Goriz Nakhasteh

ﯿﺘﯽﮔ از آن ﺣﺎﻟﺖ و ﺧﻮش ﺧ ﯿﺎﻟﯽ او ﺧﻨﺪه اش ﺮﻓﺖ. ﮔ ﻪ ﭼﻮن ﺑ رﺳﻢ ﺷﻮﺧ ﯽ ﭼﻨﺪ ﺑﺎر ﺑﻪ او ﮔﻔﺘﻪ ﯿﻤﺴﺎر ﺗ» ﯾﻢ ﺑﻮد «، ﺑﻪ او ﮔﻔﺖ : - ﯿﻤﺴﺎر ﺗ ، ﹰ واﻗﻌﺎ ﺧﻮش ﺑﻪ ﺣﺎﻟﺖ! و او ﻣﺜﻞ آن ﮐﻪ ﻓﺮاﻣﻮش ﮐ ﺮ ده ﺑﺎﺷﺪ ﮐﺠﺎ و در ﭼﻪ راﻫ ﯿﻢ ﻫﺴﺘ ﯽ ، ﺗﻤﺎم ذﻫﻨﺶ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺣﻀﻮر ﮔﻮﺳﻔﻨﺪ ﺑﻮد. ﭘﺮﺳ :ﯿﺪ - ﺷﻤﺎ از ﮐﺒﺎب ﺗﺎزه ﺧﻮﺷﺘﺎن ؟ﯾﺪآﯽﻧﻤ یﻪﻫﻤ ﯾﮕﺮ ﺣﺎﻻ د ﯾﻦ ﻣﺎ از ا ﮔﻔﺘﮕﻮ ﺧﻨﺪه ﻣﺎن ﮔﺮﻓﺖ « ﺑﻊ ﺑﻊ » یﺻﺪا ﯿﺪنﻨﺷ . ﮔﻮﺳﻔﻨﺪ ﺷﺪت ﺧﻨﺪه از رﺷ . ﮐﺮد ﺮ ﯿﺸﺘ را ﺑ ﭘﺮﺳ ﯿﺪ : ﯿﺪم - ﯽﻣ ﭘﺲ ﺷﻮد از درﺧﺎرج ﺑﺸ ؟ﻢﻮﯾ و ﻣﺎ ﺟﻮاﺑﯽ ﻧﺪاد آن را ﻧﺸﺎن ﻣﻮاﻓﻘﺖ ﺗﻠﻘ و ﯾﻢ ﮐﺮد ﯽ ﺧﻮﺷﺤﺎل از ﭼﺎدر ﺧﺎرج ﺷﺪ .ﯾﻢ ﻣﺮد ر ﯾﺸﻮی دﻣﺎغ ﻋﻘﺎﺑ ﺑﺮا ﯽ ﯾﮏ ﯾﻤﺎن ﮔﻮﺳﻔﻨﺪ زﻧﺪه آورده ﺑﻮد و ﻧﺎن و . دوغ ﯿﮏﺧ ﯾﮏ یﻫﻮا روﺷﻦ و آﻓﺘﺎﺑ ﯽﻣ ﯾﻦا ﺑﻪ ﯽ ﻣﺎﻧﺴﺖ ﮐﻪ رﻧﮕ ﯽ از ﻃﻼ ﺑﺮ ﺑ ﯿﺎﺑﺎن زده ﺑﻮد ﻧﺪ. دورﺗﺮ ﻧﺰد ،ﭼﺎه ﯾﮏ ﭼﻨﺪ ﮐﺎرﮔﺮ ﺑﻠﻮچ و در ﺑ ﯿﺮون دو ﺳﻪ ﺑﻠﻮچ ﺗﺎزه ﯽﻣ ﯾﺪه د ﺷﺪﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺗﻌﺠﺐ ﺑﻪ ﻣﺎ ﻧﮕﺎه . ﮐﺮدﻧﺪ ﯽﻣ اﺳﻼم ﺑﻪ ﻣﻦ ﻧﺰد ﯾﮏ ﺷﺪ و ﮔﻔﺖ : - ﺑﮕﻮ ﺧﺎ ﻧ ی ﻤﺖ ﻓﻮر ﺑﺮود .ﺗﻮ ﯿﺘﯽﮔ دﯾﺪم ﺑﺎ آن ﭘ اﯿﺮ ﻫﻦ ﻗﺮﻣﺰ و ﮔﻠﺪوز یﺷﺪه ی رﻧﮕﺎرﻧﮓ ﺑﻠﻮﭼ ﯽ و ﺷﻠﻮار ﺳﺒﺰ ﻪ ﮐﻪ ﺑ ی ﭘﺎ داﺷﺖ ، ﹺ ﺑﺎ ﺳﺮ ﺑﺎز ﻣﺸﻐﻮل ﺗﻤﺎﺷﺎ ی ﮔﻮﺳﻔﻨﺪ اﺳﺖ و ﯿﺎلﺧﯽﺑ ﺑﻪ ﺣﺎل آن ﺣ ﯿﻮان ﮐﻪ ﻗﺮار ﺑﻮد ﮐﺸﺘﻪ و ﺧﻮرا ک ﻣﺎ . ﺳﻮزاﻧﺪ ﯽﻣدل ﺷﻮد، ﺑﻪ او ﻧﺰد ﯾﮏ و ﻓﺮﻣﺎن اﺳﻼم را دﯾﺎ آور ﺷﺪم . ﻫﺮ دو ﺑﻪ اﺗﺎق رﻓﺘ ، ﺑﻌﺪ ﯾﻘﯽ دﻗﺎ .ﯿﻢ ﻓﺮاﻣﺮز از ﺧ ﯽوﻟ ، ﻫﻢ آﻣﺪ ﺗﺎ ، ﻧﺒﻮد یﺧﺒﺮ ﯾﯽﺪا آن ﮐﻪ ﺑﺎﻻﺧﺮه او ﻫﻢ رﺳ ﯿﺪ . ﺣﮑﺎ ﯾﺖ ﮐﺮد ﮐﻪ در ﻣﺮاﺳﻢ ﮐﺸﺘﻦ ﮔﻮﺳﻔﻨﺪ ﺑ ﯿﻨﻮا ﺣﺎﺿﺮ ﺑﻮده و ﺑﻪ آن ﻫﺎ ﮔﻔﺘﻪ ﮐﻪ ﮔﻮﺳﻔﻨﺪ را ﭼﻄﻮر ﺑﺎ ﯾﺪ ﮐﺸﺖ و ﮔﻮﺷﺖ ﻫﺎ را ﺗﮑﻪ . ﮐﺮد ﭘﺲ از آﻣﺪن ،او ﭼﻨﺪ ﺑﻠﻮچ آﺷﻨﺎ ﻪ ﺑ ﯾﻤﺎن . ﭼﺎدر آﻣﺪﻧﺪ در دﺳﺖ اﺳﻼم ﮐﺎﺳ یاﻪ ﮐﻬﻦ و ﻓﻠﺰ . ﺑﻮد ی آن را ﺑﺮ زﻣ ﯿﻦ ﮔﺬاﺷﺖ و ﺑﺎ دﺳﺖ د ﯿﮏﺧ ﯾﮕﺮ ﯽ ﮐﻮﭼﮑ را ﮔﺮﻓﺖ و ﺳﺮ آن را ﺑﺎز ﮐﺮد . ﻣﺜﻞ ا از ﮐﻪ ﯾﻦ ﭘﺴﺘﺎن ﮔﺎو ﯾﻊﻣﺎ ،ﻮدﺷ ﯿﺪه دوﺷ ﯿﺮﺷ ی درون ﺧ ﻪ را ﺑ ﯿﮏ داﺧﻞ ﮐﺎﺳﻪ ﯾﺨﺖرﯽﻣ ﺗﺎ ﮐﺎﺳﻪ ﭘﺮ ﺷﺪ آن . ﹺ ، وﻗﺖ ﯿﮏﺧ در را ﺑﺴﺖ و ﮐﻨﺎر ی ﮔﺬاﺷﺖ . ﮐﺎﺳﻪ را ﻧﺰد ﻣﻦ آورد و ﮔﻔﺖ : - ﺑﺨﻮر ؛ دوغ ﺣﺴﺎﺑ ﯿﻠﯽﺧ .ﯽ ﯿﺴﺖ ﺧﻨﮏ ﻧ اﺳﺖ ﯽﻋﺎﻟ ﯽوﻟ ، . ﺣﺎﻻ ﺣﺎﻟﺖ ﺧﻮب ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ . ﺑﺎ ﺗﺸﮑﺮ آن ﮐﺎﺳﻪ ﯿﻒﮐﺜ ی و ﮐﻬﻨﻪ را از او ﮔﺮﻓﺘﻢ ﯾﻞﻣﺎ . ﺑﻮدم اول ﺑﻪ ﻣﺤﺘﻮ ی آن ﻧﮕﺎه ﮐﻨﻢ و ا ﺮ ﮔ ﺧﺎﻟﯽ از ﺧﻄﺮ ﺑﻮد ، ﺑﻨﻮﺷﻢ ﻣﯽ وﻟﯽ ؛ ﻢ داﻧﺴﺘ ﻫﺎ ﺸﻢﭼ ﺗﻤﺎم ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻣﻦ اﺳ ﻠﻮچﺑ .ﺖ ﻫﺎ ﺧﻮﺷﺤﺎل از ﮐﻪ ﯾﻦا دوغ ﻋﺎﻟ ﯽ و ﺧﻮﺷﻤﺰه آن ی ﻫﺎ را ﺧﻮاﻫﻢ ﺧﻮرد و ﺷﻔﺎ ﭘ ﯿﺪا ﺧﻮاﻫﻢ ﮐﺮد و ﮐﻪ ﯾﻦا از ﻓﺮاﻣﺮز و ﯿﺘﯽﮔ ﭼﻄﻮر آن را ﺳﺮ ﻣ ﮐﺸﻢ و ﺧ ﯽ ا در ﯾﯽﺪا ﻧﺘﻈﺎر ﮐﻪ ﮐﺠﺎ ﮐﺎﺳﻪ ﺑ ﻪ دﺳﺘﺶ ﻣ ﮐﻪ ﯽﺣﺎﻟ در .ﺳﺪرﯽ آرام ﮐﺎﺳﻪ را ﺑﺮ ﻣﺎ ه ﻋﻼو ، ﮐﺮدم ﯽﻣ ﯾﮏﻧﺰد ﻢﻟﺒﻪ ﺑ ﻪ ﮐﻪ ﺑ ﯾﻌﯽ ﻧﺎم دوغ در ﮐﺎﺳﻪ ﺑﻮد ﻟﮑﻪ ، یﻫﺎ ﮐﻮﭼﮏ زرد ر ﮐﻪ - ﯽﮕﻧ ۱٦۳