Goriz Nakhasteh

وﻗﺘﯽ ﮔﻔﺖ ، «ﮐﻨﺪ ﻣﯽ ﻏﻠﻂ » در ﺿﻤﻦ اﯾﻦ ی ﮐﻪ ﻗﺪر آراﻣﺶ ﭘ یﻫﺎ ﺣﺮف ﯾﺎد ، ﮐﺮدم ﯿﺪا ﯽﺳﺎﻋﺘ آن ﯿﺶﭘ ﻫﺎ اﻓﺘﺎدم و ﮐﻪ ﯾﻦا ﭼﻘﺪر ﺑﺮا ﯾﺸﺎن اﻗﺪام ﺑﻪ ﻫﺮ ﮐﺎر وﺣﺸﺘﻨﺎ ﮐ ﯽ در ﺻﻮرت ﻟﺰوم آﺳﺎن اﺳﺖ . ﻻ ﺑﺪ ﮐﻪ آن ﻣﻌﻠﻢ داﻧﺴﺖ ﯽﻣ ﯾﺪ ﮐﻪ ﻧﺒﺎ ﻏﻠﻂ ﺑﮑﻨﺪ. ﺑﺎ ﻫﻤﻪ ﯾﻦا ی اﺣﻮال ، اﺣﺴﺎس ﮐﺮدم ﺧﻮدﺷﺎن ﻧﮕﺮان ﺑﺎ . اﻧﺪهﺷﺪ ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ آرام آرام ﻣﺸﻐﻮل ﮔﻔﺘ ﻮ ﮕ ﺑﻮدﻧﺪ. ﻣﺎ ﻫﻢ ﺗﺮس داﺷﺘ ،ﯿﻢ و از ﺟﻬﺖ د ﯿﻢ داﻧﺴﺘ ﯽﻣ ﯾﮕﺮ رﻋﻨﺎ و ﻣﺴﻌﻮد در زاﻫﺪان در اﻧﺘﻈﺎرﻧﺪ ﮐﻪ ﺷﺐ ﺗﻠﻔﻨ آنﺑﺎ ﯽ ﻫﺎ ﯿﻢ ﺻﺤﺒﺖ ﮐﻨ و ﺑﮕﻮ ﯾﯿﻢ ﮐﻪ ﺳﺎﻟﻢ از ا ﯾﺮان ،ﻢﯾاه ﺧﺎرج ﺷﺪ ﺗﺎ آن ﺑﯿﭽﺎره ﻫﺎ از آن ﻗﻔﺲ و ﺧ ﯽﺣﺎﺟ یﻪﻧﺧﺎ ﺎرج ﺷﻮﻧﺪ و ﺑﻪ زﻧﺪﮔ ﯽ ﺧﻮدﺷﺎن ﺑﺮﮔﺮدﻧﺪ . ﺣﺎﻻ ﭼﻄﻮر ﯽﻣ ﺷﺪ در آن ﺑ ﺧﺒﺮ یﺑﺮا یا ﯿﻠﻪ وﺳ ﯿﺎﺑﺎن دادن ﺑﻪ آن : ﮔﻔﺖ ﯿﺘﯽﮔ . ﮐﺮد ﯿﺪا ﭘﻫﺎ - اﺳﻼم ، ﭘﺲ ﭼﻄﻮر ﺣﺎﺟ ﯽ ﹰ ﺗﺎ اﻣﺸﺐ در ﭘﺎ ﮐﺴﺘﺎن ﻫﺴﺘ ﹰ و ﻗﻄﻌﺎ ﺑﻪ ﻣﺎ ﻗﻮل داده ﺑﻮد ﮐﻪ ﺣﺘﻤﺎ ؟ﯿﻢ ﺣﺎﻻ ا ﮔﺮ اﻣﺸﺐ از ﻣﺎ ﺧﺒﺮ آن ﺑ ، ﻧﺸﻮد ی ﯿﭽﺎره ﻫﺎ از ﻧﮕﺮاﻧ . ﯿﺮﻧﺪ ﻣﯽﻣ ﯽ اﺳﻼم ﮐﻪ ﻧﺎراﺣﺖ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ،ﯿﺪ رﺳﯽﻣ ﺷﺎﻧﻪ را ﺗﮑﺎن داد و ﮔﻔﺖ : - ﯿﭻﻫﻣﻦ ﯾﻦا وﻗﺖ ﻗﻮل را . دادم ﯽﻧﻤ از اﺳﻼم ﭘﺮﺳ : ﯿﺪم - اﺳﻼم ، ﺑﺎﻻﺧﺮه ﻣﺎ ﭼﻪ ﻣﻮﻗﻊ ﺣﺮﮐﺖ ؟ﯿﻢﮐﻨﯽﻣ - ﯾﺪﺷﺎ ﯽ ﺷﺐ وﻗﺘ .ﺷﺪ ﯾﮏ ﻫﻮا ﺗﺎر - از ا ﯽﮐ ﯾﺮان ؟ﯾﻢﻮﺷﯽﻣ ﺧﺎرج - ﻣﻌﻠﻮم ﻧ ﯿﺴﺖ ﯾﺪ ؛ ﺷﺎ دو روز ، ﯾﮕﺮ د ﺳﻪ روز دﯾﮕ .ﺮ ﯾﻦا از وﺿﻊ ﻧﺎراﺣﺖ ﺑﻮد ﻪﺑ ،ﯾﻢ ﺧﺼﻮص ا ﮔﺮ .دﮐﺮﯽﻧﻤ ﯽﻓﺮﻗ ﯾﺎدز ﯾﯽﺪاﺧ یﺑﺮا . و ﻣﺎ ﻓﺮاﻣﺮز اﻃﻤ ﯿﻨﺎن داﺷﺖ در ﺟﺎ اﺳﺖ ﯽاﻣﻨ ی ، ﺣﺎﺿﺮ ﺑﻮد ﺑﻤﺎﻧﺪ ﺗﺎ ﺑﻪ ﻣ ﻮﻗﻊ راﻫ ﯾﺎآ ﯽوﻟ ، ﺑﺸﻮد یﺑﻌﺪ یﺧﺎﻧﻪ ﯽ آﻧﺠﺎ اﻣﻦ ﺑﻮد و ﻣﺎ ﺗﻮاﻧﺴﺘ ﯽﻣ ﯿﻢ ﮔﺬﺷﺘﻪ از ﺣﺎﻟﺖ اﻧﺘﻈﺎر آن ﭘﺪر و ﻣﺎدر ﻧﮕﺮان در زاﻫﺪان، ﺑﺎ ﺧ ﯿﺎل در راﺣﺖ آﻧﺠﺎ ﺳﺮﮐﻨ ؟ﯿﻢ از دﻟﻢ ﮔﺬﺷﺖ ﺑﺎ اﺳﻼم ﻗﺪر ﺗﺮ یﺟﺪ ی :ﻢﮔﻔﺘ . ﺻﺤﺒﺖ ﮐﻨﻢ - اﺳﻼم ﯿﻦﺑﺒ ، ، ﻣﺎ ﻧﻪ ﻣﺠﺮم ﻫﺴﺘ ﯿﻢ ﻧﻪ ﮐﺴﺎﻧ ﯽ ﮐﻪ از ﻣﺎﻧﺪن در ا ﺑﺮا ﯾﺮان ﯿﺶدر ﭘ یﺧﻄﺮ ﯾﻤﺎن ﺑﺎﺷﺪ ! - ﯾﯽﺪاﺧ را ﻧﺸﺎن دادم و ﮔﻔﺘﻢ :» آن آﻗﺎ زن و ﺑﭽﻪ ﻫﺎ ﯾﺶ در ﺧﺎرج ﻫﺴﺘﻨﺪ آن ﯾﺪار دﻪ ﺑ ؛ ﻫﺎ . رودﯽﻣ ﻣﻦ و ﺧﺎﻧ ﻢ ﻫﻢ ﺑﻪ ﻗﺼﺪ د ﯾﺪن دو ﻓﺮزﻧﺪﻣﺎن ﮐﻪ ﺳﻪ ﺳﺎل اﺳﺖ آن ﯾﮑﯽ ﻢ و ﯾاهﯾﺪ را ﻧﺪ ﻫﺎ آن از ﻫﺎ از ﻏﺼﻪ ﯿﻤﺎر ﺑ یورد ی ﺷﺪه اﺳﺖ ﺧﻮد را ﺣﺎﺿﺮ ﺑﻪ ا ﯾﻦ ﺳﻔﺮ ﺑﺪ و ﭘﺮ . ﻢاﯾه ﺧﻄﺮ ﮐﺮد ﯽﻣ ﻣﺎﻧﺪ آن ﺟﻮان وا؛ ﺧﻮاﻫ ﯽﻣ ﻫﻢ ﭼﻮن ﺪ ﺑﻪ داﻧﺸﮕﺎه ﺑﺮود و درس ﺑﺨﻮاﻧﺪ و در ا ﯾﺮان ، ﺗﻮاﻧﺪ ﯽﻧﻤ ﯾﻦ ﺣﺎﺿﺮ ﺑﻪ ا . ﺳﻔﺮ ﺷﺪه ﺑﻨﺎﺑﺮا ،ﯾﻦ ا ﮔﺮ ﻗﺮار اﺳﺖ ﻣﺎ ﭼﻨﺪ روز ا ﭼﻨﺪ ،ﯿﻢ ﺑﻤﺎﻧ ﯾﻨﺠﺎ روز ﺟﺎ ﯾﮕﺮ د ی و ﺑﻌﺪ ﻫﻢ ﻣﻌﻠﻮم ﻧﺒﺎﺷﺪ ﮐﯽ ﻣﯽ رﺳﯿﻢ ﺑﺮای ﻣﺎ ﻫﯿﭻ ﻓﺮﻗﯽ ﻧﻤﯽ ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﺣﺎﻻ ﺑﺮﮔﺮدﯾﻢ ﺑ ﻪ زاﻫﺪان ﯿﺸﺘﺮ ﺑ ﺗﺎ . ﺑﺎﻋﺚ اﺿﻄﺮاب ﭘﺪر و ﻣﺎدر ا ﯾﻦ آنﺑﻪ ،ﻢﯾاه ﺟﻮان ﻧﺸﺪ و ﯿﻢ ﺑﺮﺳ ﻫﺎ ﺑﻌﺪ ﺑﺮو ﯾﻢ ﺳﺮ ﺧﺎﻧﻪ و زﻧﺪﮔ ﯽ «. ﺧﻮدﻣﺎن ۱٦۱