻤﮕ ﯽ آﻫﺴﺘﻪ ﺻﺤﺒﺖ ﯿﺰﻧﻫﺎ و آن ،ﯾﻢ ﮐﺮدﯽﻣ ﺻﺤﺒﺘﺸﺎن ﺑﻪ زﻣﺰﻣ یاﻪ آرام ﺷﺒ . ﺑﻮد ﯿﻪ ﭼﻮن از ﻫﻢ ﭘﺮﺳﯽﻣ ﮐﻪ ﯿﺪﯾﻢ ﻣﻌﻠﻮم ﻫﺴﺖ ﮐﺠﺎ ﻫﺴﺘ ،ﯿﻢ ﺟﻮاب ﻣﻌﻠﻮم ﺑﻮد ! ﯿﺎﺑﺎن در ﺑ : اﺳﻼم ﺑﻪ ﻣﺎ ﻧﺰد و ﺑﺎ ﺷﺪ ﯾﮏ : ﮔﻔﺖ ﯽ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧ - ﻫﻮا ﺳﺮد اﺳﺖ ؛ ﺧﺎﻧﻢ ﺳﺮﻣﺎ ﻧﺨﻮر د. ﺑﻬﺘﺮ اﺳﺖ ﺳﻮار ﻣﺎﺷ . ﺑﺸﻮد ﯿﻦ ﺑﺎ آن ﻟﺒﺎس ﺑﻠﻮﭼ ،ﯽ ، ﺷﻠﻮار روﺳﺮی یﭼﺎدر ﺑﺎ و ﮐﻪ ﻧﺎﺷ ﺶدوﺷ یرو ﯿﺎﻧﻪ اﻧﺪاﺧﺘﻪ ﺑﻮد ﯽﺣﺘ ، در دل آن ﺷﺐ ا ﮔﺮ ﺧ ﻫﻢ ﯿﺎﻟﯽ آرام داﺷﺘ ﻣﯽ ﮔﯿﺘﯽ-،ﻢﯿ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﻣﻮﺟﺐ ﺗﻔﺮﯾﺢ و ﺧﻨﺪه ی ﻓﺮاواﻧﻤﺎن ﺑﺎﺷﺪ ﯽوﻟ ، آن ﺳﺎﻋﺎت و دﻗﺎ ﯾﻖ و ﻟﺤﻈﺎت ﯽ ﻧﺸﺎﻧ ﻫﻤﻪ از ﺑﺪﺑﺨﺘ ﯽ ﯽوﻗﺘ . ﺑﻮد ﯽ و آوارﮔ اﺳﻼم ﻫﻢ ﺑﻪ ﺣﺎل او و ﻣﺎ آوردم ﯽﻣ ﯾﺎد ﺑﻪ ، ﺳﻮزاﻧﺪ ﯽﻣدل ، ﭼﻪ ﻣﻈﻠﻮم و ﯽﺑ ﮔﻨﺎه در ﭼﺎه اﻓﺘﺎد .ﻢﯾاه از اﺳﻼم ﭘﺮﺳ : ﯿﺪم - ؟یاه ﯾﺴﺘﺎد و ا یروﯽﻧﻤ ﯿﺶﭼﺮا ﭘ ﮐﻪ ﯾﻦا از ﻣﺮﺗﺐ از او ﯽ راﺿ ﯾﺎدز ، ﮐﺮدم ﯽﻣ ﺳﺆال ﺑﻪ ﻧﻈﺮ داﻧﺴﺖ ﯽﻣ ﯽوﻟ ،ﯿﺪ رﺳﯽﻧﻤ ﮐﻪ ﺣﻖ داﺷﺘﻢ از او .ﮐﻨﻢ ﺳﺆال آرام و آﻫﺴﺘﻪ ﮔﻔﺖ : - آن دور را ﻧﮕﺎه ﮐﻦ . در اﻧﺘﻬﺎ ، ﯾﮏﺗﺎر ﯿﺎﺑﺎن ﺑ ی ﺑﻪ ﺳﻮ ی اﺷﺎره ی دﺳﺘﺶ ﭼﺸﻢ اﻧﺪاﺧﺘﻢ . ﯾﺪمد یﻧﻮر و او ﮔﻔﺖ : - آن ﻧﻮر ﮐﻪ ﯿﻨﯽﺑﯽﻣ ژاﻧﺪارﻣﺮ اﺳﺖ ی ﯾﮑﯽ ؛ از ﺑﭽﻪ ﻫﺎ رﻓﺘﻪ اﺟﺎزه ی ﻋﺒﻮر ﺑﮕ . ﯿﺮه ﯾﺎدم آﻣﺪ در آﺧﺮ ﯾﻦ ﺗﻮﻗﻒ و ﻣﺬا ﮐﺮه ﺑﺎ ﻣﻮﺗﻮرﺳ ﯿﮑﻠﺖ ، ﺳﻮار ﭼﻨﺪ اﺳﮑﻨﺎس ﺻﺪ را ﯽ ﺗﻮﻣﺎﻧ و ﺷﻤﺮد ﺑﻪ ﻣﻮﺗﻮرﺳ ﯿﮑﻠﺖ . ﺳﻮار داد داﻧﺴﺘ ﯽﻣ ﺣﺎﻻ آن ﻢ ﮐﻪ یﯾﻨﻪ ﻫﺰ ﻫﺎ اﺟﺎزه ﯿﺎﺑﺎن ﺑ یﺳﺮﻣﺎ . ﺑﻮد رﻋﺒﻮ ی اﺟﺎزه ی ﺗﻮﻗﻒ ﺑ .اددﯽﻤﻧ ﯿﺸﺘﺮ ﯾﯽﺪا و ﺧ ﻓﺮاﻣﺮز ﺧﻮد را در ﭘﺘﻮ ﯾﯽﻫﺎ ﮐﻪ ﭘﺸﺖ واﻧﺖ ﺑﻮد ﯿ ﯿﭽﭘ ، ﺪه ﺑﻮدﻧﺪ ﻫﻢ ﻣﺎ . ﺳﻮار واﻧﺖ ﺷﺪ ﯾﺐﻗﺮ .ﯾﻢ ﯽﺳﺎﻋﺘ در ﺳﮑﻮت و ﺗﺎر ﯾﮑﯽ و اﺿﻄﺮاب ﺑﻪ اﻧﺘﻈﺎر ﮔﺬﺷﺖ ﺗﺎ در ﻣ ﯿﺎن ۱٤٤