Goriz Nakhasteh

دوﻟﺖ ﺟﻤﻬﻮر اﺳﻼ ی ﯽﻣ در اﻫﺘﺰاز ، در ﺑ یﻣﺘﺮ ﯿﺴﺖ ﮐﻠﺒﻪ ﻗﺮار داﺷﺖ ﯾﮏدر . ﻟﺤﻈﻪ ا ﯾﻦ ﻓﮑﺮ از ﺳﺮم ﮔﺬﺷﺖ ﮐﻪ د ر ﮐﻨﺎر ﭘﺎﺳﮕﺎه ژاﻧﺪارﻣﺮ ،ﯿﻢ ﻫﺴﺘ ی ﹰ ژاﻧﺪارم و ﻣﺄﻣﻮر ﭘ و ﺣﺘﻤﺎ ﺎ ﺳﮕﺎه ﺑﺎ راﻫﻨﻤﺎ ﯾﺎن ﻣﺎ در ارﺗﺒﺎط ﯾﻦو ا اﻧﺪ، ﺧﻮاب راﺣﺖ اﺳﻼم و د ﯾﮕﺮان ﻧﺸﺎن ا آﺷﻨﺎ ﯾﻦ اﺳﺖ ﯾﯽ ﯿﺘﯽﮔ . ﻫﻢ ﺑﻪ ﺗﻌﺠﺐ ﺑﻪ آن ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن و آن ﭘﺮﭼﻢ ﻧﮕﺎه ﮐ ﺮد و ﭘﺮﺳ :ﯿﺪ - آﻧﺠﺎ ﮐﺠﺎﺳﺖ ؟ ﭘﺮﭼﻢ ﺟﻤﻬﻮر اﺳﻼ ی !ﯽﻣ - ﹰ ﺟﺎ اﺳﺖ ﯽدوﻟﺘ ی ﺣﺘﻤﺎ ﺪﯾﺷﺎ ؛ و ﻣﺎ ، ﺑﺎﺷﺪ ﯽ ﻣﺮزﺑﺎﻧ در ﻣﺮز ﻫﺴﺘ .ﯿﻢ - ﮐ ﯽوﻟ ؟ ﺪام ﻣﺮز ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن ﺧﺎﻟ اﺳﺖ ﯽ . ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن ﺧﺎﻟ ﯽ از ﺳﮑﻨﻪ ﺑﻮد داﻧﺴﺘ ﯽﻤو ﻧ ، ﯾﺎ ﻢ آ ﺑﺎ ﮔﺬﺷﺖ ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻋﺖ ﮐﺴ ﯽ ﺑﻪ آﻧﺠﺎ ﺧﻮاﻫﺪ آﻣﺪ ﯾﺎ .ﻧﻪ ﺳﺎﻋﺖ ﻫﻔﺖ از ﮐﻠ ﯿﺮﻏ . ﺻﺒﺢ ﺑﻮد ﺒ ﻪ و آن ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن آﺟﺮ ،ی در ﭼﻨﺪ ﺻﺪ ﻣﺘﺮ آن ﺑ ی ﯿﺎﺑﺎن و ﺑﺮﻫﻮت یآﺛﺎر از درﺧﺖ و ﺳﺒﺰه د .ﺷﺪﯽﻧﻤ ﯾﺪه دل ﺑﻪ در و ﺑ ﯾﻢزد ﯾﺎ ﻪ ﺷﻮق ﯾﺎﻓﺘﻦ آب و ﺷﺴﺘﻦ دﺳﺖ ﺻﻮرت ﺑﻪ آن ﺳﻤﺖ رﻓﺘ ﯿﻦﭼﻨ .ﯿﻢ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﮐﻪ ﯿﺪ رﺳﯽﻣ از ﺑ ﯽ ﻗﺴﻤﺘ را ﯿﺎﺑﺎن ﯾﺎ ﺳﺎ ﮐﻦ ﯿﻦ ﺳﺎ ﮐﻨ آن ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن ﯾﺎ ،ﻪﺒﮐﻠ ﺑﻪ ﮐﺸﺖ و ﮐﺎر اﺧﺘﺼﺎص داد .ﺷﺪﯽﻣ ﯾﺪه د ﺷﺨﻢ از ﯽ ﻧﺸﺎﻧ . اﻧﺪه در ﻗﺴﻤﺘ ﯽ از آﻧﺠﺎ ، آب ﻣﺎﻧﺪ یاه در ﺗﻪ ﺟﻮ ،ﺷﺪﯽﻣ ﯾﺪه د ی ی و ﻗﺪر ﯾﮏاز ﯽ ﻧﺸﺎﻧ ، ﺟﻠﻮﺗﺮ ﭼﺎه ﮐﻪ ﺑﺎ آب ﭘﻤﭗ اﻣﺎ .اددﯽﻣ آن ﺗﻪ ﻣﺎﻧﺪه آب ﻗﺎﺑﻞ اﺳﺘﻔﺎده ﻧﺒﻮد . ی ﺻﺪ ﻣﺘﺮ از ﻣﺤﻞ دور ﺷﺪه ﺑﻮد ﺑﻪ ﮔ .ﯾﻢ ﯿﺘﯽ ﮔﻔﺘﻢ دور از اﺣﺘ ﯿ ﺎط اﺳﺖ ﮐﻪ . ﻢﯾاه آﻣﺪ ﯿﺮون ﺑ دوﺑﺎره آرام ﺑﻪ آن ﻻﻧﻪ وارد ﺷﺪ ؛ﯾﻢ ﻫﻨﻮز ﻫﻤﻪ ﺧﻮاب ﺑﻮدﻧﺪ . ﭘﭻ ﭘﭻ ﮐﻨﺎن ﺣﺮف ﯾﻢزدﯽﻣ و ﻧﮕﺎﻫﻤﺎن ﻣﺘﻮﺟﻪ ﮐﺘﺮ ی دود زده یﭼﺎ ی ﺷﺐ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﻮد . ﯿﻢﮐﻨ ﯿﺪا ﭘ ﯽآﺑ ﺧﻮاﺳﺖ ﯽﻣ دﻟﻤﺎن و دﺳﺖ و ﺑﺸﻮر ﯽﺻﻮرﺗ .ﯾﻢ ﻓﺮاﻣﺮز در ﻟﺤﺎف ﻏﻠ ﺘ ﯽ ﺧﻮرد و ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ را ﺑﺎز . ﮐﺮد ﺧﻮاب و ﺑ ﺑﻪ ﻣ ﯿﺪار ﺎ ﻧﮕﺎه ﮐﺮد : و ﮔﻔﺖ - ﻪ اﺑﻬ  اﻟ .ﯽ دوﺑﺎره ﺳﺮ ﺑﺮ زﻣ ﯿﻦ ﮔﺬاﺷﺖ و ﺑﻪ ﺧﻮاب ، رﻓﺖ و ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺟﻮاب و ﺻﺒﺢ ﯿﺮﺧﺑﻪ ﯿﻦﻫﻤ ﯽوﻟ . ﻣﺎ ﻧﺸﺪ دو ﯾﮑﯽ، ﮐﻼم ﺻﻮرت ﭘﻒ ﮐﺮده و ﭼﺸﻤﺎن ﺳﺮخ ﺧ ﯾﯽﺪا را ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻣﺎ ﮐﺮد. ﺮﺳ ﺑﺮداﺷﺖ :ﯿﺪ و ﭘﺮﺳ - ؟ ﺻﺒﺢ ﺷﺪه - . ﯾﯽﺪاﺧ یآﻗﺎ ،ﯿﺮﺧﺑﻪ ﺻﺒﺢ ﺧﻮب ﺧﻮاﺑ !ﻫﺎ ﯿﺪی ﺑﺎ ﻗ یﯿﺎﻓﻪ ﻣﻌﺼﻮم و ﯿﺪﺳﻔ ﯾﺶرﺗﻪ ﭼﻨﺪ روزه و یﻣﻮﻫﺎ ﯿﺪ ﺻﺎف ﺳﻔ و ﮐﻢ ﭘﺸﺘﺶ ﮐﻪ ﺑﺮ اﺛﺮ ﺧﻮاب ﺑﻪ ﻫﻢ یاهﺧﻨﺪ ﯿﻢﻧ، ﺧﻮرده ﺑﻮد ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ : - ﯿﻠﯽﺧ . ﺧﺴﺘﻪ ﺑﻮدم ، ﻣﻮﻗﻊ ﯾﻦ در ا ی ﮔﻔﺘﮕﻮ ﻣﺎ ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪ ﺧﻔﺘﻪ ﯾﺮ در ز ﻫﺎ دو ﻟﺤﺎف د ﯿﺪار ﺑ ﯾﮕﺮ ﺷﻮﻧﺪ و ﺳﺮ از ﺑﺴﺘﺮ آورﻧﺪ ﯿﺮون ﺑ آن از ﯾﮑﯽ . ،ﯿﺪ رﺷﻫﺎ ﻫﻤﺎن ﺟﻮان ﻫﺠﺪه، ﻧﻮزده ﯾﮕﺮی و د ﺑﻮد ﺳﯿﺎه یﺎﻟﻪﺳ ﺑﺎ ﯽﺟﻮاﻧ ﯽﺻﻮرﺗ ﺑﺰرگ و ﺗ ﮐﻪ ﯿﺮه ﭼﻮن ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ ﯿﮑﻞﻫ ، درﺷﺖ و ﻧﮕﺎه و ﺻﻮرﺗﺶ ﻃﻮر ی ﺑﻮد ﮐﻪ ا ﮔﺮ ﺷﺐ در ﯾﮑﯽ ﺗﺎر او را د ﺑﻮد ﯾﺪه ﯾﻢ، از ﻫﻮل ﺣﻀﻮر یاﻪ ﻟﺤﻈش ﺧﻮاب ﺑﻪ ﭼﺸﻤ .ﻣﺪآﯽﻧﻤ ﻤﺎن ﯾﻦا از ﯿﻦ ﺧﺸﻤﮕ ۱٥۳