Goriz Nakhasteh

ﯿﺎﺑﺎن ﺑ و ﮐﻮه و دره در ﭘ ﯿﻦ ﻣﺎﺷ . ﯿﻢ ﮔﺮﻓﺘ ﯿﺶ ﺑﺎ ﺳﺮﻋﺘ ﯿﺐﻋﺠ ﯽ ﺑﻪ ﺟﻠﻮ . رﻓﺖﯽﻣ ﺑﺎ ﭘﺮش ﻣﺎﺷ ﺑﻪ ﯿﻦ ﻫﻨﮕﺎم ﺣﺮﮐﺖ از رو ی ﻗﻄﻌﺎت ﺳﻨﮓ و ﻧﺎﻫﻤﻮار ،ﯿﺮ ﻣﺴ ی ﺑﺎرﻫﺎ از ﺻﻨﺪﻟ ﯽ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺑﺎﻻ ﭘﺮﺗﺎب ﯾﮏو ﺑﺎ ﯾﻢﺷﺪﯽﻣ دﺳﺖ ﺟﻠﻮ ؛ﯿﻢ ﮔﺮﻓﺘ ﯽﻣرا ﯿﻦ ﻣﺎﺷ ی ﯽﭘﺸﺘ ﻃﺮف ﻪ ﺧﻮد را ﺑ ﯽﺻﻨﺪﻟ و ﯾﻢ دادﯽﻣ ﻓﺸﺎر ﺑﺎ دﺳﺖ د ﯾﮕﺮ ﻣﯽ ﺮ را ﮕ ﯾﮑﺪﯾ . ﮔﺮﻓﺘﯿﻢ آن ﻻﺑﺪ ﻪ در ﮐﻫﺎ ﭘﺸﺖ واﻧﺖ ﺟﺎ ی ﺑﻪ ﻣ ، داﺷﺘﻨﺪ ﺮاﺗﺐ ﻧﺎآرام و ﺗﺮ ﻧﺎراﺣﺖ ﺗﺮ اوﻗﺎت ﺳﻔﺮ را ﮔﺬراﻧﺪﻧﺪ ﯽﻣ . از ﭼﻨﺪ ﺳﺮاز یﯾﺮ ، ﺑﻌﺪ . ﯿﻢ ﮔﺬﺷﺘ اﺣﺴﺎس ﮐﺮدم در ﮐﻨﺎره ﺗﭙ یاﻪ ﯿﻦ ﻣﺎﺷ ﯽ ﻃﻮﻻﻧ در ﺣﺮﮐﺖ اﺳﺖ . در ﻓﺎﺻﻠﻪ ﯾﮑﯽ یﺻﺪا ﯽﻫ ﮐﻮﺗﺎ ی از ﻣﻮﺗﻮر ﺳ ﯿﮑﻠﺖ ﻪ ﺑﻫﺎ ﮔﻮش .ﯿﺪ رﺳﯽﻣ ﹰ ﻣﻮﺗﻮرﺳ ﺣﺘﻤﺎ ﯿﮑﻠﺖ ﯾﮕﺮ د ﺑﺎ ﻓﺎﺻﻠ ﯿﺸﺘﺮ ﺑ یاﻪ ﮐﺮد ﺗﺎ ﻣﺴ ﯽﻣ ﺣﺮﮐﺖ ﯿﺮی آن را ﮐﻪ ﻈﺮ در ﻧ ﻫﺎ ﯽﻃ ، ﺘﻨﺪﺷدا ﮐﻨﻨﺪ و اﮔﺮ ﻣﻮاﺟﻪ ﺑﺎ ﺧﻄﺮ ی یﯾﮕﺮ ﺷﺪﻧﺪ د ﺧﺒﺮ ﺷﻮد و در ﻧﺘ ، ﯿﺠﻪ ﻣﺎ ﻣﺘﻮﻗﻒ ﺷﻮ ﯾﺎ ﯾﻢ ﺑﻪ ﻫﺮ ﯿﺒﯽ ﺗﺮﺗ ﮐﻪ اﺳﻼم ﺻﻼح ، داﻧﺴﺖ ﯽﻣ .ﯿﻢ ﻋﻤﻞ ﮐﻨ ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﺗﻤﺎم ﻋﻤﻠ ﯿﺎت وﺻﺤﺒﺖ ﻫﺎ و ﺣﺮﮐﺎت آن ﺎ ﺑﻫﺎ آراﻣﺶ و ﺧﻮﻧﺴﺮد ، ﺑﻮد ی ﻣﻌﺬﻟﮏ ﮔﺎﻫﮕﺎه اﻧﻌﮑﺎس اﺿﻄﺮاب و ﺗﺸﻮ ﯾﺶ ﺑﻪ ﺻﻮرت آرام و ﻣﺤﺠﻮب اﺳﻼم ﻣﺪآﯽﻣ ، و ﭼﻮن ﻣﺎ را وﺣﺸﺖ : ﮔﻔﺖﯽﻣ ،ﯾﺪدﯽﻣ زده - ﮐ  ﻪ ﻓﻌﻼ ﺟﺎده اﻣﻦ اﺳﺖ . اﻣﻦ ﺑﻮدن ﺟﺎده از ﻧﻈﺮ او ا ﯾﻦ ﺑﻮد ﮐﻪ ژاﻧﺪارم ﯾﺎ ﻫﺎ ﭘﺎﺳﺪار ﻫﺎ ﻣﺰاﺣﻢ راﻫﺸﺎن ﻧﺒﺎﺷﻨﺪ . از ﯽﺳﺎﻋﺘ ﺣﺮﮐﺖ ﻣﺎ از ﻣﺤﻞ ﺳ ﯿﺎه ﻫﺎ ﭼﺎدر . ﺑﻮد ﻪ ﮔﺬﺷﺘ ﺑﺎ وﺟﻮد ﺧﻮاﺳﺖ ﯽﻣ دﻟﻢ ﮐﻪ ﯾﻦا ﺑﺎ ﺗﺤﻤﻞ ﺗﻤﺎم ﻣﺸﮑﻼت ، زودﺗﺮ ﺑ ﯾﺎنﭘﺎ ی ﻧﻘﻄﻪ ﻪ ،ﯿﻢ ﺳﻔﺮ ﺑﺮﺳ از او ﭘﺮﺳ : ﯿﺪم - ﺗﻤﺎم ﺷﺐ را در راه ﻫﺴﺘ ؟ﯿﻢ - ﻧﯿﻢ . ﯿﺮﺧ ﺳﺎﻋﺖ و ﺷﻤﺎ ﺧﺎﻧﻢ ﺑﺮای ﮐﻪ روﯾﻢ ﻣﯽ ایﺧﺎﻧﻪ ﺑﻪ دﯾﮕﺮ راﺣﺖ ﺟﺎی ﺷﻤﺎﻫﺎ یﺗﺮ اﺳﺖ. آﻫﺴﺘﻪ ﺑﺎ دﺳﺘﻢ ﺑﻪ ﭘﻬﻠﻮ ﯿﺘﯽﮔ ی ﻓﺸﺎر دادم ﮐﻪ ﺑﻪ او ﺑﻔﻬﻤﺎﻧﻢ ﮐﻪ اﺳﻼم داﻧﺪﯽﻣ ﮐﻪ ﻣﺎ از ﻫﺘﻞ ﻗﺒﻠ ﯽ ﺧﻮﺷﻤﺎن ﻧ اﺳﺖ ﯿﺎﻣﺪه . اﺳﻼم ﺟﻮان ﺑﻮد؛ ﯿﺴﺖﺑ و ﭘﻨﺞ و ﺷﺶ ﯿﺴﺖﺑ ﯾﺎ ﺳﺎل ﺑﯿﺸﺘﺮ ﻧﺪاﺷﺖ . ﺻﻮرﺗﺶ ﮐﻮﭼﮏ و آرام یاﻪﻓﻗﯿﺎ ، ﻣﺤﺠﻮب ﯾﺰر ﯽﻣ اﻧﺪا و یﺟﺎ ﯾﻦ ﺗﺎ ا . داﺷﺖ و ﻻﻏﺮ ﺳﻔﺮ ﺑﺎ او ﺧ ﮐﻢ ﯿﻠﯽ .ﯾﻢ ﮐﺮدﯽﻣ ﺻﺤﺒﺖ در ﺗﻤﺎم ﻣﺴ ﯿﺮ راه اﺿﻄﺮاب ﻋﻤ ﯿﻖ ﯾﻞ ﻣﺎ ﺗﺒﺪ ﺑﻪ ﻧﮕﺮاﻧ یﻫﺎﯽ ﻟﺤﻈﻪ ﻫﺎ : ﺷﺪه ﺑﻮد ﯽﻣﮐﻪ یاﻪ ﻟﺤﻈ ﮔﺬﺷﺖ و ﻟﺤﻈﻪ د ﯾﮕﺮی ﺑﺎر ﯾﮏ .ﯿﺪ رﺳﯽﻣﮐﻪ ﯾﺎدم آﻣﺪ ﮐﻪ در ﯿﭻﻫ ﮐﺪام از ا ﯾﻦ ﺗﻮﻗﻒ ﯾﺮ و ز ﻫﺎ اوﻗﺎﺗ ﯾﺎ ﭼﺎدر و ﯽ ﮐﻪ آن ﺳﻪ ﺑﻠﻮچ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺳﻪ ﺷﺒﺢ ﺳ ﯿﺎه ﯿﻦ ﺟﻠﻮ ﻣﺎﺷ ، ﮐﺮدﻧﺪ ﯽﻣ ﺣﺮﮐﺖ ﺻﻮرﺗﯽ از ﺣﺎﺟﯽ دﯾﺪه ﻧﺸﺪ ﻪ ﺑ از ﯾﯽﺪا و ﺻ ﯽﻣ و ﮐﻼ ﮔﻮش ﻧﺮﺳ .ﯿﺪ از اﺳﻼم ﭘﺮﺳ : ﯿﺪم - اﺳﻼم ﯽﺣﺎﺟ ، ﯿﭻﻫ ؟ ﭼﻄﻮر ﺷﺪ ﺟﺎ او را ﻧﺪ ؟ ﯾﺪم اﺳﻼم ﺧﻨﺪ یاه ﮐﺮد و آرام ﮔﻔﺖ : - ﯽﺣﺎﺟ ﺑﺎ ﻣﺎ ﻧ ، ﯿﺎﻣﺪ و ﺳﻮار ﻣﻮﺗﻮرﺳ ﯿﮑﻠﺖ ﻧﺸﺪه ﺑﻮد ی . ﮐﺎر ﻧﺪاﺷﺖ؛ ﻫﻤﺎن . ﺟﺎ ﻣﺎﻧﺪ - آﺧﻪ ﺗﻤﺎم ﻗﻮل و ﻗﺮارﻫﺎ ی ﻣﺎ ﺑﺎ ﯽوﻗﺘ . ﺑﻮد ﯽﺣﺎﺟ ﺑﻪ ﭘﺎ ﮐﺴﺘﺎن ﺑﺮﺳ ... ﯿﻢ - ﻪ  اﻧﺸﺎءاﻟ ﻪ ﺑ ﭘﺎ ﮐﺴﺘﺎن ﯿﺪﯾﻢ رﺳ ﮐﻪ ﺗﻤﺎم ﻗﺮارﻫﺎ ﺎ را ﻣ ﯽﺣﺎﺟ ی اﻧﺠﺎم .ﯿﻢﻫدﯽﻣ - ﻣﮕﺮ ﺷﻤﺎ .ﯿﺪﮐﻨﯽﻧﻤ ﮐﺎر ﯽﺣﺎﺟ یﺑﺮا ﻫﺎ ﻣﮕﺮ ﻫﻤﻪ ﻓﺎﻣ ﻧ ﯿﻞ ﯿﺴﺘﯿﺪ ؟ ۱٤۹